Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

ΤΑ ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗ...

Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας είπε τι χρειάζεται για να πάμε μπροστά. Να σφίξουν τα ζωνάρια κι αλλο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Δεν τον κατηγορώ. Μια χαρά τα είπε από τη μεριά του. Μια χαρά τα είπε βάση της ιδεολογίας του, των αντιλήψεών του, τον τρόπο που βλέπει την πρόοδο, τον άνθρωπο, τη ζωή γενικώτερα. Τα έχει όμορφα, κατασταλαγμένα μέσα του. Εχει επιλέξει ποιους θέλει να υποστηρίξει και ποιους να θάψει. Εχει επιλέξει τι σύστημα πρέπει να ακολουθεί τυφλά, πιθανά γιατί ζει όμορφα, στο περιβάλλον που επιθυμεί, οπως επιθυμεί, όπως και όλα τα golden boys, girls και λοιπές κατηγορίες.


Υπάρχει ένα τμήμα του πληθυσμού που δεν έχει να κάνει τίποτα με τη δική μας ζωή. Το ξέρουμε όλοι. Το βλέπουμε μπροστά μας άλλωστε καθημερινά. Είναι μια ατελείωτη σπατάλη χρήματος που τη βλέπεις όπου και να γυρίσεις. Κυρίες και κύριοι ντυμένοι με φορεσιές που κοστίζουν το λιγώτερο όσο είναι το ετήσιο εισόδημά μου, εισόδημά σου. Αυτοκίνητα αξίας μεγαλύτερης από το χαμόσπιτό σου. Ταξίδια, δεξιώσεις, κοσμήματα, γούνες, μεζονέτες με πισίνες και αίθουσες σολάριουμ για απαλό μαύρισμα χειμώνα, καλοκαίρι. Κλαμπ, σύλλογοι, σωματεία, λέσχες, στοές και γεφύρια «πριβέ» για να μην είμαστε ανακατεμένοι με το πλήθος.

Τρώμε, ντυνόμαστε, διασκεδάζουμε, μορφωνόμαστε «πριβε» Υπάρχουμε για να τη περνάμε όλο και καλύτερα. Για να μπορούμε να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο πλούτου που τελικά να γίνει βαρετός και να το ρίχουμε στη φιλοσοφία και στη ψυχολογία των μαζών....


Και κολλημένοι μαζί μ΄αυτούς τους «χρυσούς» ανθρώπους οι οποίοι δεν εναι απαραίτητο να είναι όλοι, ούτε ιδιαίτερα έξυπνοι, ούτε χαρισματικοί, ούτε μορφωμένοι, (πολλοί από αυτούς και αυτές είναι εντελώς γελοία ανθρωπάκια, ανώμαλα, ψυχαναγκαστικά και αστοιχείωτα ) κοντά σ΄αυτά λοιπόν, η πνευματική ελιτ της πατρίδας μας.

Η οποία επίσης τη καταβρίσκει να τριγυρνάει από δεξίωση σε δεξίωση από ελιτίστικο πανηγύρι σε ελιτίστικο τσίρκο (κατά το όπου γάμος και χαρά η βασίλω πρώτη).

Αυτή η πνευματική ελίτ που προσκυνάει μόνιμα ότι βρεθεί μπροστά της, αρκεί να είναι «σικ». Κι αν δεν είναι πολύ «σικ», αρκεί να είναι πολύ φραγκάτο. Αλλωστε ένας ρόλος της επι πλέον είναι να «μορφώνει» τα ζωντοβολα ώστε να μην μας κάνουν εντελώς ρεζίλι όταν τους ξαμολάμε στο εξωτερικό.


Οπότε δεν βλέπω γιατί να εκνευρίζονται οι διάφοροι με τις δηλώσεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.Τι έπρεπε να πει δηλαδή ο άνθρωπος? Με ενδιαφέρει περισσότερο η κυρα Κουλα από την Μαντάμ Νταπαντάμ?

Ολοι αυτοί οι άνθρωποι είναι συγγενείς. Παντρεύονται μεταξύ τους. Κουμπαριάζουν. Βαφτίζουν. Τρώνε μαζί. Κάνουν μαζί μπάρμπεκιου. Βούτανε μαζί στη πισίνα. Εχουν δίπλα δίπλα τις μεζονέτες τους. Ντύνονται με ίδιο τρόπο. Χτενίζονται με ίδιο τρόπο. Εχουν τους ίδιους «μετρ...» και τις ίδιες «μετρέσες» και τους ίδους νταβατζήδες επίσης.


Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα είναι το φτωχομπινέ που τους κοιτάζει σαν χάνος και γελάει σαν ηλίθιος στη σκέψη και μόνο ότι κάποτε των καπότων το δισέγγονό του ίσως προσληφθεί καθαρίστρια στην κουμπάρα της ξαδέλφης του μπατζανάκη του «μιστερ» και αφήνει βογγητά ηδονής και μόνο στη σκέψη....


Αυτός ο ίδιος φτωχομπινές που δεν είδε ποτέ πως σκουπίζει το χέρι του με οινόπνευμα ο «μιστερ» μετά τις προεκλογικές πορείες και πως σχολιάζει τη βρώμα που έχουν αυτοί οι παλιοχωριάτες αλλά τι να κάνουμε....

Αυτός ο ίδιος φτωχομπινές που δεν κατάλαβε ποτέ ότι όλα όσα απαγορεύονται σε εκείνον (συμπεριλαμβανομένης της παρθενιάς της κόρης του που τόσα χρόνια ο παπας του δινε ευχή και κατάρα να τη φυλάξει) στο «μίστερ» φαίνονται τόσο γελοία που ψοφάει από το γέλιο! (σε καλό μας....)


Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο με παραλειπόμενα συζητήσεων από τα μεγάλα σαλόνια, που θα αναδύκνειαν περίτρανα το τρόπο σιχασιάς, συγνώμη σκέψης ήθελα να πω, αλλά ειλικρινά με πιάνει αναγούλα. Εχω γνωρίσει τόσο καλά το «γκόλντεν» κόσμο και από τόσο κοντά , όπως επίσης και το φτωχομπινέ που λέγαμε, (τελικά είναι ωραίο να έχεις ζήσει δυο ζωές) που ξέρω με βεβαιότητα ότι και ολόκληρη επεξηγηματική εγκυκλοπαίδεια να έφτιαχαν και να τους τη διάβαζα λέξη λέξη για να καταλάβουν δεν θα μπορούσαν να το συλλάβουν γιατί δεν το είχουν «δει» και γιατί ο άνθρωπάκος χάρη σ΄ενα ζωτικό ψέμα ζει αλλοιώς θα έσβηνε....


Δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι η σχέση στοργής μεταξύ εκείνου και εκείνων που ψηφίζει είναι απλά μια αναγκαστική προεκλογική χειραψία η οποία απολυμένεται άμεσα για να μην κολλήσουν τον ιό της μιζέριας....

Αλλωστε έχουν δώσει τη ζωή τους, έχουν θυσιαστεί, κάποια εκατομύρια άνθρωποι, σε διάφορες εποχές, για να δώσουν στο συγκεκριμένο φτωχομπινέ, να καταλάβει τις πραγματικά συμβαίνει, κι εκείνος ουτε που τους έριξε ματιά να δει έστω ΓΙΑΤΙ πέθαναν, οπότε ο δικός μου μικρός λόγος μοιάζει τουλάχιστον αστείος.

Και ξέρετε γιατί?

Γιατί ο φτωχομπινές, ο μίζερος άθλιος τιποτένιος ανθρωπάκος, αυτός που για εκείνους είναι απλά ένα αναγκαστικό μικρόβιο, νομίζει ότι κάποτε, κάπου, ίσως, θα πάρει κι αυτός τα 15 λεπτά ευτυχίας σ΄αυτή τη ζωή.

Και γι΄αυτό γίνεται και τρομερώτερο σκουλίκι από τους «μιστερ». Γιατί αυτός ο φτωχομπινές είναι που θα φορέσει τη κουκούλα και θα δώσει στεγνά το συμπατριώτη του, αυτός ο ίδιος είναι που θα καρφώσει το συνάδελφο, θα λαδώσει , θα γλύψει, θα παρακαλέσει, θα προσκυνήσει, θα προδώσει, θα χτυπήσει, θα βασανίσει ακόμα και θα σκοτώσει αν χρειαστεί τον άλλο φτωχομπινέ που στην ουσία τίποτα δεν είχε να μοιράσει μαζί του....


Γι΄αυτό κι εγώ δεν ενοχλούμαι καθόλου από τις «γκόλντεν δηλώσεις» Μάλιστα τις βρίσκω και πολύ «ελαστικές» Νομίζω ότι κι ένα μαστίγωμα θα ήταν καλό να ξεκινήσει σιγά σιγά γιατί πολύ αέρα έχουμε πάρει.

Αντε...


ΥΣ. Ευλογο είναι να αναρωτηθεί κάποιος που θα διαβάσει το κείμενο. Καλά εσύ που κατατάσσεις τον ευαυτό σου μια και μας λες ότι γνωρίζεις και τους μεν και τους δε.

Θα απαντήσω με ειλικρίνεια και όποιος καταλάβει κατάλαβε.

Πέρασα ένα μέρος της ζωή μου εκεί που θεωρούν οι φτωχομπινέδες ότι είναι «ψηλά» αλλά που δεν έχεις ειλικρινά να διαλέξεις τίποτα.

Βρέθηκα στη συνέχεια για πολλούς και διάφρους λόγους, εκεί που θεωρούν οι άλλοι ότι είναι τα «χαμηλά». Κι εκεί βρήκα πολλά πράγματα αναπάντεχα όμορφα.

Και στο τέλος επέλεξα να είμαι ένας ανένταχτος φτωχομπινές περικυκλωμένος J

Το σπίτι ομορφαίνει όσο πιο λίγωτερες σαβούρες του φορτώσεις. Εχετε δει κάτι σπίτια που έχουν ένα μαξιλάρι στο πάτωμα , ένα – δυο ανοιγμένα βιβλία, ένα κερί, κι ένα ξυλάκι με όμορφο άρωμα να καίει? Τόσα χρειάζονται για να είσαι πλούσιος. Τιποτα παραπάνω.. (άντε κι ένα καλό κρασάκι μ΄ενα μεζεδάκι και μια αγκαλιά για να είμαστε κομπλε !)


Ολα τα παραπάνω αναγκαστικά κάποια στιγμή θα σε μετατρέψουν ή σε τύραννο ή σε δούλο....

2 σχόλια:

john savvopoulos είπε...

Ενα σκιτσο της κοινωνίας μας με λέξεις έφτιαξες.
Στέκομαι στη φράση που κλίνεις το κειμενο σου:"Ολα τα παραπάνω αναγκαστικά κάποια στιγμή θα σε μετατρέψουν ή σε τύραννο ή σε δούλο...."

Η απόλυτη αλήθεια!

Να σαι καλά Βίκυ.

Nylon είπε...

Ολα όσα περιγράφεις έχουν παρασταθεί απο τον αξεπέραστο Μπουνιουέλ στην "Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας"...
Ορμώμενος από την παραπάνω ταινία ο Βασίλης Ραφαηλίδης τα περιέγραψε στο ομώνυμο βιβλίο του...

Αν αυτή είναι η "ελευθερία" τους ,χάρισμα το οινόπνευμα τους...