Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

μια ζωη την εχουμε

κι αν δεν την γλεντησουμε
τι θα καταλαβουμε, τι θα καζαντησουμε

ΓΛΕΝΤΗΣΤΕ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΣ!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ!
υψωνω την Κουπα μου στην Υγεια σας!


ναμαστε καλα να σε διαβαζουμε!

johnnie

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΣΑΙ.....

Το καφέ στο τελευταίο όροφο του πολυκαταστήματος φίσκα. Φωνές που μπλέκονται με το θόρυβο των φλυτζανιών των γεμάτων από όλες τις ποικιλλίες του καφέ, συνοδευόμενοι από ζεστά κρουασάν, λιχουδάτα σαντουιτσάκια, πολύχρωμα γλυκά.

Τα πόδια ακουμπούν πάνω σε μερικούς ορόφους απόλυτης αφθονίας...
Μια αφθονία που έχει πάρει τη μορφή υστερίας λόγω γιορτών.
Δίπλα στα πόδια κάτω από τα τραπεζάκια ακουμπισμένες πλαστικές σακούλες γεμάτες από όλων των ειδών τα άρχηστα-χρήσιμα αντικείμενα και τα ψευτοδωράκια που το πολυκατάστημα κάνει απλόχερα προς ευγνωμοσύνη των καταναλωτών που τ'ακούμπησαν γερά..

Οι κυρίες με τα ήδη έτοιμα λαμπερά από τις λάκ και τους αφρούς μαλλιά, μιλούν αστάματατα ταξιδεύοντας από τις τελευταίες εξελίξεις στη μόδα μέχρι τα πιο απόκρυφα μυστικά της γέμισης της γαλοπούλας...

Ανάμεσα σ΄ολο αυτό το καραβάνι των πανικόβλητων καταναλωτών, σ'ενα μικρό στριμωγμένο τραπεζάκι ένας γεράκος μόλις έχει πιεί ένα κλασσικό παλιομοδίτικο ελληνικό σκέτο καφεδάκι. Απόλυτη παραφωνία σε μια ξέφρενη χλιδάτη ευρωπαική εικόνα που φωνάζει από όλα τα γύρω τραπέζια.

Ενας αχνιστός ελληνικός σκέτος που έχει αφήσει στο πάτο του φλυτζανιου ένα κατακάθι έτοιμο ν'αποκαλύψει τα μυστικά των κατάλευκων μαλλιών και της μαγκουρίτσας που τον βοηθάει να σηκωθεί αργά.

Η κοπελίτσα που μαζεύει "τ'αποφάγια" φθάνει δίπλα του. Με τη ποδίτσα της τη ροζ και ένα καλσόν χοντρό που κρύβει μια φλεβίτιδα. Κουρασμένη, αφηρημένη κάνει να πιάσει το δίσκο.
Ο γεράκος της πιάνει το χέρι και της βάζει μέσα στη χούφτα ένα τσαλακωμένο χαρτονόμισμα των 20 ευρώ...

Το κορίτσι τον κοιτάει σαν να είδε φάντασμα.
"Τι κάνετε ?" τον ρωτάει, και κοιτάει γύρω της λες και κάποιος θα τη κατηγορήσει για παράνομο χρηματισμό..
Τον κοιτάζει καχύποπτα λες και κάποιος της έχει στήσει παγίδα για κάτι... οτιδήποτε.

Εκείνος της χαμογελάει, "νασαι καλά κοπελίτσα μου" της λέει "και καλή χρονιά νάχεις"..
Εκείνη πάει να διαμαρτυρηθεί κι εκείνος βάζει το δάχτυλο στο στόμα επαναλαμβάνοντας σιγανά "καλη χρονιά νάχεις" κι εξαφανίζεται.

Η κοπελίτσα μένει να κοιτάζει απορημένη μια Ελλάδα που φεύγει και τη θυμήθηκε, χωρίς τσάντες και στολίδια, μόνο με μια γεύση σκέτου ελληνικού κι ένα φως από λευκά μαλλιά..

Φεύγει αθόρυβα, ανάμεσα στον όχλο αφήνοντας ένα τελευταίο χαρτζηλίκι σε μια κοπελίτσα που μόλις εξασφάλισε "ενα τσοντάρισμα" για να πάρει εκείνο το άρωμα.
Εκεινο που χάζευε κάθε βράδυ, σχολώντας, στο κάτω όροφο, όταν τα φώτα σβήναν.

Καλή χρονιά Ελλάδα που φεύγεις
Ελλάδα που έρχεσαι
με ένα τσαλακωμένο λιγοστό χαρτονόμισμα
να ισορροπεί το χρόνο, με συγκίνηση...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ, ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ...

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Οπως όλες οι άλλες παγκόσμιες μέρες του "κάτι"
Οσοι τον υπόλοιπο χρόνο δεν μπορούν να ασχοληθούν με τίποτα άλλο εκτός από τον ευαυτό τους το ίδιο θα κάνουν και τα Χριστούγεννα.
Οσοι τον υπόλοιπο χρόνο δεν μπορούν να νοιώσουν αγάπη για τίποτα, έτσι θα είναι κι αυτή τη μέρα.. άδειοι.
Οσοι τον υπόλοιπο κόσμο είναι καραγκιόζηδες και αυτή τη νύχτα θα είναι καραγκιόζηδες με λαμπάκια.
Οσοι τον υπόλοιπο χρόνο θα είναι απατεώνες και κλεφταράδες κι αυτή τη νύχτα τη νοοτροπία του κλεφταρά θα έχουν.
Οι λεφτάδες τ'ακουμπάνε γενικώς δεξιά κι αριστερά όλο το χρόνο, θα τ'ακουμπήσουν και χριστουγεννιάτικα
Τα φτωχαδάκια επιθυμούν ένα σωρό πράγματα τον υπόλοιπο χρόνο και δεν ταχουν έτσι κι αυτή τη μέρα θα επιθυμούν αλλά δεν τάχουν,
η αρρώστεια θα είναι αρρώστεια, ο θάνατος θάνατος, ο έρωτας έρωτας, το μίσος μίσος.
Τι διαφοροποιεί όλες αυτές τις καταστάσεις?
Τίποτα. Ισως μόνο μια ελάχιστη διαφορά που την κάνει παγκόσμια μέρα (σε όσους λαούς γιοτάζουν χριστούγεννα).
Ο άνθρωπος που έχει κενό μέσα του και δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη δυστυχία του εαυτούλη του, εκείνες τη μέρα υπάρχει μια περίπτωση (όχι πάντα) να νοίωσει πόσο ψιλοάθλιος είναι.
Κι εκείνος που έχει συσωρεύσει όλη την οργή του κόσμου μέσα του, μπορεί, να πνιγεί νοιώθοντας ότι είναι τελικά η οργή δεν βγάζει κανενός αλλουνού τα μάτια εκτός από τα δικά του.
Εκείνη τη μέρα, ο άνθρωπος που μπορεί ν'αγαπήσει κάτι άλλο εκτός από τον ευαυτούλη του, θα το κάνει όπως το κάνει και το υπόλοιπο του χρόνου.
Τα υπόλοιπα είναι το ζωτικό ψέμμα που καθένας μας δημιουργεί όπως σε όλα τα πράγματα.
Είμαστε αδικημένοι, ήρωες, θύματα, θύτες, κακόμοιροι ή κυρίαρχοι, ρομπέν των δασών ή δον κιχώτηδες, μάγκες ή μαγκάκια.
Διαλέχτε ότι γουστάρετε. Μήπως κανείς θα μας πείσει ότι είμαστε κάτι άλλο από αυτό που γουστάρουμε να νομίζουμε?
Κανείς.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

ΑΓΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ...


....και με πίστη τραγουδουμε, το θεό δοξολόγουμε
μ'ενα στόμα μια φωνή ναι με μια φωνήηηηηηη.

Πέρασαν τόσα χρόνια για να πάρουμε πρέφα ότι ο ο γενειοφόρος με το παχουλά μαγουλάκια και το σακούλι γεμάτο δώρα, σε μερικά παιδιά δεν έφερνε σοκολατάκια. Ούτε καραμελίτσες, ούτε κουκλίτσες.

Φαντάσου πριν αρκετά χρόνια όταν η Ελλάδα ανακάλυψε την υπόθεση ενός πατέρα που είχε βασανίσει, βιάσει και σκοτώσει το παιδί του είχαμε φρικάρει. Τώρα πια έχουμε περάσει αυτό το κατώφλι. Αντέχουμε σ'οτι φρίκη μπορεί να βάλει το ανθρώπινο μυαλό. Αν και πολύ αμφιβάλλω αν μπορούμε να πλησιάσουμε καν μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η φρίκη...

Πως να γιορτάσουμε μωρέ με τόση πόνο? Τι να ψάλουμε? Κι αυτοί οι καλοί άνθρωποι τόσες γιορτές ψάλλανε όταν ακούγανε τις παιδικές φωνές και τα παρακάλια από τα δύστυχα πλάσματα?

Να το χέσω το ψάλσιμο σας και τις γιρλάντες σας και τα ηλίθια φωτάκια σας.

Για κάποια πλάσματα, η νύχτα δε φέρνει τους μάγους με τα δώρα. Ούτε κανένα αστέρι κατεβαίνει να τα κοιτάξει. Για κάποια πλάσματα η νύχτες, οι μέρες είναι νεκρές.

Η σφαγή των αμνών και των παιδιών, όλα σ'ενα πακέτο φτηνιάρικο των 10-20 ευρώ. Πάρτε να χορτάσετε κτηνάνθρωποι.

ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΕΙΜΑΣΤΕ..

Να ξέρεις ότι δεν ξέρεις πότε και τι σύνταξη θα πάρεις.
Να βλέπεις τα "αγαθά" να ανεβαίνουν συνεχώς, ασύστολα.
Οι υπηρεσίες το ίδιο. Να ξέρεις ότι αν αρρωστήσεις και δεν
έχεις ένα κάτι ελάχιστο στην άκρη, την έβαψες.
Να ξέρεις ότι ξυπνάς και κοιμάσαι χωρίς να μπορείς να βρεις
καμμιά λύση στη κατηφόρα που έχεις πάρει.
Να σε φωνάζει και ο αρμόδιος στη δουλειά να σου ανακοινώσει
ότι η αύξηση που θα πάρεις φέτος θα είναι πολυ ικανοποιητική
γιατί θα είναι πάνω από το πληθωρισμό που είναι 2,5% !!!!!!!!!!!

Πόσο πολύ μαλάκες πρέπει να είμαστε?
Ποσό πολύ έχουμε ξεφτιλιστεί?
Κάτι μου λέει ότι σύντομα θ'ακουσουμε από τη Μαρία Αντουανέττα
ότι αν δεν έχουμε ψωμί να φάμε να πάρουμε παντεσπάνι...
Δεν υπάρχει έλεος κανένα.
Είμαστε παντελώς ξεχασμένοι, φτυσμένοι και γελάνε σαδιστικά
μπρος τη μούρη μας.
Δε πειράζει παιδιά κι εσείς που χασκογελάτε χαλαροί,
θα σας κοπεί σύντομα το γέλιο.
Βαράτε κι άλλο, ρίχτε κι αλλους φόρους, κόψτε συντάξεις, μειώστε
μισθούς, αυξήστε αυξήστε πολύ τα πάντα.
Τόσο που να δημιουργήσετε πάρα πολλούς που δεν θαχουν τίποτα
να χάσουν πια.
Σε καλό δρόμο είμαστε.

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΡΕΡΗΡΕΡΗΡΕΡΗΤΟΡΙΖΩ!

Διακόπτουμε για λίγο τη σιωπή εντυπωσιασμένοι από τις νέες εξελίξεις!

Μακάκα λέει ο Λαζόπουλος το Καρβέλα
Φούστη λεέι ο Καρβέλας το Λαζόπουλο
Χλέφτες λέμε εμείς κυβέρνηση και αντιπολίτευση
Βωντόβολο λέει εμένα η μάνα μου
Χαλήτη λέω εγώ το διπλανό μου
Κουτάνες λένε οι άντρες τις γυναίκες
Παθάρματα λένε οι γυναίκες τους άντρες
Καιβάνια φωνάζουν οι γέροι τους νέους
Μωλόγερους φωνάζουν οι νέοι τα γερόντια!!!

Μετά τους εμο και τρέντυ η Ελλάδα ανακαλύπτει νέα γλώσσα!!!!!
Απόλυτα ταιριαστή με το πνευματικό επίπεδο των κατοίκων!!

Τα μακακοφούστικα!!!

Είναι μαγικό.
Είμαι έλληνας.
Εμαθα να αλλοιθωρίζω και να ψευδίζω ταυτόχρονα.
Δεν σας πιάνει ένα πέος από τη συγκίνηση?

Μαζεύτε τους!! Αποτελούν ασύμετρο απειλή στα τελευταία ίχνη κληρονομιάς μας..
ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΠΗΤΟΡΙΖΟΥΜΕ!!!!

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

120 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

...οι εργάτες, οι τρισάθλιοι, οι πεινασμένοι, γυναίκες , άντρες, τα παιδιά που δούλευαν 12-16 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα για ένα κομμάτι ψωμί, με τα πνευμόνια τους μολυσμένα, τα κόκκαλα τσακισμένα, εκείνοι οι εργάτες που απαίτησαν ότι η ζωή δεν είναι τιμωρία αλλά δικαίωμα... πάλευαν για το 8ωρο.

120 χρόνια μετά πιο εξευγενισμένα, πιο πονηρά, με καινούργιες τακτικές, μας τα παίρνουν όλα πίσω και με τους τόκους!!!!!!

Ρε κακόμοιρε εργατάκο, υπαλληλάκο, κλπες κατηγορίες σε -ακο, μήπως δεν θέλεις τελικά να δεις το φως σου και όλοι αυτοί που το προσπάθησαν καναν μαλακία?

Γιατί δε μπορεί να υπάρχει άλλη εξήγηση. Το γουστάρεις τελικά. Δεν θέλεις να έχεις μια καλύτερη ζωή κι εσύ και οι άλλοι. Θέλεις να έχεις μια καλύτερη ζωή εσύ κι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε. Τελικά εκεί είναι το μυστικό.

Να ζεις με την ελπίδα ότι κάποια μέρα δεν θασαι σαν τους άλλους. Αυτή είναι η ηδονή. Τώρα γιατί τόσοι και τόσοι θυσιάστηκαν για σένα τον εγωιστάκο, φοβιτσιάρη, μαζεμένο, προληπτικό , τσιγκούνη και μοναχοφαγά ανθρωπάκο, αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Σε παρακαλούν λοιπόν να πας αύριο στην απεργία, σε παρακαλούν να προσπαθήσεις να παλαίψεις για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά αναρωτιέμαι...

......αλήθεια θέλεις? Γιατί εγώ πιστεύω ότι βαθειά μέσα σου θέλεις απλά κουτσα κούτσα ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ να τα καταφέρεις. Τώρα οι άλλοι. Ας κάνουν κι εκείνοι το κουμάντο τους. Αν είναι μάγκες.

Γιατί 120 χρόνια είναι πολλά ρε φίλε για να είσαι ακόμα έτσι. Αν πραγματικά τοχες μέσα σου να θέλεις να παλαίψεις για κάτι καλύτερο στο κόσμο θα τοχες κάνεις έτσι δεν είναι?

Αντε παιδιά όλοι μαζί να παλαίψουμε αύριο για το 8ωρο ξανά, το μισθό και τη σύνταξη. Σα φάρσα δε μοιάζει?

Κατόπιν αυτού της σημαντικής απορίας οι ανένταχτοι λένε να ξεκουραστούν για λίγες μέρες, και να κάνουν ένα διαλογισμό 4ου βαθμού προς επίλυσην πιο ουσιαστικών θεμάτων,
να ζει κανείς ή να μη ζει, που πάμε μετά, που ήμασταν πριν, μας έχουν επισκεφθεί εξωγήινοι ή όχι, υπάρχουν άγνωστες φυλές στη κούφια γη, οι άνθρωποι με τα μαύρα είναι όντως φοροεισπράκτορες ή μήπως είναι βιορομπότ, που κρύβεται το 14ο ευαγγέλιο, ο αντίχρηστος έχει σκούρα ή ανοικτά μάτια, τι σημαίνει η αινιγματική φράση..ήσουνα και εσύ εκεί κλπ κλπ και θα επανέλθουμε ανανεωμένοι με νέο στυλ που η κεντρική του ιδέα θα είναι "περικυκλωμένοι από εξωγήινους ενταγμένους για τα καλά"

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ ΚΑΙ ΜΗ!

ΔΙΑΒΑΖΩ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ,ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ!!!
ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ...

ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΤΙ? Ε ΤΙ?...

Αόριστες απαντήσεις του είδους,

-Θα τους ξεσκίσουμε
-θα τους γαμήσουμε
-θα τους πάρει τη μάννα και το πατέρα
κλπ κλπ
δεν ισχύουν.

Αντίθετα θα ληφθούν σοβαρά υποόψη επαναστατικές προτάσεις του είδους,
-Θα κατεβάσουμε το ποσοστό τους κατά΄μισή μονάδα στις επόμενες εκλογές
-Θα κάνουμε καταγγελία στον Αυτιά
-Θα τηλεφώνήσουμε στη Τατιάνα και θα διαμαρτηρηθούμε
-Θα τραγουδάμε 3 φορές την ημέρα το ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
-Θα ρωτήσουμε τα μέντιουμ στο Χαρδαβέλα και τη Δρούζα τι θ'απογίνουμε
-Θα αρχίσουμε να ψάχνουμε ποιός είναι ο Αντίχρηστος που γεννήθηκε το 1985
-Θα συγκεντρωνόμαστε κάθε παγκόσμια ημέρα του κάτι στο Σύνταγμα και θ'ανάβουμε κεριά
-Θα κατεβάζουμε 1 φορά την εβδομάδζα τους διακόπτεςγια πέντε λεπτά
-Θα τους απειλήσουμε με το μαχαίρι που καθαρίζουμε τα χόρτα με ύφος όπως ο Ρίζος "κρατήστε με γιατί θα κάνω κακό".....

Η πιο ενδιαφέρουσα και ουσιαστική πρόταση κερδίζει κατ'αποκλειστικότητα το βιβλίο που μόλις εκδίδεται της Ρούλας "Πληγωσέ με πλήγωσε με και σκληρά βασάνισέ με" με υπογραφή της συγγραφέως !

12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ. ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΝ???

Ενα απλό ερώτημα προς τους κυρίους συνδικαλιστές και λοιπούς ενδιαφερόμενους.
Ποιοί θα απεργήσουν στις 12 Δεκέμβρη? Προσέχτε όχι ποιοι θα "ανακοινώσουν" ποιοί πραγματικά δεν θα πάνε στις δουλειές τους.

Στην τελευταία μεγάλη απεργία που θυμάμαι έζησα το εξής σκηνικό όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι. Το δημόσιο είχε κλείσει το μαγαζί, τα μέσα μεταφοράς επίσης και οι τράπεζες. Ο υπόλοιπος "ιδιωτικός" τομέας στον οποίον φυσικά συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενοι των 500-600 ευρώ, οι συμβασιούχοι του σήμερα είμαι αύριο δεν είμαι, οι εκβιαζόμενοι εκ των εργοδοτών, οι βασάνηδες που δουλεύουν πέραν του ωραρίου με τη φράση "πέρνα από το λογιστήριο απολύεσαι" να είναι στο καθημερινό πρόγραμμά τους έζησαν μια άλλου είδους απεργία.

Στριμωγμένοι πέντε-πέντε μέσα σ'ενα ταξί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να φθάσουν στην δουλειά τους με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα μήπως εξ'αιτίας της καθυστέρησης ο εργοδότης φανταστεί ότι απεργούν και τη βάψανε....

Σ'αυτή λοιπόν την απεργία θα κλείσουν τα μαγαζιά? Η θα δουλέψουν απλά με τους ιδιοκτήτες? Οι κοπέλες και τ'αγόρια στα σουπερ μάρκετ θα κλείσουν ταμεία και ράφια? Οι υπαλληλίσκοι των ιδιωτικών εταιρειών θα είναι κάτω στη πορεία? Το προσωπικό σε εργοστάσια, βιοτεχνίες, θα κλείσουν τις μηχανές?

Εκείνη την ημέρα όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι εύχονται εκτός από τα μέσα μεταφοράς, να απεργούσαν και τα ταξί, να απεργούσαν και κάτι πουλμανάκια που τους μεταφέρουν στις δουλειές, να απεργούσαν και οι βενζινάδες οπότε οι συνάδελφοι που έχουν αυτοκίνητο να μην μπορούσαν να μαζέψουν και τους υπόλοιπους να τους πάνε στη δουλειά και τότε θα μπορούσαν επιτέλους να απεργήσουν, όχι γιατί το αποφάσισαν αλλά γιατί θα είχαν μια καλή δικαιολογία να μην πάνε...

Οποιος βιαστεί να πει μα αυτό το κείμενο είναι η περιραφή ακριβώς του δειλού, υποταγμένου υπαληλίσκου και γι αυτό μας κάνουν ότι θέλουν, θα πρέπει να σκεφτεί πριν αν αυτός ο υπαλληλίσκος δεν έχει απλά συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει κανένα "χέρι" να πιαστεί και ξέρει ότι αν αύριο το πρωί περάσει από το ταμείο απλά την έβαψε.

Αν αύριο το πρωί με απολύσουν κύριοι θα κάνετε μια μεγάλη κινητοποίηση για μένα? Θα ταράξουμε τα νερά με πορείες συγκεντρώσεις , καταγγελίες για τον εργάτη χ που τον απέλυσαν άδικα? Θα είστε όλοι μαζί μου στις δύσκολες μέρες που θα περάσω? Η μήπως θα είστε πολύ απασχολημένοι στο συνδικαλιστικό σας παιχνίδι όπως οι άλλοι είναι πολύ απασχολημένοι με το εξουσιαστικό τους παιχνίδι κι εμένα απλά με έχετε χεσμένη στην ουσία και οι δυό σας?

Θαθελα να είμαστε όλοι εκεί αλλά δεν θα είμαστε. Γιατί από καιρό δεν είμαστε πια. Και όσο και να νοιώθω ντροπή γι'αυτό είμαι βέβαιη ότι σε λίγο καιρό θα γυρίσουμε στο μαστίγιο, εκτός από τη φοβέρα και πάλι θα παρακολουθείτε το έγκλημα να γίνεται απλά λέγοντας λόγια...λόγια και σε ηλεκτρονική μορφή πια από μπλογκάκια και ιστοσελίδες....

Δικαιοσύνη ή θάνατος ναι.. αλλά πως έχω την εντύπωση ότι τις τελευταίες δεκαετίες τελικά μόνο το δικό μας θάνατο βλέπω, εσείς μια χαρά μαγουλάκι έχετε... Εξαιρούνται τα γεροντάκια που κατεβαίνουν με τη μαγκούρα μες το κρύο και οι φοιτητές με τα πράσινα παπούτσια. Οι υπόλοιποι είμαστε για τα μπάζα.

Στις 12 λοιπόν διαψεύστε με. Κατεβάστε τους όλους κάτω δυναμικά να φωνάξουν. Μπορείτε δεν μπορείτε? Κάθε μέρα στο πλάι του εργαζόμενου δεν είστε? Εχετε κερδίσει την εμπιστοσύνη του και τον αγώνα του? Ετσι δεν είναι?

Στην Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό κύριοι διαδηλώνουν μόνο συγκεκριμένες κατηγορίες.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί στ'αρχίδια τους αν δεν πάνε στο γραφείο δεν τους κουνάει κανείς.
Οι συνταξιούχοι γιατί δώσανε δώσανε,
Η νεολαία γιατί εκεί ελπίζουμε και
Οι ήδη απολυμένοι ή οι ακόμα αδιόριστοι γιατί έτσι κι αλλοιώς έχουν κάστει πάνω στο λάκκο με τα .....
Και μερικές συγκεκριμένες περιπτώσεις. Το προσωπικό του τάδε νοσοκομείου, ο τάδε κλάδος... ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...

Εμείς αυτό το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ το χουμε χάσει αγαπητοί μου χαρτογιακάδες και κοιτάμε μέσα από τις άδειες τσέπες μας και ένα αύριο που δεν υπάρχει, κυβέρνηση και αντιπολίτευση να έχουν καταντήσει τα μυρικαστικά των χαμένων ελπίδων μας....

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

ΜΙΑ ΤΟ ΛΑΔΙ ΜΙΑ ΤΟ ΞΥΔΙ....

Tι ωραίο πράγμα τα απλά μαθηματικά.. Ακούω στις ειδήσεις του ΑΛΦΑ ένα πολύ απλό και ουσιώδες ρεπορτάζ. Ο ρεπόρτερ πάει στο σουπερ μαρκετ και αγοράζει
1 λίτρο λάδι, 1 λιτρο γάλα, κι ένα κεσέ γιαούρτι. Σύνολο = 11,60 ευρώ.
Ας βάλουμε εμείς και κάτι παραπάνω στο καλαθάκι. 1 κιλό ψωμί, ένα κομμάτι τυρί, ντομάτες για σαλάτα. Φτάνουμε δηλαδή στα 20 ευρώ.
Ο μήνας έχει 30 μέρες.
Δηλαδή μια οικογένεια 4μελής αν κλειστεί στο σπίτι, δε πάει πουθενά όλο το μήνα, ξυπνάει το πρωί, μένει άπλυτη για σαπούνι δε μιλήσαμε, μοιράζεται ένα λίτρο γάλα, χωρίς ζάχαρη, για καφέ΄δεν το συζητάμε, το μεσημέρι μοιραστεί μια σαλάτα με λαδάκι και βουτήξει και το ψωμάκι και το βραδάκυ πριν τον ύπνο φάει και μερικές κουταλιές γιαρούρτη θέλει 600 ευρώ....

Εννοείται ότι δεν έχει ανάψει φώτα, δεν έχει πιεί νερό, και ούτε κατά διάνοια τηλέφωνο. Δεν έχει κατά διάνοια επίσης σκεφτεί ο θυληκός πληθυσμός να πάρει σερβιέτες ούτε ο αρσενικός καπότες.
Θέρμανση και βενζίνη αυτά θα ήταν αστείο και να τα συζητήσουμε.

Κύριε Υπουργέ της Εθνικής Οικονομίας πρέπει να είσαι περήφανος για το λαό σου. Οχι μόνο ζούμε ακόμα και είμαστε εδώ να σου σπάμε τα νεύρα αλλά κινούμαστε κιολας.
Ξέρω θα μου πεις λαικικσμοί γιατί μι τετραμελής οικογένεια έχει δυό γονείς που δουλεύουν οπότε δυο μισθοί τουλάχιστον 1600 ευρώ φέρνουν στο σπίτι.
Αχ κουτούλι μου , μίλησα πουθενά για νοίκι? Τα 1000 που πας να μου πετάξεις στη μούρη βρε χαζούλι τα παίρνει τη τράπεζα για το δάνειο.
Τι? Γιατί έχω δάνειο? Αν δεν έχω δάνειο τα παίρνει ο σπιτονοικοκύρης.
Η μήπως ονειρεύεσαι να πάρουμε το ψωμοτύρι μας και το γιαούρτι μας και να τη βγάζουμε στο παγκάκι?

Αν σπρώξεις λίγο ακόμα όπου νάναι θα τις δείς τις πρώτες σκηνές στα πάρκα. Υπομονή όλα θα γίνουν.
Πάντως ξέρω ότι το κάνεις και για το καλό μας. Εμείς 44 γραμμάρια κόκα δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ!
Τώρα εγώ αν ήμουν Υπουργός θα ανησυχούσα σοβαρά ότι κάτι μου κρυβουν.
Ποιοί παίρνουν όλη αυτή τη κόκα που κινείται και πω ς επιζούν οι άλλοι που δεν έχουν ούτε για ψωμοτύρι δε μπορεί κάπου έχεις χάσει τη μπάλα άσχημα μεγάλε.....

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΑΜΑΣΟΥΤΡΑ ΤΗΣ....

Υπάρχουν μερικά πράγματα που ειλικρινά το μυαλό σταματάει..
Αρνείται να πάει παρα πέρα.
"Παιδιά, τα πιάνουν τα βασανίζουν, τα βιάζουν τα σκοτώνουν και κάποιος που πληρώνει αδρά θέλει όλο αυτό το σκηνικό της απόλυτης φρίκης να το βλέπει να το ξαναβλέπει για να τη παίζει η να πηδάει τη πουτάνα του συγχρόνως και να κάνει ένα γερό χύσιμο...."
Οχι ένας, όχι δέκα είκοσι, αμέτρητοι λάτρεις του σπορ στο κόσμο.
Υποψήφιοι? Ο γείτονας της διπλανής πόρτας μέχρι όπου μπορεί να φτάσει η σκάλα..ψηλά.
Ντρέπομαι.
Ντρέπομαι γιατί θα το συζητήσουμε, γιατί θα γίνει αφορμή πολυλογίας στη τηλεορασούλα μας, ντρέπομαι γιατί μια θα το προσπερνάμε, θα το ξεχνάμε και θα το ξαναθυμόμαστε στις επόμενες πονηρές ειδησούλες....
Ντρέπομαι πιο πολύ όμως γιατί όταν γεννήθηκα μου είπαν ότι ανήκω στη φυλή των ανθρώπων κι αυτή τη ντροπή δε μπορώ να τη ξεριζώσω από πάνω μου, όσο και να το θέλω.
Ενα πλάσμα που μπορεί να φτάσει σ΄αυτό μπορεί να μιάνει τα πάντα.
Και μια κοινωνία που μπορεί να συμβιώσει με αυτό, με ήσυχο ύπνο τις νύχτες, μπορεί να ανεχτεί τα πάντα.
Κάποτε νόμιζα ότι είναι δύσκολο να γνωρίσεις τις βουλές των ανθρώπων.
Κι όμως είναι πολύ απλό.
Ολα γίνονται για να τραβήξεις μια καλή μαλακία.
Και η απόλυτη ηδονή τελικά για τη πλειοψηφία του πλανήτη είναι το να εξουσιάσεις έστω κι ένα άλλο πλάσμα και να αισθανθείς ότι η τύχη του είναι στα χέρια σου.
Η μικρότερη μορφή αυτής της ηδονής είναι ένα παιδί που βασανίζει ένα κουκλάκι κι η ανώτερη ένας πλανητάρχης που αφανίζει λαούς με τις βόμβες του.
Εκατομύρια διαφορετικοί τρόποι να εφαρμόσεις το καμασούτρα σου ανθρωπάκο..
Το όνομα και τη διεύθυνση παρακαλώ κάποιου που τραβάει τη μαλακία του ονειρευόμενος απλά ότι εξουσιάζει τον ευαυτό του και τίποτ΄αλλο....

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ.

Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ.

Η ανεξαρτησία των πολιτών εξαρτάται από την ανεξαρτησία του κράτους που με τη σειρά της εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες. Ζούμε υπό την κυβέρνηση των Τραπεζών που είναι ο έλεγχος του χρήματος και η καρδιά του συστήματος. Ενα σύστημα που φαίνεται πολύπλοκο μα που στην ουσία του έχει πολύ συγκεκριμένους και απλούς μηχανισμούς.

Το σύστημα δεν έρχεται καν σε επαφή με την παραγωγική πραγματικότητα. Την ρυθμίζει, την ελέγχει, την κατευθύνει μέσα από τα γραφεία της.
Τι σημαίνει συζήτηση των συνδικάτων με τους κυβερνητικούς παράγοντες?
Τι σημαίνει αλήθεια συνδικάτο και κυβέρνηση για τον πραγματικό εξουσιαστή?
Ο εκπρόσωπός του και ο σκύλος του του εκπροσώπου του.

Δεν είμαστε πια ούτε το σκυλί κάποιου αφέντη.
Είμαστε το σκυλί που που το παρατήσανε σ’ενα πρόχειρο καταφύγιο ενώ η οικογένεια έχει πάει διακοπές. Η κυβέρνηση άντε το πολύ να είναι το παραπαίδι πουχουν βάλει να ρίχνει λίγο φαί και νερό.

Η ανεξαρτησία μας, η περηφάνεια μας, η ανάπτυξη του πολιτισμού μας, η καλυτέρευση της ζωής μας, υπό αυτές της συνθήκες είναι μια ουτοπία.
Αν αυτός που ρυθμίζει τις τύχες σου δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε ιδεολογίες, ούτε θρησκεία, ούτε καν πρόσωπο τι μπορείς να απαιτήσεις από αυτόν?

Αν απέναντί σου βρίσκεται ένα νόμισμα θα συζητήσεις για το αν τα παιδιά σου έχουν να φάνε ή όχι?
Μπορείς να συζητήσεις για το γέρο που θα πεθάνει από το κρύο με τη ψωροσύνταξη με ένα νόμισμα?
Αφού οι ίδιοι οι εξουσιαστές αυτού του νομίσματος είναι απόλυτοι σκλάβοι του. Υπάρχουν και λειτουργούν σε σχέση μ’αυτή και το αυγάτισμά του, πως θα μπορέσεις να βρεις έστω ένα ελάχιστο σημείο επαφής?

Γι’αυτό και η μορφή που έχουν σήμερα οι άνθρωποι, η προσωπικότητά τους, η αντίληψή τους, οι επιθυμίες τους είναι μικρές καρικατούρες της μιας και μέγιστης.
Είναι οι ταπεινές καρικατούρες της απληστίας, της φιλοδοξίας, του κέρδους, του ανθρώπου χωρίς ιδανικά, χωρίς πνευματική καλλιέργεια.

Ο μεγάλος τραπεζίτης έχει δημιουργήσει κοινωνίες που αποτελούνται από ανθρώπους-καρικατούρες του.
Δεν είναι εκείνος άπληστος κι ο μικρός και ασήμαντος σκύλος του ιδεαλιστής, επαναστάτης . Είναι κι ο μικρός σκύλος άπληστος, φιλόδοξος, μισάνθρωπος, εγωιστής, αστοιχείωτος πνευματικά, κακόγουστος, σαδιστής, ανώμαλος, διεφθαρμένος, με τάσεις ναρκισισμού και παράνοιας.

Οι πλανητάρχες δεν εξουσιάζουν πια.
ΚΛΩΝΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ.

Εκεί είναι το ζουμί. Κι αν είσαι κανένα παλαιολιθικό μοντέλλο που έχεις μείνει κάπου ξεχασμένος σε εποχές που υπήρχαν ακόμα άνθρωποι με ψυχές... τη πάτησες.
Αν έχεις και τίποτα όνειρα, για τη πατρίδα σου, το πολιτισμό σου, και κάτι τέτοιες αηδίες τη πάτησες ακόμα χειρότερα.
Ψάξε να βρεις κανένα πατριώτη να πιείτε καμμιά ρετσίνα να πείτε το πόνο σας. Και καλή ψυχή.

Η μόνη ελπίδα που φαίνεται μακριά στον ορίζοντα είναι ότι σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας κάπου στο μακρινό μέλλον πάντα οι κλώνοι αντεπιτίθενται. Ας ευχηθούμε όλοι μαζί αυτό που ζούμε να είναι απλά το σενάριο μιας ταινίας. Ετσι ίσως κάποια μέρα μπορέσουμε να οραματιστούμε ένα χάπυ εντ. Αν είναι αμερικανιά η ταινία γιατί αν είναι ευρωπαική μαύρο κι άραχνο θαναι το τέλος.

ΕΙΣΤΕ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ!

Αγαπητοί πολιτικάντιδες. Παίζετε με τις τύχες μας. Για να γίνετε λοιπόν λιγάκι πιο συγκεκριμένοι γιατί δε πάει άλλο.

ΔΩΣΤΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ! Συγκεκριμένους. Αφήστε τις αερολογίες και τις εκθέσεις ιδεών. Αυτά είναι για τους συγγραφείς τους ποιητές τους καλλιτέχνες. Εσείς αρχίστε να καταθέτετε συγκεκριμένα νούμερα!

Οι αυξήσεις στη ΔΕΗ είπατε θα ισχύουν από 1η Δεκεμβρίου. Τα φιλαράκια που θα έρθουν να μετρήσουν το ρολόι του τρόμου θα γράψουν ένα αριθμό που θα είναι το ρεύμα που έχω καταναλώσει πριν την 1η Δεκεμβρίου. Τι θα υπολογιστεί στο λογαριασμό που θα μουρθει με τον Αι Βασίλη όπως κάθε χρόνο. Η εκαθάριση πως θα υπολογιστεί ε?

Ετοιμάζετε το ασφαλιστικό. Οταν το ετοιμάσετε δε θέλουμε τη τριλογία του άρχοντα. Θέλουμε αριθμούς για να καταλάβουμε.
Να το φωνάξετε. Αν παίρνω 850 ευρώ στα 65 θα πάρω πόσα 500? 600? σύνταξη και αν?

Πόσο θα είναι το κόστος ζωής τότε?

Δεν θέλουμε πια να μας λέτε μπούρδες ότι σχεδιάζετε για εμάς. Για το αύριό μας. Θέλουμε να πείτε κατάμουτρα ότι φροντίζετε να μας τσακίσετε, ότι φροντίζετε για μια Ελλάδα εξαθλιωμένη, ότι ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ καθόλου τίποτα απ΄ολα αυτά τελικά κι ότι μας έχετε παντελώς χεσμένους.

Το φωνάζουμε και θα το φωνάζουμε συνέχεια. Δεν μιλάμε πλέον για προοπτική μιλάμε για ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Στο κατώφλι του τέλους της πρώτης δεκαετίας του καινούργιου αιώνα οι έλληνες δεν ξέρουν πως θα τα βγάλουν πέρα. Πως θα ζήσουν.


Είστε αλλού. Δεν ζείτε μαζί μας. Δεν είσαστε εμείς. ΕΙΣΤΕ ΞΕΝΟΙ!

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

ΛΟΥΚΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΟΛΩΝ?

Επέσα σήμερα καθώς τριγύριζα στα μπλογκ πάνω σ'αυτό το κείμενο. Πραγματικά ενδιαφέρον. http://dromenalagadinos.blogspot.com/2007/12/jonathan-swift.html
Θαθελα να συμπληρώσω κάτι σαν φόρο τιμής σε κάτι που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια σαν όνειρο. Ηταν το 1972 και η Ελλάδα βρισκόταν σε κατάσταση φόβου, σιωπής. Απαγορευόταν ακόμα και το αθώο αστείο αν υπήρχε έστω και ένα ελάχιστο υπονοούμενο εναντίον της χούντας. Και το κυνήγι τότε δεν ήταν κάποια μήνυση που θα γινόταν αφορμή για γελάκια και σχόλια στη τηλεόραση. Το κυνήγι ήταν ανελέητο και επικίνδυνο ακόμα και για την ίδια τη ζωή..

Κι όμως γύρω από τη τηλεόραση, στο κρατικό κανάλι, μαζευόντουσαν οι φοβισμένοι πολίτες και μεταξύ άλλων παρακολουθούσαν μια σάτυρα που έγραψε ιστορία.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ
Βασίλης Διαμαντόπουλος, Γιώργος Μιχαλακόπουλος
Ο Λουκάς και ο Σόλων.
Αυτό ήταν μια σάτιρα εναντίον των δυνατών, εναντίον μιας στυγνής εξουσίας, ήταν μια σάτιρα ή ταν η επί τας.
Ισως οι νέοι καιροί δεν ¨σηκώνουν¨ Λουκά και Σόλωνα, γιατί μάλλον πιστεύουμε ότι τώρα πια είμαστε ελεύθεροι, δεν κινδυνεύουμε.
Κι όμως κινδυνεύουμε από το χειρότερο εχθρό που έχει γεμίσει τις τηλεοπτικές οθόνες.
Ενα μεγάλο τίποτα, άνευ ουσίας, άνευ σημασίας και φυσικά άνευ κινδύνου για τους δημιουργούς του.

Ναι υπάρχουν ταλέντα δεν το αμφισβητούμε, γελάμε, διασκεδάζουμε αλλά δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αληθινή έμπνευση ούτε να γράψει ιστορία ένα χαζοκούτι που η αποστολη του είναι να δημιουργεί πολίτες που "καλόν είναι" να είναι ανέμπνευστοι χωρίς ιστορία.