Δευτέρα 30 Απριλίου 2007
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΠΟΡΙΑ (3)
Το 2012 που θα καεί το κορδελιό αν την άλλη μέρα βρεθώ να φτιάχνω πάλι καφέ στο κακομούτσουνο στο γραφείο θα έχει κι άλλη ημερομηνία να ελπίζω?
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΠΟΡΙΑ (2)
Καλά η γη είναι κούφια. Ωραία. Ξεκινάμε τώρα μερικοί μυημένοι στα δύσκολα και περνάμε το βελόνι απέναντι. Στο ξεκίνημα ρε παιδιά μπας και μου πείτε εκείνο το ερμο το σκαφτήρι του δήμου δε μπορεί να πάει δυο μέτρα παρακάτω να φτιάξει το σωλήνα να μην αγοράζω πια από το σουπερ μαρκετ τις σφουγγαρίστρες δέκα δέκα κάθε χειμώνα?
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΑΠΟΡΙΑ...
Αφού το μήλο τους την έπαιξε και χάσανε την αθανασία που στο καλό προέκυψε μετά ότι ένα μήλο την ήμέρα το γιατρό το κάνει πέρα? Κάτι μου κρύβετε και δε μου το λέτε ξεκάθαρα στη μούρη. Βλέπω μηλιές στο δρόμο και τις ξορκίζω. Φάε ένα μηλαράκι μου λένε που θα σου κάνει καλό και γυρίζει το μάτι μου. Τις προάλες με κάλεσε ένας φίλος να φάμε και μόλις μου λέει "καλά έχω κι ένα καλό μηλίτη να πιούμε" τρέχω ακόμα. Και πως επιλέχθηκε το μήλο? Δηλαδή αμα μ'ενα μήλο εμένα έχει καταντήσει η ζωή μου της σταυροπροσκηνήσεως αν κατέβαζα κανα καρπούζι τι θαχε γίνει δηλαδή θα με βάζανε στους αιώνες να φτύνω κουκούτσια? Μπα κάτι μου κρύβετε. Αλλά θα τη βρω την άκρη που θα πάει....
Κυριακή 29 Απριλίου 2007
τα μαδημενα...
οταν ταϊζω τα αγριοπουλια, φροντιζω να φανε και τα αρρωστα, τα αδυναμα, τα μαδημενα πουλια, που τα δυνατοτερα δεν αφηνουν να φανε.
συνειδητοποιησα οτι το κανω απο παιδι, το να υπερασπιζομαι και να φροντιζω το αδυναμο, το "μαδημενο".
απο το δημοτικο ακομη, υπερισπιζομουν το δικαιωμα της διαφορετικοτητας στους αδυναμους, με υγιεις κλωτσιες και μπουνιες - ημουν ο "αλητης" που εβαλε τους "αλητες" στην θεση τους δειχνοντας τους οτι η μαγκια δεν ειναι στο να επιβαλεσαι εκει που σε παιρνει, αλλά στο να αναγνωριζεις τα ταλεντα των αλλων χωρις ρατσισμους.
στο γυμνασιο εφτιαξα μια "επαναστατικη" ομαδα βολεϋ, που κανεις δεν πιστευε οτι θα λειτουργησει, αλλά διεπρεψε μεχρι την εκτη γυμνασιου, επειδη καταργησα εναν κανονα: την αλλαγη θεσης.
παιζαν πισω τρεις κοντοι (που δεν τους ηθελε καμια ομαδα, αλλά ηταν πιο κοντα στο εδαφος απο οποιονδηποτε επαγγελματια παικτη) και μπροστα τρεις μετριοι.
δεν χασαμε ποτε παιγνιδι, ακομη κι οταν παιξαμε με μεγαλυτερους ή εμπειροτερους, γιατι περαν της πληρους εκμεταλευσης των προσοντων του καθε ατομου, ειμασταν η πιο δεμενη ομαδα επειδη ακριβως απαρτιζοταν απο ατομα διαφορετικα μεταξυ τους που εκτιμουσαν αυτο που εκαναν, μονο επειδη το εκαναν.
κατα τον Δαρβινο η επικρατηση των δυνατοτερων εγγυαται την επιβιωση του ειδους.
εγω παω κοντρα στην θεωρια της εξελιξης, συνειδητα!
γιατι δεν ειναι μονο η σωματικη ρωμη και η υγεια που εξελισει τα ειδη.
αν ηταν ετσι, δεν θα απολαμβαναμε ποτε την εφυια του Στηβεν Χωκινς.
ανηκει στους αδυναμους κρικους, αλλά μακαρι να εκανε καμια δεκαρια παιδια, μπας και κληρονομισει καποιο την μαθηματικη του αντιληψη!
χαρηκα που εκανε πραγματικοτητα το ονειρο του να βιωσει την ελλειψη βαρυτητας!
για εναν παραπληγικο ισως ειναι το καλυτερο πραγμα που μπορει να απολαυσει.
θεωρω λοιπον οτι ολα δικαιουνται μιας ευκαιριας και δευτερης και τριτης, και αν μπορω θα την προσφερω με την καρδια μου.
οχι στην ευγονικη - ζήτω στην τυχαιοτητα.
υψωνω την κουπα μου στην υγεια σας!
συνειδητοποιησα οτι το κανω απο παιδι, το να υπερασπιζομαι και να φροντιζω το αδυναμο, το "μαδημενο".
απο το δημοτικο ακομη, υπερισπιζομουν το δικαιωμα της διαφορετικοτητας στους αδυναμους, με υγιεις κλωτσιες και μπουνιες - ημουν ο "αλητης" που εβαλε τους "αλητες" στην θεση τους δειχνοντας τους οτι η μαγκια δεν ειναι στο να επιβαλεσαι εκει που σε παιρνει, αλλά στο να αναγνωριζεις τα ταλεντα των αλλων χωρις ρατσισμους.
στο γυμνασιο εφτιαξα μια "επαναστατικη" ομαδα βολεϋ, που κανεις δεν πιστευε οτι θα λειτουργησει, αλλά διεπρεψε μεχρι την εκτη γυμνασιου, επειδη καταργησα εναν κανονα: την αλλαγη θεσης.
παιζαν πισω τρεις κοντοι (που δεν τους ηθελε καμια ομαδα, αλλά ηταν πιο κοντα στο εδαφος απο οποιονδηποτε επαγγελματια παικτη) και μπροστα τρεις μετριοι.
δεν χασαμε ποτε παιγνιδι, ακομη κι οταν παιξαμε με μεγαλυτερους ή εμπειροτερους, γιατι περαν της πληρους εκμεταλευσης των προσοντων του καθε ατομου, ειμασταν η πιο δεμενη ομαδα επειδη ακριβως απαρτιζοταν απο ατομα διαφορετικα μεταξυ τους που εκτιμουσαν αυτο που εκαναν, μονο επειδη το εκαναν.
κατα τον Δαρβινο η επικρατηση των δυνατοτερων εγγυαται την επιβιωση του ειδους.
εγω παω κοντρα στην θεωρια της εξελιξης, συνειδητα!
γιατι δεν ειναι μονο η σωματικη ρωμη και η υγεια που εξελισει τα ειδη.
αν ηταν ετσι, δεν θα απολαμβαναμε ποτε την εφυια του Στηβεν Χωκινς.
ανηκει στους αδυναμους κρικους, αλλά μακαρι να εκανε καμια δεκαρια παιδια, μπας και κληρονομισει καποιο την μαθηματικη του αντιληψη!
χαρηκα που εκανε πραγματικοτητα το ονειρο του να βιωσει την ελλειψη βαρυτητας!
για εναν παραπληγικο ισως ειναι το καλυτερο πραγμα που μπορει να απολαυσει.
θεωρω λοιπον οτι ολα δικαιουνται μιας ευκαιριας και δευτερης και τριτης, και αν μπορω θα την προσφερω με την καρδια μου.
οχι στην ευγονικη - ζήτω στην τυχαιοτητα.
υψωνω την κουπα μου στην υγεια σας!
ΣΚΙΣΤΕ ΤΙΣ ΚΟΤΣΙΔΕΣ ΣΑΣ ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ!! ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ!!!!
Μια και πολύς λόγος γίνεται άντε να πω κι εγώ τις σκέψεις μου σχετικά. Η εκπομπή που τόσο σας έχει ταράξει τον γεμάτο δικαιοσύνη και ευπρέπεια κόσμο σας, είναι μια εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης. Δηλαδή έχει στοιχεία που είναι παρόμοια σε άλλες εκπομπές αλλά με ένα διαφορετικό στυλ. Εμένα προσωπικά οι «ήρωες» «οι δυστυχισμένοι» όπως τους αποκαλείτε, μου φέρνουν στο μυαλό «ήρωες» από άλλες εκπομπές.
Π.χ. μόλις παρακολουθώ ένα πάνελ που έχει προκύψει ένα... τι να σκεφτώ... ένα θρησκευτικό ζήτημα ας πούμε, και έχουν φέρει κάποιον να ουρλιάζει και να απειλεί κουνόντας τη γενιάδα πέρα δώθε θυμάμαι το σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι. Η διαφορά με τον εξαγριωμένο γενιοφόρο είναι ότι εκνευρίζομαι και γυρίζω κανάλι ενώ με το ανάλογο τραγουδάκι τουλάχιστον ξέρω ότι έχω μπροστά μου κάποιον που ψιλοκαταλαβαίνει ότι έχει «λαλήσει» ή σε τελευταία ανάλυση κάνει κέφι να είναι όπως είναι και δε δίνει λογαριασμό σε κανένα, ενώ ο άλλος νομίζει ότι είναι κοινωνικος λειτουργός!
Εκμεταλλεύονται λέει ανθρώπους ανυπεράσπιστους... Σώπα ρε μεγάλε!!! Συνέβη κι αυτό στις μέρες μας? Τι μου λες..Φοβερό! Δηλαδή στην εκπομπή δεν τους σερβίρουν χαβιάρι και σολωμό όπως στα "ιδρύματα"? Δηλαδή σ'αυτή την εκπομπή τους γελοιοποιούν και δεν αφουγκράζονται τα προβλήματά τους όπως γίνεται εκτός εκπομπής που έχουμε πιάσει όλοι ουρά έξω από "τα ιδρύματα" για να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας ρε παιδί μου. Να τους αφουγκραστουμε δυνατά!!! Για φαντάσου... Γιατί εγώ είχα την εντύπωση ότι τους ευπαθείς πληθυσμούς οποιουδήποτε είδους χεσμένους τους έχουν όλοι κανονικά? Μάλλον λάθος αντίληψη. Sorry...
Να πιάσουμε μεμονομένα να χτυπάμε μια εκπομπή είναι ανώφελο. Μοιάζει με κάποιον που έχει γεμίσει σπυριά με πυον από πάνω μέχρι κάτω και τον ενοχλεί κι ένα σπυράκι που πέταξε στη μύτη και του χαλάει λέει τη μόστρα !!!!!
Ρίχτε μου μια φωτιά τώρα να με κάψει στη κόλαση ν’αρχίσω να γράφω κι εγώ τραγουδάκια!!!
TV ΑΡΛΟΥΜΠΑ
Το πρωι έχει σεξ
Το μεσημέρι έχει σεξ
Το βραδάκι έχει σεξ
Το ξημέρωμα έχει σεξ
Βαλτε τους ζουρλομανδία
Έχουν τρελλαθεί
Καίγονται καίγονται
Τας κεμπαπ κεμπαπ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ!!!!!!!
Π.χ. μόλις παρακολουθώ ένα πάνελ που έχει προκύψει ένα... τι να σκεφτώ... ένα θρησκευτικό ζήτημα ας πούμε, και έχουν φέρει κάποιον να ουρλιάζει και να απειλεί κουνόντας τη γενιάδα πέρα δώθε θυμάμαι το σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι. Η διαφορά με τον εξαγριωμένο γενιοφόρο είναι ότι εκνευρίζομαι και γυρίζω κανάλι ενώ με το ανάλογο τραγουδάκι τουλάχιστον ξέρω ότι έχω μπροστά μου κάποιον που ψιλοκαταλαβαίνει ότι έχει «λαλήσει» ή σε τελευταία ανάλυση κάνει κέφι να είναι όπως είναι και δε δίνει λογαριασμό σε κανένα, ενώ ο άλλος νομίζει ότι είναι κοινωνικος λειτουργός!
Εκμεταλλεύονται λέει ανθρώπους ανυπεράσπιστους... Σώπα ρε μεγάλε!!! Συνέβη κι αυτό στις μέρες μας? Τι μου λες..Φοβερό! Δηλαδή στην εκπομπή δεν τους σερβίρουν χαβιάρι και σολωμό όπως στα "ιδρύματα"? Δηλαδή σ'αυτή την εκπομπή τους γελοιοποιούν και δεν αφουγκράζονται τα προβλήματά τους όπως γίνεται εκτός εκπομπής που έχουμε πιάσει όλοι ουρά έξω από "τα ιδρύματα" για να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας ρε παιδί μου. Να τους αφουγκραστουμε δυνατά!!! Για φαντάσου... Γιατί εγώ είχα την εντύπωση ότι τους ευπαθείς πληθυσμούς οποιουδήποτε είδους χεσμένους τους έχουν όλοι κανονικά? Μάλλον λάθος αντίληψη. Sorry...
Να πιάσουμε μεμονομένα να χτυπάμε μια εκπομπή είναι ανώφελο. Μοιάζει με κάποιον που έχει γεμίσει σπυριά με πυον από πάνω μέχρι κάτω και τον ενοχλεί κι ένα σπυράκι που πέταξε στη μύτη και του χαλάει λέει τη μόστρα !!!!!
Ρίχτε μου μια φωτιά τώρα να με κάψει στη κόλαση ν’αρχίσω να γράφω κι εγώ τραγουδάκια!!!
TV ΑΡΛΟΥΜΠΑ
Το πρωι έχει σεξ
Το μεσημέρι έχει σεξ
Το βραδάκι έχει σεξ
Το ξημέρωμα έχει σεξ
Βαλτε τους ζουρλομανδία
Έχουν τρελλαθεί
Καίγονται καίγονται
Τας κεμπαπ κεμπαπ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ!!!!!!!
Chrisanthi said...
Eυγε στην συντονιστικη ομαδα που, με τα λαγωνικα της -οπως κανει παντα ,αλλωστε- ξετρυπωσε τον ειδεχθη vasiliskos, καθως και την ανατρεπτικη ομαδα "Ο Καφενες". Σας αποκαλυπτω εδω οτι ο "Καφενες" δεν ειναι παρα ενα παρακλαδι της δικης μας οργανωσης, με τιτλο " Ο ΛΑΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΒΑΣ",η οποια εχει σκοπο της την ανατροπη του καινουργιου , απροσωπου, τροπου επικοινωνιαςπου οδηγει μονο στην κοινωνικη αποξενωση, με αποτελεσμα να ελεγχονται καλυτερα οι μαζες του πληθυσμου.
Οσο για τον "Καφενε", ο ρολος του ειναι, πραγματικα, να δημιουργει χαος και αναστατωση στα φορουμ, με σκοπο να τα παρουν ολοι στο κρανιο, να σταματησουν να περνανε την ωρα τους στο Ιντερνετ , στα chat και στα φορουμ, και να γεμισουν παλι τα καφενεια, και να πιανουν την κουβεντα φατσα-καρτα με το διπλανο τους, οπως τον παληο καλο καιρο..Με τον σκοπο αυτο, τα μελη του "Καφενε", παραλληλα με τη δραση τους στο Διαδικτυο, ανοιγουν και παλαιου τυπου καφενεια, για να ειναι ετοιμοι για την επερχομενη πελατεια.. Θα σερβιρουν παραδοσιακο ελληνικο καφε , - σε φτηνες τιμες, οπωσδηποτε - υποβρυχιο, γλυκα του κουταλιου, τσαι του βουνου, τσιπουρο, ε, και για μεζε, τι αλλο? ΦΑΒΑ! Γιατι, κατι πρεπει να κερδισει και ο "Λακκος της Φαβας" απο την ολη υποθεση! Αφου η ιδεα ηταν δικη μας!!
28 Απρίλιος 2007 7:03 μμ
Οσο για τον "Καφενε", ο ρολος του ειναι, πραγματικα, να δημιουργει χαος και αναστατωση στα φορουμ, με σκοπο να τα παρουν ολοι στο κρανιο, να σταματησουν να περνανε την ωρα τους στο Ιντερνετ , στα chat και στα φορουμ, και να γεμισουν παλι τα καφενεια, και να πιανουν την κουβεντα φατσα-καρτα με το διπλανο τους, οπως τον παληο καλο καιρο..Με τον σκοπο αυτο, τα μελη του "Καφενε", παραλληλα με τη δραση τους στο Διαδικτυο, ανοιγουν και παλαιου τυπου καφενεια, για να ειναι ετοιμοι για την επερχομενη πελατεια.. Θα σερβιρουν παραδοσιακο ελληνικο καφε , - σε φτηνες τιμες, οπωσδηποτε - υποβρυχιο, γλυκα του κουταλιου, τσαι του βουνου, τσιπουρο, ε, και για μεζε, τι αλλο? ΦΑΒΑ! Γιατι, κατι πρεπει να κερδισει και ο "Λακκος της Φαβας" απο την ολη υποθεση! Αφου η ιδεα ηταν δικη μας!!
28 Απρίλιος 2007 7:03 μμ
προς vasiliskos
Αναρτήθηκε από vasiliskos στις 5:29 πμ - τα μπολντ εκ της διευθυνσεως.
"Επισης εξετάζεται και έχει τεθεί υπό παρακολουθηση ο λογαρισμός vasiliskos γιατί υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι πίσω από αυτό το αινιγματικό όνομα κρύβεται ομάδα ατόμων, ο απώτερος σκοπός των οποίων δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί. Εικάζεται ότι πρόκειται για κλώνο της παλιάς γνωστής ομάδας "η καρακάξα" που έχει 1.256.429 λογαριασμους σε διάφορα φορουμ από τα οποία περνάει εφαρμόζοντας το σχέδιο "καμένη γη". Πρόκειται για άτομα τα οποία ιδεολογικά ανήκουν στην ανεξάρτητη κίνηση "Ο ΚΑΦΕΝΕΣ". Το ιδρυτικό μέλος πρέπει να είναι ο Μπίλης ο Απαιχτος γνωστός ταβλαδόρος και αναζητητής του χαβαλέ. Νεώτερα μόλις προχωρήσουν οι έρευνες που κάνουν οι ίδιοι για τον ευατό τους στα πλαίσια εντατικών μαθημάτων αυτογνωσίας που περιλαμβάνουν προσευχές, μετάνοιες, γράψιμο στο πίνακα 100 φορες την ώρα της φράσης "θα με συνειδητοποιήσω" και επάλειψη πιπεριου στη γλώσσα κάθε φορά που προφέρουν οποιαδήποτε λέξη ξεκινάει από "εσω". Στην ομάδα κυκλοφορεί η ιδέα μήπως θα ήταν χρήσιμο κι ένα αυτομαστίγωμα!!!"
αγαπητε συναδελφε vasiliskos, το οτι εσυ εφτιαξες το μπλογκ και εσυ το τροφοδοτεις με την ψυχη σου, δεν σου δινει το δικαιωμα να χρησιμοποιεις προσβλητικες ειρωνικες εκφρασεις που θιγουν τον συνομιλητη σου και ερχονται σε πληρη αντιθεση με τον κανονισμο του μπλογκ!
τις λεξεις που χρησιμοποιησες δεν περιμεναμε ποτε να τις διαβασουμε απο σενα, ενα μελος με προσφορα και σοβαροτητα!
αυτη ειναι μια προειδοποιηση και ελπιζουμε να συνετισθεις, γιατι δεν προκειται να ανεχτουμε στο μελλον αναλογες συμπεριφορες!
ΧΑΪΛ!
"Επισης εξετάζεται και έχει τεθεί υπό παρακολουθηση ο λογαρισμός vasiliskos γιατί υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι πίσω από αυτό το αινιγματικό όνομα κρύβεται ομάδα ατόμων, ο απώτερος σκοπός των οποίων δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί. Εικάζεται ότι πρόκειται για κλώνο της παλιάς γνωστής ομάδας "η καρακάξα" που έχει 1.256.429 λογαριασμους σε διάφορα φορουμ από τα οποία περνάει εφαρμόζοντας το σχέδιο "καμένη γη". Πρόκειται για άτομα τα οποία ιδεολογικά ανήκουν στην ανεξάρτητη κίνηση "Ο ΚΑΦΕΝΕΣ". Το ιδρυτικό μέλος πρέπει να είναι ο Μπίλης ο Απαιχτος γνωστός ταβλαδόρος και αναζητητής του χαβαλέ. Νεώτερα μόλις προχωρήσουν οι έρευνες που κάνουν οι ίδιοι για τον ευατό τους στα πλαίσια εντατικών μαθημάτων αυτογνωσίας που περιλαμβάνουν προσευχές, μετάνοιες, γράψιμο στο πίνακα 100 φορες την ώρα της φράσης "θα με συνειδητοποιήσω" και επάλειψη πιπεριου στη γλώσσα κάθε φορά που προφέρουν οποιαδήποτε λέξη ξεκινάει από "εσω". Στην ομάδα κυκλοφορεί η ιδέα μήπως θα ήταν χρήσιμο κι ένα αυτομαστίγωμα!!!"
αγαπητε συναδελφε vasiliskos, το οτι εσυ εφτιαξες το μπλογκ και εσυ το τροφοδοτεις με την ψυχη σου, δεν σου δινει το δικαιωμα να χρησιμοποιεις προσβλητικες ειρωνικες εκφρασεις που θιγουν τον συνομιλητη σου και ερχονται σε πληρη αντιθεση με τον κανονισμο του μπλογκ!
τις λεξεις που χρησιμοποιησες δεν περιμεναμε ποτε να τις διαβασουμε απο σενα, ενα μελος με προσφορα και σοβαροτητα!
αυτη ειναι μια προειδοποιηση και ελπιζουμε να συνετισθεις, γιατι δεν προκειται να ανεχτουμε στο μελλον αναλογες συμπεριφορες!
ΧΑΪΛ!
εκ της διευθυνσεως προς johnniebegood
αγαπητο μελος johnniebegood, με λυπη μας παρατηρησαμε σε σχολιο σου να αναφερεις απαγορευμενες εκφρασεις απο τον κανονισμο του μπλογκ, οπως επισης να λες οτι αυτολογοκρινεσαι και εισαι και διαχειριστης (διαχειριστης ειμαι εγω, ο johnnie be good), κατι που δειχνει την ταση σου να διαταραξεις την υγιη πνευματικη επικοινωνια και τον διαλογο και σε αυτο το μπλογκιον, οπως εκανες αλλου κι αλλου.
λοιπον, εδω μεσα εχουν δικαιωμα να λογοκρινουν και να διαγραφουν ΜΟΝΟ οι διαχειριστες!
εκτος λοιπον του 24ωρου μπαναρισματος που σου εριξε ο ετερος καπαδοκης του μπλογκιου, θα πρεπει να επικοινωνησεις προσωπικα μαζι μου και να συναντηθουμε, ωστε να συζητησουμε και να θεσουμε ξανα τους ορούς συμμετοχης σου στο μπλογκ και να αναδιαλογισθεις αν τετοιες συν περιφορες αυθαδειας προαγουν τον αστρικο διαλογο!
λοιπον, εδω μεσα εχουν δικαιωμα να λογοκρινουν και να διαγραφουν ΜΟΝΟ οι διαχειριστες!
εκτος λοιπον του 24ωρου μπαναρισματος που σου εριξε ο ετερος καπαδοκης του μπλογκιου, θα πρεπει να επικοινωνησεις προσωπικα μαζι μου και να συναντηθουμε, ωστε να συζητησουμε και να θεσουμε ξανα τους ορούς συμμετοχης σου στο μπλογκ και να αναδιαλογισθεις αν τετοιες συν περιφορες αυθαδειας προαγουν τον αστρικο διαλογο!
Σάββατο 28 Απριλίου 2007
ΕΚ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (2)
Επισης εξετάζεται και έχει τεθεί υπό παρακολουθηση ο λογαρισμός vasiliskos γιατί υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι πίσω από αυτό το αινιγματικό όνομα κρύβεται ομάδα ατόμων, ο απώτερος σκοπός των οποίων δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί. Εικάζεται ότι πρόκειται για κλώνο της παλιάς γνωστής ομάδας "η καρακάξα" που έχει 1.256.429 λογαριασμους σε διάφορα φορουμ από τα οποία περνάει εφαρμόζοντας το σχέδιο "καμένη γη". Πρόκειται για άτομα τα οποία ιδεολογικά ανήκουν στην ανεξάρτητη κίνηση "Ο ΚΑΦΕΝΕΣ". Το ιδρυτικό μέλος πρέπει να είναι ο Μπίλης ο Απαιχτος γνωστός ταβλαδόρος και αναζητητής του χαβαλέ. Νεώτερα μόλις προχωρήσουν οι έρευνες που κάνουν οι ίδιοι για τον ευατό τους στα πλαίσια εντατικών μαθημάτων αυτογνωσίας που περιλαμβάνουν προσευχές, μετάνοιες, γράψιμο στο πίνακα 100 φορες την ώρα της φράσης "θα με συνειδητοποιήσω" και επάλειψη πιπεριου στη γλώσσα κάθε φορά που προφέρουν οποιαδήποτε λέξη ξεκινάει από "εσω". Στην ομάδα κυκλοφορεί η ιδέα μήπως θα ήταν χρήσιμο κι ένα αυτομαστίγωμα!!!
ΕΚ ΤΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ
----------------------------------------------------------------------------------------
ΣΕ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ (ΤΟ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ "ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ") ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΜΠΑΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ JOHNNIEBEGOOD ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΑΥΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 24 ΩΡΕΣ ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΑΠ'ΑΥΤΗ ΠΡΑΞΗ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΑΥΤΟΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕ.
---------------------------------------------------------------------------------------
ΣΕ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ (ΤΟ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ "ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ") ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΜΠΑΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ JOHNNIEBEGOOD ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΑΥΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 24 ΩΡΕΣ ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΑΠ'ΑΥΤΗ ΠΡΑΞΗ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΑΥΤΟΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕ.
---------------------------------------------------------------------------------------
τροχηλατα και νεοελληνες
μια ιδιαιτερη σχεση, σαν σεναριο του Νικου Φωσκολου.
εχει απ ολα: αδρεναλινη, ενταση, βια, αιμα...
ο νεοελληνας δεν θεωρει το αυτοκινητο ως προεκταση του πεους του μονο, σαν τους αμερικανους, αλλά ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ.
Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ!
βλεπω καθε μερα τους νεοελληνες να οδηγουν και μου μπαινουν Φαλεραϋερικες ιδεες στο μυαλο.
βλεπω τις αυτοκινητα με κοιμισμενους οδηγους ή ραμολιμεντα που επρεπε να τους εχουν παρει το διπλωμα να πιανουν την αριστερη λωριδα και να πηγαινουν με 30.
αντρες και γυναικες που ΑΓΟΡΑΣΑΝ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ να βγαζουν δεξιο φλας και να στριβουν αριστερα.
να μπαινουν σε δρομο ταχειας κυκλοφοριας απο στενο, χωρις καν να κοιταξουν.
να οδηγουν σαν ραλιστες αναμεσα στους αποχαυνωμενους κι οποιον παρει ο χαρος.
ταξιτζηδες να κοκκαλωνουν το φρενο πανω σε στροφη επειδη ειδαν πελατη.
παπακια να τρεχουν σφαιρα στο αντιθετο ρευμα κυκλοφοριας και να περιμενουν απο τον αλλον να φιλοτιμηθει να φρεναρει.
ηλικιωμενους, μητερες με μωρα, παιδια, ανθρωπους καθε ηλικιας, να περιμενουν στην βροχη ή στον ηλιο για να περασουν εναν δρομο με δυο λωριδες και τα γαϊδουρια να μιλανε στο κινητο στριβοντας και να μην σταματανε.
τα πεζοδρομια γεματα αυτοκινητα και μαλιστα κακοπαρκαρισμενα.
μποτιλιαρισμα, μπινελικια και χριστιανικοτατες χριστοπαναγιες απο χριστιανους.
ο νεοελληνικος πολιτισμος στο μεγαλειο του!
οου γιες!
εχει απ ολα: αδρεναλινη, ενταση, βια, αιμα...
ο νεοελληνας δεν θεωρει το αυτοκινητο ως προεκταση του πεους του μονο, σαν τους αμερικανους, αλλά ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ.
Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ!
βλεπω καθε μερα τους νεοελληνες να οδηγουν και μου μπαινουν Φαλεραϋερικες ιδεες στο μυαλο.
βλεπω τις αυτοκινητα με κοιμισμενους οδηγους ή ραμολιμεντα που επρεπε να τους εχουν παρει το διπλωμα να πιανουν την αριστερη λωριδα και να πηγαινουν με 30.
αντρες και γυναικες που ΑΓΟΡΑΣΑΝ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ να βγαζουν δεξιο φλας και να στριβουν αριστερα.
να μπαινουν σε δρομο ταχειας κυκλοφοριας απο στενο, χωρις καν να κοιταξουν.
να οδηγουν σαν ραλιστες αναμεσα στους αποχαυνωμενους κι οποιον παρει ο χαρος.
ταξιτζηδες να κοκκαλωνουν το φρενο πανω σε στροφη επειδη ειδαν πελατη.
παπακια να τρεχουν σφαιρα στο αντιθετο ρευμα κυκλοφοριας και να περιμενουν απο τον αλλον να φιλοτιμηθει να φρεναρει.
ηλικιωμενους, μητερες με μωρα, παιδια, ανθρωπους καθε ηλικιας, να περιμενουν στην βροχη ή στον ηλιο για να περασουν εναν δρομο με δυο λωριδες και τα γαϊδουρια να μιλανε στο κινητο στριβοντας και να μην σταματανε.
τα πεζοδρομια γεματα αυτοκινητα και μαλιστα κακοπαρκαρισμενα.
μποτιλιαρισμα, μπινελικια και χριστιανικοτατες χριστοπαναγιες απο χριστιανους.
ο νεοελληνικος πολιτισμος στο μεγαλειο του!
οου γιες!
Παρασκευή 27 Απριλίου 2007
Πέμπτη 26 Απριλίου 2007
ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
Θέλω να δώσω μια απάντηση σε κάποιον που σε ένα πόστ, που δεν δημοσίευσα, έγραψε ότι μπανάρω και επιλέγω ποστ και αυτό δεν είναι η ελευθερία που προσπαθούν όλοι οι μπλογκίστες παγκοσμίως να προωθήσουν.
Στα μπλογκ που έχω ανοιξει όπως συνήθως γίνεται καταθέτω προσωπικές σκέψεις. Στις οποίες φυσικά είναι δεκτή οποιαδήποτε κριτική καλή ή άσχημη επί του θέματος όχι μου κάπνισε και γράφω ότι μου κατέβει και αυτό θεωρείται ελευθερία.
Οι σκεψεις που καταθέτω δεν αφορούν συγκεκριμένα άτομα. Αφορούν καταστάσεις,αντιλήψεις, ιδεολογίες, σκηνές από τη καθημερινότητα ή οτιδήποτε άλλο με απασχολεί και νοιώθω ότι πρέπει να το μοιραστώ με όσους το διαβάζουν.
Οταν χρειάστηκε να αναφερθώ σε συγκεκριμένους χώρους ή άτομα έγινε κατόπιν διαφωνιών που είχα με το εσωτέρικα και μόνον και είχα την απόλυτη ελευθερία να το κάνω όπως και εκείνοι έπραξαν απέναντί μου. Πάνω σε αυτό το θέμα και σατύρισα και ειρωνεύτηκα και μίλησα σοβαρά.
Κάποιοι όμως έκριναν ότι επειδή στο μπλογκ μου γράφω μαζί με τον johnniebegood και έχει αφήσει σχόλια και o vril, είχαν το δικαίωμα να μπουν και να αφήνουν ποστ στα οποία δεν έκαναν καμμία κριτική ούτε κατέθεσαν οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη, απλά με έβριζαν και μάλιστα με αισχρό τρόπο. Ούτε τους ξέρω ποιοί είναι ούτε με ξέρουν ούτε ποτέ έχω μιλήσει μαζί τους καλά ή άσχημα σε οποιοδήποτε άλλο χώρο εντός ή εκτός δικτύου.
Αυτά τα ποστ αγαπητέ μου που με ρώτησες για την ελευθερία που δεν έχω και που μπανάρω
δεν απευθυνόντουσαν καν στους ανθρώπους που προανέφερα και με τους οποίους μπορούν να έχουν τα "δικά τους" απευθυνόντουσαν σε μένα προσωπικά με τρόπο απαράδεκτο και αισχρό.
Εκτός κι αν κάνω λάθος και οι υβριστές ήταν όσοι διαφωνησα στο εσωτερικα οποτε θα μπορούσαν απλά να μιλήσουν ξεκάθαρα αντί να κρύβονται κάτω από ψεύτικα nick.
Παρακάτω δημοσίευσα ποστ του βριλ. Κανει μια κριτική σε κάποιον και παραπέμπει στο μπλογκ του. Δεν το σχολιάζω έτσι γίνεται μεταξύ μπλογκ διαφωνείς ή συμφωνείς
Αυτή είναι ελευθερία. Θα μπορούσε να είναι κάποιος που παρέπεμπε σε άλλο ανάλογο μπλογκ και επίσης να το δημοσιεύσω.
Τα θέματα που αναλύω έχουν να κάνουν με μια κριτική σε διάφορα κοινωνικά φαινόμενα. Ούτε προέκυψαν από την ενασχόληση μου στο δίκτυο ούτε σκεπτόμενη τους τσακωμούς που γίνονται. Είναι απόψεις μου με βιώματα μιας ζωής. Αν κάποιοι αναγνωρίζονται σε αυτές τις σκέψεις μου και νοιωθουν ότι απευθύνομαι σε εκείνους είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό μου.
Αν μιλησω σκληρά για τους κλέφτες και κάποιος θεωρήσει ότι το λέω σ'αυτόν ή κάποιος γράψει ένα ποστ και πει α! εννοείς εκείνον πάλι δικό του πρόβλημα είναι. Δεν είμαι υποχρεωμένη ούτε διαιτητής να είμαι ούτε η δασκάλα με τη βέργα στο χέρι.
Ελευθερία στα μπλογκ σημαίνει γράφω αυτό που σκέφτομαι, γραφω σε όποιο μπλογκ θέλω, κάνω συνεργάτη μου στο μπλογκ όποιον επίσης θέλω και για μένα προσωπικά ίσως άλλους δεν τους νοιάζει ούτε αυτό, αλλά εμένα ναι, μπανάρω όποιον μπαίνει για να με βρίσει προσωπικά τη στιγμή που αγνοώ ακόμα και την ύπαρξή του.
Ελευθερία αγαπητέ μου είναι επειδή διαφωνείς με τον Χ και γράφει στο μπλογκ μου να μπαίνεις κάτω από οποιοδήποτε θέμα έχω καταθέσει σκέψεις μου και βιώματα και να γράφεις είσαι πουτάνα? (είπα το πιο ελαφρύ βέβαια... γιατί τα υπόλοιπα ίσως θα έδειχναν καλύτερα το ποιόν αυτών που τα έγραψαν αλλά δεν έχω καμμιά διάθεση να το κάνω) Αν αυτό είναι ελευθερία τότε έχουμε διαφορετική αντίληψη.
Εκτός κι αν τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει και απλώς κάποιοι τη βρίσκουν να ξεφτιλίζουν κάποιον άνθρωπο που δεν τους έχει κάνει τίποτα απολύτως μόνο για το χαβαλέ να ηδονίζονται με αισχρόλογα προς κάποια τυχαία γυναίκα που γράφει.
Αυτά λοιπόν περί της ειρωνίας σου για τα μπαναρίσματα. Ξέρεις και στο εσωτέρικα το ίδιο συνέβη. Εδωσα μια μάχη σύμφωνα με τις δικές μου αντιλήψεις για αυτό που θεωρούσα σωστό και αντί να σκεφτεί κάποιος τι έλεγα με είπαν παρέα των γιδοβοσκών και ηδονίστικαν από την εξυπνάδα που πέταξαν.
Ο χρόνος και μόνο αυτός αγαπητέ άγνωστε θα δείξει τελικά ποιός είναι και τι. Εγώ δεν φοβάμαι γιατί είμαι ειλικρινής έστω κι αν κάνω λάθος. Αυτοί που δειλοί επιτέθηκαν σε μια γυναίκα βρίζοντας και ξεφτιλίζοντας τι είναι αλήθεια?
Στα μπλογκ που έχω ανοιξει όπως συνήθως γίνεται καταθέτω προσωπικές σκέψεις. Στις οποίες φυσικά είναι δεκτή οποιαδήποτε κριτική καλή ή άσχημη επί του θέματος όχι μου κάπνισε και γράφω ότι μου κατέβει και αυτό θεωρείται ελευθερία.
Οι σκεψεις που καταθέτω δεν αφορούν συγκεκριμένα άτομα. Αφορούν καταστάσεις,αντιλήψεις, ιδεολογίες, σκηνές από τη καθημερινότητα ή οτιδήποτε άλλο με απασχολεί και νοιώθω ότι πρέπει να το μοιραστώ με όσους το διαβάζουν.
Οταν χρειάστηκε να αναφερθώ σε συγκεκριμένους χώρους ή άτομα έγινε κατόπιν διαφωνιών που είχα με το εσωτέρικα και μόνον και είχα την απόλυτη ελευθερία να το κάνω όπως και εκείνοι έπραξαν απέναντί μου. Πάνω σε αυτό το θέμα και σατύρισα και ειρωνεύτηκα και μίλησα σοβαρά.
Κάποιοι όμως έκριναν ότι επειδή στο μπλογκ μου γράφω μαζί με τον johnniebegood και έχει αφήσει σχόλια και o vril, είχαν το δικαίωμα να μπουν και να αφήνουν ποστ στα οποία δεν έκαναν καμμία κριτική ούτε κατέθεσαν οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη, απλά με έβριζαν και μάλιστα με αισχρό τρόπο. Ούτε τους ξέρω ποιοί είναι ούτε με ξέρουν ούτε ποτέ έχω μιλήσει μαζί τους καλά ή άσχημα σε οποιοδήποτε άλλο χώρο εντός ή εκτός δικτύου.
Αυτά τα ποστ αγαπητέ μου που με ρώτησες για την ελευθερία που δεν έχω και που μπανάρω
δεν απευθυνόντουσαν καν στους ανθρώπους που προανέφερα και με τους οποίους μπορούν να έχουν τα "δικά τους" απευθυνόντουσαν σε μένα προσωπικά με τρόπο απαράδεκτο και αισχρό.
Εκτός κι αν κάνω λάθος και οι υβριστές ήταν όσοι διαφωνησα στο εσωτερικα οποτε θα μπορούσαν απλά να μιλήσουν ξεκάθαρα αντί να κρύβονται κάτω από ψεύτικα nick.
Παρακάτω δημοσίευσα ποστ του βριλ. Κανει μια κριτική σε κάποιον και παραπέμπει στο μπλογκ του. Δεν το σχολιάζω έτσι γίνεται μεταξύ μπλογκ διαφωνείς ή συμφωνείς
Αυτή είναι ελευθερία. Θα μπορούσε να είναι κάποιος που παρέπεμπε σε άλλο ανάλογο μπλογκ και επίσης να το δημοσιεύσω.
Τα θέματα που αναλύω έχουν να κάνουν με μια κριτική σε διάφορα κοινωνικά φαινόμενα. Ούτε προέκυψαν από την ενασχόληση μου στο δίκτυο ούτε σκεπτόμενη τους τσακωμούς που γίνονται. Είναι απόψεις μου με βιώματα μιας ζωής. Αν κάποιοι αναγνωρίζονται σε αυτές τις σκέψεις μου και νοιωθουν ότι απευθύνομαι σε εκείνους είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό μου.
Αν μιλησω σκληρά για τους κλέφτες και κάποιος θεωρήσει ότι το λέω σ'αυτόν ή κάποιος γράψει ένα ποστ και πει α! εννοείς εκείνον πάλι δικό του πρόβλημα είναι. Δεν είμαι υποχρεωμένη ούτε διαιτητής να είμαι ούτε η δασκάλα με τη βέργα στο χέρι.
Ελευθερία στα μπλογκ σημαίνει γράφω αυτό που σκέφτομαι, γραφω σε όποιο μπλογκ θέλω, κάνω συνεργάτη μου στο μπλογκ όποιον επίσης θέλω και για μένα προσωπικά ίσως άλλους δεν τους νοιάζει ούτε αυτό, αλλά εμένα ναι, μπανάρω όποιον μπαίνει για να με βρίσει προσωπικά τη στιγμή που αγνοώ ακόμα και την ύπαρξή του.
Ελευθερία αγαπητέ μου είναι επειδή διαφωνείς με τον Χ και γράφει στο μπλογκ μου να μπαίνεις κάτω από οποιοδήποτε θέμα έχω καταθέσει σκέψεις μου και βιώματα και να γράφεις είσαι πουτάνα? (είπα το πιο ελαφρύ βέβαια... γιατί τα υπόλοιπα ίσως θα έδειχναν καλύτερα το ποιόν αυτών που τα έγραψαν αλλά δεν έχω καμμιά διάθεση να το κάνω) Αν αυτό είναι ελευθερία τότε έχουμε διαφορετική αντίληψη.
Εκτός κι αν τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει και απλώς κάποιοι τη βρίσκουν να ξεφτιλίζουν κάποιον άνθρωπο που δεν τους έχει κάνει τίποτα απολύτως μόνο για το χαβαλέ να ηδονίζονται με αισχρόλογα προς κάποια τυχαία γυναίκα που γράφει.
Αυτά λοιπόν περί της ειρωνίας σου για τα μπαναρίσματα. Ξέρεις και στο εσωτέρικα το ίδιο συνέβη. Εδωσα μια μάχη σύμφωνα με τις δικές μου αντιλήψεις για αυτό που θεωρούσα σωστό και αντί να σκεφτεί κάποιος τι έλεγα με είπαν παρέα των γιδοβοσκών και ηδονίστικαν από την εξυπνάδα που πέταξαν.
Ο χρόνος και μόνο αυτός αγαπητέ άγνωστε θα δείξει τελικά ποιός είναι και τι. Εγώ δεν φοβάμαι γιατί είμαι ειλικρινής έστω κι αν κάνω λάθος. Αυτοί που δειλοί επιτέθηκαν σε μια γυναίκα βρίζοντας και ξεφτιλίζοντας τι είναι αλήθεια?
Τετάρτη 25 Απριλίου 2007
Τρίτη 24 Απριλίου 2007
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ.....
Φοβάστε πιο πολύ το καλό ή το κακό?
Για σκεφτείτε καλύτερα πριν απαντήσετε βιαστικά...
Ποιό είναι αυτό που έχουμε μάθει να πολεμάμε συνήθως?
Ποιό είναι το πιο οικείο στην καθημερινή πραγματικότητά μας?
Το κακό το γνωρίζουμε σε όλες τις μορφές του.
Ακόμα και γι’αυτές που δεν έχουμε ιδία αντίληψη μπορούμε να φανταστούμε..
Η μάχη με το κακό είναι σχεδόν μια συνήθεια . Ο καθένας μπορεί να αναπτύξει
Εφόσον το επιθυμεί, τους κατάλληλους μηχανισμούς για να το αντιμετωπίσει ή αντιθέτως για να το υπηρετήσει.
Το κακό μπορεί στον ίδιο βαθμό να προσθέτει γοητεία ή πόνο στη ζωή μας.
Την έννοια «κακό» τη βιώνουμε απλά διαβάζοντας μια εφημερίδα, κοιτάζοντας τηλεόραση, περπατώντας στο δρόμο, ξεφυλίζοντας τα βιβλία της ιστορίας του ανθρώπου.
Είναι η μαγεία και η οδύνη του σκοτεινού κόσμου μας.
Είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες, αμαρτίες, διαστροφές, συγκεντρωμένες σε μια έννοια με πάρα πολλές εκφράσεις...
ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΜΩΣ?.... Το γνωρίζετε?
Γνωρίζετε τους μηχανισμούς του? Το τρόπο που σας συστήνετε?
Εχετε την ίδια αντιληπτική ικανότητα να αναγνωρίζετε το καλό?
Με ποιούς μηχανισμούς νομίζετε ότι θα μπορούσατε να φέρετε το καλό «με το μέρος σας?»
Ο πνιγμένος στο εγώ του άνθρωπος με όλες τις μικρότητες, τις πονηριές, τα ψέμματα έχει την ικανότητα να σταθεί μπροστά στο «καλό» και να το αντιμετωπίσει κατάματα?
Με το κακό μπορείς να δώσεις μάχες ίσος προς ίσον είναι το πιο γνωστό κομμάτι του ευατού σου και να βγεις κερδισμένος με χίλιους πονηρούς τρόπους.
Με το καλο? ......μπορείς?
Τι απλοικές παιδικότητες είνα αυτές που μας λες? Ίσως πείτε...
Δοκιμάστε.. μια δοκιμή πάντα πείθει. Δεν μπορώ δυστυχώς να σας εγγυηθώ ότι θα βγείτε οι ίδιοι μετά αλλά αξίζει το κόπο :)
Για σκεφτείτε καλύτερα πριν απαντήσετε βιαστικά...
Ποιό είναι αυτό που έχουμε μάθει να πολεμάμε συνήθως?
Ποιό είναι το πιο οικείο στην καθημερινή πραγματικότητά μας?
Το κακό το γνωρίζουμε σε όλες τις μορφές του.
Ακόμα και γι’αυτές που δεν έχουμε ιδία αντίληψη μπορούμε να φανταστούμε..
Η μάχη με το κακό είναι σχεδόν μια συνήθεια . Ο καθένας μπορεί να αναπτύξει
Εφόσον το επιθυμεί, τους κατάλληλους μηχανισμούς για να το αντιμετωπίσει ή αντιθέτως για να το υπηρετήσει.
Το κακό μπορεί στον ίδιο βαθμό να προσθέτει γοητεία ή πόνο στη ζωή μας.
Την έννοια «κακό» τη βιώνουμε απλά διαβάζοντας μια εφημερίδα, κοιτάζοντας τηλεόραση, περπατώντας στο δρόμο, ξεφυλίζοντας τα βιβλία της ιστορίας του ανθρώπου.
Είναι η μαγεία και η οδύνη του σκοτεινού κόσμου μας.
Είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες, αμαρτίες, διαστροφές, συγκεντρωμένες σε μια έννοια με πάρα πολλές εκφράσεις...
ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΜΩΣ?.... Το γνωρίζετε?
Γνωρίζετε τους μηχανισμούς του? Το τρόπο που σας συστήνετε?
Εχετε την ίδια αντιληπτική ικανότητα να αναγνωρίζετε το καλό?
Με ποιούς μηχανισμούς νομίζετε ότι θα μπορούσατε να φέρετε το καλό «με το μέρος σας?»
Ο πνιγμένος στο εγώ του άνθρωπος με όλες τις μικρότητες, τις πονηριές, τα ψέμματα έχει την ικανότητα να σταθεί μπροστά στο «καλό» και να το αντιμετωπίσει κατάματα?
Με το κακό μπορείς να δώσεις μάχες ίσος προς ίσον είναι το πιο γνωστό κομμάτι του ευατού σου και να βγεις κερδισμένος με χίλιους πονηρούς τρόπους.
Με το καλο? ......μπορείς?
Τι απλοικές παιδικότητες είνα αυτές που μας λες? Ίσως πείτε...
Δοκιμάστε.. μια δοκιμή πάντα πείθει. Δεν μπορώ δυστυχώς να σας εγγυηθώ ότι θα βγείτε οι ίδιοι μετά αλλά αξίζει το κόπο :)
ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ.....
Κάποτε σε μια συζήτηση ρώτησα ένα φίλο «μα γιατί δεν είμαι ικανοποιημένη από τις απαντήσεις?» Εκείνος ήρεμα μου είπε «πιθανότατα γιατί δεν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις»...
Ερωτήσεις. Οι συντρόφισσες όλων των ημερών μας. Κάθε μέρα ξυπνάει με μια απορία και αποκοιμιέται με κάποια άλλη. Καθώς οι άνθρωποι κοιτούν πέρα από τη μάσκα των συναισθημάτων, των όποιων συναισθημάτων, κρύβονται οι ερωτήσεις. Κρύβονται κυρίως εκείνες οι ερωτήσεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ κι έτσι τα βήματα συνεχίζουν να διαγράφονται μέσα σε μια αδιάκοπη αμφιβολία...
Τι θα έπρεπε αλήθεια να ήταν μια ερώτηση για να είναι σπουδαία? Για να μπορέσει να οργανώσει τη ροή της σκέψης έτσι ώστε στο τέλος μια έστω απάντηση να έχει δοθεί..
Οι ερωτήσεις ξεκινούν απο γνωστές μικρές φρασούλες κλειδιά.
.....αν κάνω αυτό
....αν δεν είχα κάνει αυτό
....γιατί έκανα αυτό
....τι θα είχε συμβεί αν
....θα μπορέσω άραγε να
....ποιός είμαι? Ποιός είναι? Τι είναι?
Την ώρα που γεννιέται η ερώτηση μέσα μας μαζί της γεννιέται και μια θολή εικόνα που μοιάζει με απάντηση. Οι ίδιοι εμείς θέτουμε συνήθως ερωτήσεις που ήδη από πριν έχουμε μια ελάχιστη σκέψη κάνει για το τι «θα θέλαμε» να είναι η απάντηση. Κι έτσι γυρνάμε συνεχώς γύρω από ένα κύκλο χωρίς αρχή και τέλος. Οι ερωτήσεις συνδυάζονται με πιθανότητες που ήδη γνωρίζουμε, οι απαντήσεις μοιάζουν με αυτό που είτε αποφύγαμε είτε πράξαμε πάντως γνωρίζαμε.
Ποιά θα ήταν λοιπόν η ερώτηση που θα ξεχώριζε απ’ολες τις άλλες?
Θα ήταν αυτή που θα μπορούσε να εκτινάξει με την απάντησή της τη ζωή μας έξω απ’οτι μέχρι τώρα υποπτευθήκαμε. Η σωστή ερώτηση δεν μπορεί να γίνει εν κινήσει..
Πρέπει όλα να σταματήσουν έστω για μερικά δευτερόλεπτα.
Το μυαλό να αδρανήσει ξεχνώντας ολα όσα έχει προαποφασίσει από συνήθεια , από φόβο, από άγνοια, από ένστικτο και να ακολουθήσει απλά την κίνηση του σχηματισμού της καίριας ερώτησης... για να οδηγηθούμε σ’αυτό που πραγματικά η ψυχή λαχταρά την εξερεύνηση του άγνωστου όχι την επιβεβαίωση του γνωστού.
Οι σπουδαίες ερωτήσεις είναι κραυγές ψυχής δεν είναι λόγια σκέψης.
Μπορεί κανείς να θυμηθεί την επίμονη εικόνα ενός πεντάχρονου παιδιού που τα γιατί βομβαρδίζουν ασταμάτητα με ρυθμό καταιγίδας δυό εκνευρισμένους απροετοίμαστους γονείς που δεν βρίσκουν τίποτα αλλο να πουν παρά «ησύχασε τώρα, φαε το φαί και μη μιλάς» «θα μεγαλώσεις και θα μάθεις» «αν συνεχίσεις θα σε μαλώσω».
Εκείνες εκεί οι εκνευριστικές ερωτήσεις είναι οι αληθινές αποκαλύψεις. Που δεν έχουν απάντηση γιατί απέναντι βρίσκονται ήδη δυο άνθρωποι που προ πολλού δεν είναι πια πέντε χρονών. Βιώνουν κι εκείνοι την υποταγή στις ανούσιες ερωτήσεις ήδη...
Τι κάνει ένα πεντάχρονο παιδί να προκαλεί με τις ερωτήσεις του? Η λαχτάρα του για ένα άγνωστο ταξίδι η φρεσκάδα του στο άγνωστο, η διαθεσιμότητά του να δεχτεί και να απορρίψει τα πάντα χωρίς καμμιά ενοχή χωρίς κανένα φόβο.
Γιατί οι άνθρωποι που έχουν καταναλώση όλη τη ζωή τους στην έρευνα όσο προχωρούν τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν ξέρουν?
Κάποτε ένας δάσκαλος του Ζεν βρέθηκε απέναντι από ένα μεγάλο σοφό. Ο σοφός άρχισε να μιλάει να εκθέτει τις ιδέες του ασταμάτητα να κάνει ερωτήσεις στο δάσκαλο για τη φιλοσοφία του ζεν έθετε ακατάπαυστα ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο δάσκαλος καθώς αυτός μιλούσε του έβαζε τσάι σ’ενα φλυτζάνι που ήταν μπροστά του κι ενώ το φλυτζάνι είχε γεμίσει συνέχισε να βάζει οπότε κάποια στιγμή ξεχύλισε και άρχισε να πέφτει επάνω του.
«Σταμάτα φωνάζει ο σοφός δεν βλέπεις ότι ξεχύλισε?»
Ακριβώς έτσι του λέει ο δάσκαλος με ήρεμο τρόπο, «οπως αυτό το φλυτζάνι, είσαι γεμάτος από τις προσωπικές σου ιδέες και απόψεις. Πως μπορώ να σου δέιξω το ζεν αν πριν δεν αδειάσω το φλυτζάνι σου?»
Φυσικά όλα αυτά είναι πάλι σκέψεις, σκέψεις προς μια κατεύθυνση. Πάλι το φλυτζάνι είναι γεμάτο.
Πως είναι δυνατόν να αδειάσει κάτι που επιμελώς γεμίζουμε σε χρόνια πορείας μέσα σ’αυτή τη ζωή? Να ξυπνήσεις ένα πρωί και να θέλεις πραγματικά να το αδειάσεις και να το γεμίσεις με τις σωστές ερωτήσεις.
Η ακομα καλύτερα με μια και μοναδίκη ερώτηση που θα ήταν σπουδαία γιατί απλά θα χρησίμευε να αλλάξει η ρότα του ταξιδιού σου από τα θεμέλια , θα ήταν η ερώτηση – απάντηση «γέννα» μιας άλλης πραγματικότητας που το γεμάτο φλυτζάνι δεν σε αφηνε να δεις.
Ερωτήσεις. Οι συντρόφισσες όλων των ημερών μας. Κάθε μέρα ξυπνάει με μια απορία και αποκοιμιέται με κάποια άλλη. Καθώς οι άνθρωποι κοιτούν πέρα από τη μάσκα των συναισθημάτων, των όποιων συναισθημάτων, κρύβονται οι ερωτήσεις. Κρύβονται κυρίως εκείνες οι ερωτήσεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ κι έτσι τα βήματα συνεχίζουν να διαγράφονται μέσα σε μια αδιάκοπη αμφιβολία...
Τι θα έπρεπε αλήθεια να ήταν μια ερώτηση για να είναι σπουδαία? Για να μπορέσει να οργανώσει τη ροή της σκέψης έτσι ώστε στο τέλος μια έστω απάντηση να έχει δοθεί..
Οι ερωτήσεις ξεκινούν απο γνωστές μικρές φρασούλες κλειδιά.
.....αν κάνω αυτό
....αν δεν είχα κάνει αυτό
....γιατί έκανα αυτό
....τι θα είχε συμβεί αν
....θα μπορέσω άραγε να
....ποιός είμαι? Ποιός είναι? Τι είναι?
Την ώρα που γεννιέται η ερώτηση μέσα μας μαζί της γεννιέται και μια θολή εικόνα που μοιάζει με απάντηση. Οι ίδιοι εμείς θέτουμε συνήθως ερωτήσεις που ήδη από πριν έχουμε μια ελάχιστη σκέψη κάνει για το τι «θα θέλαμε» να είναι η απάντηση. Κι έτσι γυρνάμε συνεχώς γύρω από ένα κύκλο χωρίς αρχή και τέλος. Οι ερωτήσεις συνδυάζονται με πιθανότητες που ήδη γνωρίζουμε, οι απαντήσεις μοιάζουν με αυτό που είτε αποφύγαμε είτε πράξαμε πάντως γνωρίζαμε.
Ποιά θα ήταν λοιπόν η ερώτηση που θα ξεχώριζε απ’ολες τις άλλες?
Θα ήταν αυτή που θα μπορούσε να εκτινάξει με την απάντησή της τη ζωή μας έξω απ’οτι μέχρι τώρα υποπτευθήκαμε. Η σωστή ερώτηση δεν μπορεί να γίνει εν κινήσει..
Πρέπει όλα να σταματήσουν έστω για μερικά δευτερόλεπτα.
Το μυαλό να αδρανήσει ξεχνώντας ολα όσα έχει προαποφασίσει από συνήθεια , από φόβο, από άγνοια, από ένστικτο και να ακολουθήσει απλά την κίνηση του σχηματισμού της καίριας ερώτησης... για να οδηγηθούμε σ’αυτό που πραγματικά η ψυχή λαχταρά την εξερεύνηση του άγνωστου όχι την επιβεβαίωση του γνωστού.
Οι σπουδαίες ερωτήσεις είναι κραυγές ψυχής δεν είναι λόγια σκέψης.
Μπορεί κανείς να θυμηθεί την επίμονη εικόνα ενός πεντάχρονου παιδιού που τα γιατί βομβαρδίζουν ασταμάτητα με ρυθμό καταιγίδας δυό εκνευρισμένους απροετοίμαστους γονείς που δεν βρίσκουν τίποτα αλλο να πουν παρά «ησύχασε τώρα, φαε το φαί και μη μιλάς» «θα μεγαλώσεις και θα μάθεις» «αν συνεχίσεις θα σε μαλώσω».
Εκείνες εκεί οι εκνευριστικές ερωτήσεις είναι οι αληθινές αποκαλύψεις. Που δεν έχουν απάντηση γιατί απέναντι βρίσκονται ήδη δυο άνθρωποι που προ πολλού δεν είναι πια πέντε χρονών. Βιώνουν κι εκείνοι την υποταγή στις ανούσιες ερωτήσεις ήδη...
Τι κάνει ένα πεντάχρονο παιδί να προκαλεί με τις ερωτήσεις του? Η λαχτάρα του για ένα άγνωστο ταξίδι η φρεσκάδα του στο άγνωστο, η διαθεσιμότητά του να δεχτεί και να απορρίψει τα πάντα χωρίς καμμιά ενοχή χωρίς κανένα φόβο.
Γιατί οι άνθρωποι που έχουν καταναλώση όλη τη ζωή τους στην έρευνα όσο προχωρούν τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν ξέρουν?
Κάποτε ένας δάσκαλος του Ζεν βρέθηκε απέναντι από ένα μεγάλο σοφό. Ο σοφός άρχισε να μιλάει να εκθέτει τις ιδέες του ασταμάτητα να κάνει ερωτήσεις στο δάσκαλο για τη φιλοσοφία του ζεν έθετε ακατάπαυστα ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο δάσκαλος καθώς αυτός μιλούσε του έβαζε τσάι σ’ενα φλυτζάνι που ήταν μπροστά του κι ενώ το φλυτζάνι είχε γεμίσει συνέχισε να βάζει οπότε κάποια στιγμή ξεχύλισε και άρχισε να πέφτει επάνω του.
«Σταμάτα φωνάζει ο σοφός δεν βλέπεις ότι ξεχύλισε?»
Ακριβώς έτσι του λέει ο δάσκαλος με ήρεμο τρόπο, «οπως αυτό το φλυτζάνι, είσαι γεμάτος από τις προσωπικές σου ιδέες και απόψεις. Πως μπορώ να σου δέιξω το ζεν αν πριν δεν αδειάσω το φλυτζάνι σου?»
Φυσικά όλα αυτά είναι πάλι σκέψεις, σκέψεις προς μια κατεύθυνση. Πάλι το φλυτζάνι είναι γεμάτο.
Πως είναι δυνατόν να αδειάσει κάτι που επιμελώς γεμίζουμε σε χρόνια πορείας μέσα σ’αυτή τη ζωή? Να ξυπνήσεις ένα πρωί και να θέλεις πραγματικά να το αδειάσεις και να το γεμίσεις με τις σωστές ερωτήσεις.
Η ακομα καλύτερα με μια και μοναδίκη ερώτηση που θα ήταν σπουδαία γιατί απλά θα χρησίμευε να αλλάξει η ρότα του ταξιδιού σου από τα θεμέλια , θα ήταν η ερώτηση – απάντηση «γέννα» μιας άλλης πραγματικότητας που το γεμάτο φλυτζάνι δεν σε αφηνε να δεις.
Δευτέρα 23 Απριλίου 2007
Ε ΡΕ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΚΛΑΜΑ!!!!!!
Βρε παιδιά να μοιραστούμε μερικές απορίες???
Σκηνές από τη ζωή που έτσι μουχουν κάτσει γουρούνι που λένε...
Γιατί όταν γεννήθηκα ενώ είχα πλαντάξει στο κλάμα όλοι είχαν πέσει σ’ενα παραλλήρημα γέλιου? Η σκηνή πρέπει να ήταν τέρι γκίλιαμ και βάλε!
Πρέπει να ήταν η πρώτη σε μια μακριά σειρά από επεισόδια της ζωής μου που η ασυνενοησία μου με το περιβάλλον έβγαζε μάτι!
Φανταστείτε τώρα ένα σαμιαμίδι που το κρατάς με τις δυο παλάμες και ένα team από γίγαντες γύρω που χαχανίζουν μέσα στη καλή χαρά και μάλιστα ένας από αυτούς (υποθέτω ο πατέρας μου) φωνάζει πανευτυχής «ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ!».
Το αστέρι ήταν ένα μαυριδερό πιθηκοειδές με κοντά στραβά πόδια, χωρίς δόντια και μαλιά που στρίγγλιζε (μάλλον κάτι σαν βάλτε με γρήγορα πίσω) που όμος είχε καλές προοπτικές απ’οτι φαίνεται στο μέλλον να το φιλήσει κανένας πρίγκηπας και από βατράχι να γίνει πεντάμορφη (δυστυχώς αυτό το τελευταίο δεν επετεύχθη στην διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν....)
Σκέφτομαι σήμερα ότι εκείνη τη σκηνή την έχασα γιατί η μνήμη της μάλλον διαλύθηκε άμεσα σχεδόν ταυτόχρονα με το σακουλάκι που με τύλιγε και επίσης με μεγάλη χαρά οι γιατροί το τσακίσανε ανελέητα.
Ομως στη διάρκεια της ζωής της παρολίγο πεντάμορφης που το πριγκηπόπουλο έχασε το δρόμο στο δάσος και οι επτά νάνοι δεν ήταν καλοί αλλά φέρνανε περισσότρο με τα 7 αφεντικά που έχω αλλάξει μέχρι σήμερα, πολλές φορές επαναλήφθηκε το σενάριο «ΒΛΕΠΩ Τ’ΑΝΤΕΡΑ ΣΟΥ ΑΠΕΞΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΠΛΑΚΕΣ»
Επόμενο παράδειγμα? Η βάφτιση.... Καλά εκεί τύφλα ναχει ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (οχι αυτός της Ανίτας ο άλλος ο κλασικ)! Εκεί το μαρτύριο μου δεν ήταν απλώς χαχανητά και χειραψίες ήταν ολόκληρο πανηγύρι!
Η κεντρική ιδεά ήταν οτι το πιθηκοειδές που λέγαμε (το οποίο τώρα είχε πάρει μερικούς πόντους και είχε πετάξει και κανά δυό στραβά δόντια) είχε καταληφθεί λέει από τη γέννα από κάποιο φοβερό δαίμονα!!!!!
Υποθέτω ότι θαταν κάτι χειρότερο από τα Ορκ στον Αρχοντα γιατί κινητοποιήθηκε ολόκληρη ενορία να συνεισφέρει δυναμικά στον υποχρεωτικό εξορκισμό!
Τελετουργία? Τι Λίντα Μπλαίρ στον εξορκιστή.. Σιγά τα λάχανα! Εμένα έπρεπε να δείτε με το μάτι γυρισμένο ανάποδα να σας φύγει ο πάτος!
Τέσσερις μαντράχαλοι με κρατάγανε χέρια πόδια, κι ένας παπάς που καμμιά σχέση δεν είχε με τον σικάτο φιλοσοφημένο του παραπάνω φίλμ, είχε βουτήξει μια αγιαστούρα και βάραγε!!!!
ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ούρλιαζε. ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ουρλιάζανε κι οι υπόλοιποι.
Πεσμένοι όλοι από πάνω μου όχι μόνο δεν φοβόντουσαν αλλά μόλις είδαν ότι κοντεύει ο λαρυγγικός μου χώρος να γίνει σαν το κώλο της μαιμούς ήταν πανευτυχείς!!!! Κλαίει πολύ άρα βγαίνει!!!
Τι βγαίνει ρε παιδιά??? Ο μέγας Κθούλου από 60 πόντους σκατό?
Κεριά, λιβάνια, λάδια, αγιασμοί, σταυροί ..... Η Βασιλική ΟΜΕΝ άρχισε να υποτάσσεται στο άγιασμα. Ξεπερνώντας το στάδιο όπου ψέλλιζα φαρσί όλες τις αραμαικές βρισιές μαζεμένες άρχισα να αναγνωρίζω επι τέλους κάπου τη μάνα μου κι άπλωνα τα χέρια σε μια ύστατη προσπάθεια να γίνω ο άνθρωπος που όλοι έλπιζαν.
Το άλλο με το Τοτό το ξέρετε???
Παει κι αυτό... Το βράδυ μετά το ΟΜΕΝ συγνώμη τον ξορκισμό μου εννοούσα εξελίχθηκαν σκηνές ρωμαικής κραιπάλης όπους οι γίγαντες ξεκοκάλισαν αρνάκια, γουρουνοπουλάκια και άλλα ευγενή εδέσματα κι εγώ μέσα σε μια κούνια είχα κερδίσει το συγχωροχάρτι το παραδείσου για όταν με το καλό θα την έκανα!!!
Τι τελειώσαμε εδώ? Μπα...
Το σχολείο? Που το πάτε αυτό? Ετσι θα τελείωνε το πράγμα ? Μ’ενα τραβηγμα από τη κοιλιά της μάνας μου κι ένα γενιοφόρο που μου κατάβρεχε τη μούρη?
Εχει και συνέχεια η ιστορία........
Ολη μου τη ζωή συνεχίστηκε αυτό το θέατρο του παραλόγου να κλαίω εγώ και να χαχανίζουν οι άλλοι, να χαχανίζω εγώ και να με κοιτάνε σαν ούφο οι υπόλοιποι!
Συντονισμός μηδές ρε παιδί μου!
Χαχάνιζα εγώ με κόβαν οι άλλοι... χασκογέλαγαν οι άλλοι σοβάρευα εγώ.
Μετά αρχίσαν κι οι απειλές!
Σε καλό μας μη μας βγουν ξινά! Αυτή η φράση ο εφιάλτης μου. Ξέρετε να είστε έτοιμοι να ξεραθείτε από τα γέλια και να κρατάτε και μια πισινή μπας και βγουν ξινά.... Η ανθρωπινη σχιζοφρένεια στο μεγαλείο της.
Ρε παιδιά γιατί όταν κλαις αμα κλάψεις πολύ.... μη σου βγει καλό με φοβερό γέλιο μετά δε γίνεται?? Μόνο η μια μεριά παίζει?
Ασε εκείνο το δυσκοίλιο «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος» με το σαρδόνιο χαμόγελο εκείνου που ξεστόμιζε την εν λόγω φράση....
Πάγωνε το αίμα μου ρε γαμώτο... Κρατιόμουν μέχρι να πάθω ειλεό του μυαλού μήπως και καταφέρω να είμαι η τελευταία να τοχω εξασφαλισμένο το πράγμα!!!
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τη παράνοιά μας.... αλλά το καλύτερο έτσι κι αλλοιώς είναι στο τέλος....
Ακου φάση όταν εγώ δεν θα καταλαβαίνω χριστό τι γίνεται γύρω μου και θα κοιτάω τα ραδίκια ανάποδα οι άλλοι τότε θα μου χαρίσουν το κλάμα τους για συμπαράσταση τότε που εμένα το μόνο που θα με νοιάζει θαναι αν εκείνος ο γενιαφόρος τότε που με ξόρκισε τοβγαλε καλά από μέσα μου το καλικατζαράκι ή τουμεινε κανα βερεσέ απλήρωτο και χουμε κι αλλα γέλοια κρυόπλαστα στη συνέχεια.... !!!!!!
Σκηνές από τη ζωή που έτσι μουχουν κάτσει γουρούνι που λένε...
Γιατί όταν γεννήθηκα ενώ είχα πλαντάξει στο κλάμα όλοι είχαν πέσει σ’ενα παραλλήρημα γέλιου? Η σκηνή πρέπει να ήταν τέρι γκίλιαμ και βάλε!
Πρέπει να ήταν η πρώτη σε μια μακριά σειρά από επεισόδια της ζωής μου που η ασυνενοησία μου με το περιβάλλον έβγαζε μάτι!
Φανταστείτε τώρα ένα σαμιαμίδι που το κρατάς με τις δυο παλάμες και ένα team από γίγαντες γύρω που χαχανίζουν μέσα στη καλή χαρά και μάλιστα ένας από αυτούς (υποθέτω ο πατέρας μου) φωνάζει πανευτυχής «ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ!».
Το αστέρι ήταν ένα μαυριδερό πιθηκοειδές με κοντά στραβά πόδια, χωρίς δόντια και μαλιά που στρίγγλιζε (μάλλον κάτι σαν βάλτε με γρήγορα πίσω) που όμος είχε καλές προοπτικές απ’οτι φαίνεται στο μέλλον να το φιλήσει κανένας πρίγκηπας και από βατράχι να γίνει πεντάμορφη (δυστυχώς αυτό το τελευταίο δεν επετεύχθη στην διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν....)
Σκέφτομαι σήμερα ότι εκείνη τη σκηνή την έχασα γιατί η μνήμη της μάλλον διαλύθηκε άμεσα σχεδόν ταυτόχρονα με το σακουλάκι που με τύλιγε και επίσης με μεγάλη χαρά οι γιατροί το τσακίσανε ανελέητα.
Ομως στη διάρκεια της ζωής της παρολίγο πεντάμορφης που το πριγκηπόπουλο έχασε το δρόμο στο δάσος και οι επτά νάνοι δεν ήταν καλοί αλλά φέρνανε περισσότρο με τα 7 αφεντικά που έχω αλλάξει μέχρι σήμερα, πολλές φορές επαναλήφθηκε το σενάριο «ΒΛΕΠΩ Τ’ΑΝΤΕΡΑ ΣΟΥ ΑΠΕΞΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΠΛΑΚΕΣ»
Επόμενο παράδειγμα? Η βάφτιση.... Καλά εκεί τύφλα ναχει ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (οχι αυτός της Ανίτας ο άλλος ο κλασικ)! Εκεί το μαρτύριο μου δεν ήταν απλώς χαχανητά και χειραψίες ήταν ολόκληρο πανηγύρι!
Η κεντρική ιδεά ήταν οτι το πιθηκοειδές που λέγαμε (το οποίο τώρα είχε πάρει μερικούς πόντους και είχε πετάξει και κανά δυό στραβά δόντια) είχε καταληφθεί λέει από τη γέννα από κάποιο φοβερό δαίμονα!!!!!
Υποθέτω ότι θαταν κάτι χειρότερο από τα Ορκ στον Αρχοντα γιατί κινητοποιήθηκε ολόκληρη ενορία να συνεισφέρει δυναμικά στον υποχρεωτικό εξορκισμό!
Τελετουργία? Τι Λίντα Μπλαίρ στον εξορκιστή.. Σιγά τα λάχανα! Εμένα έπρεπε να δείτε με το μάτι γυρισμένο ανάποδα να σας φύγει ο πάτος!
Τέσσερις μαντράχαλοι με κρατάγανε χέρια πόδια, κι ένας παπάς που καμμιά σχέση δεν είχε με τον σικάτο φιλοσοφημένο του παραπάνω φίλμ, είχε βουτήξει μια αγιαστούρα και βάραγε!!!!
ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ούρλιαζε. ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ουρλιάζανε κι οι υπόλοιποι.
Πεσμένοι όλοι από πάνω μου όχι μόνο δεν φοβόντουσαν αλλά μόλις είδαν ότι κοντεύει ο λαρυγγικός μου χώρος να γίνει σαν το κώλο της μαιμούς ήταν πανευτυχείς!!!! Κλαίει πολύ άρα βγαίνει!!!
Τι βγαίνει ρε παιδιά??? Ο μέγας Κθούλου από 60 πόντους σκατό?
Κεριά, λιβάνια, λάδια, αγιασμοί, σταυροί ..... Η Βασιλική ΟΜΕΝ άρχισε να υποτάσσεται στο άγιασμα. Ξεπερνώντας το στάδιο όπου ψέλλιζα φαρσί όλες τις αραμαικές βρισιές μαζεμένες άρχισα να αναγνωρίζω επι τέλους κάπου τη μάνα μου κι άπλωνα τα χέρια σε μια ύστατη προσπάθεια να γίνω ο άνθρωπος που όλοι έλπιζαν.
Το άλλο με το Τοτό το ξέρετε???
Παει κι αυτό... Το βράδυ μετά το ΟΜΕΝ συγνώμη τον ξορκισμό μου εννοούσα εξελίχθηκαν σκηνές ρωμαικής κραιπάλης όπους οι γίγαντες ξεκοκάλισαν αρνάκια, γουρουνοπουλάκια και άλλα ευγενή εδέσματα κι εγώ μέσα σε μια κούνια είχα κερδίσει το συγχωροχάρτι το παραδείσου για όταν με το καλό θα την έκανα!!!
Τι τελειώσαμε εδώ? Μπα...
Το σχολείο? Που το πάτε αυτό? Ετσι θα τελείωνε το πράγμα ? Μ’ενα τραβηγμα από τη κοιλιά της μάνας μου κι ένα γενιοφόρο που μου κατάβρεχε τη μούρη?
Εχει και συνέχεια η ιστορία........
Ολη μου τη ζωή συνεχίστηκε αυτό το θέατρο του παραλόγου να κλαίω εγώ και να χαχανίζουν οι άλλοι, να χαχανίζω εγώ και να με κοιτάνε σαν ούφο οι υπόλοιποι!
Συντονισμός μηδές ρε παιδί μου!
Χαχάνιζα εγώ με κόβαν οι άλλοι... χασκογέλαγαν οι άλλοι σοβάρευα εγώ.
Μετά αρχίσαν κι οι απειλές!
Σε καλό μας μη μας βγουν ξινά! Αυτή η φράση ο εφιάλτης μου. Ξέρετε να είστε έτοιμοι να ξεραθείτε από τα γέλια και να κρατάτε και μια πισινή μπας και βγουν ξινά.... Η ανθρωπινη σχιζοφρένεια στο μεγαλείο της.
Ρε παιδιά γιατί όταν κλαις αμα κλάψεις πολύ.... μη σου βγει καλό με φοβερό γέλιο μετά δε γίνεται?? Μόνο η μια μεριά παίζει?
Ασε εκείνο το δυσκοίλιο «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος» με το σαρδόνιο χαμόγελο εκείνου που ξεστόμιζε την εν λόγω φράση....
Πάγωνε το αίμα μου ρε γαμώτο... Κρατιόμουν μέχρι να πάθω ειλεό του μυαλού μήπως και καταφέρω να είμαι η τελευταία να τοχω εξασφαλισμένο το πράγμα!!!
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τη παράνοιά μας.... αλλά το καλύτερο έτσι κι αλλοιώς είναι στο τέλος....
Ακου φάση όταν εγώ δεν θα καταλαβαίνω χριστό τι γίνεται γύρω μου και θα κοιτάω τα ραδίκια ανάποδα οι άλλοι τότε θα μου χαρίσουν το κλάμα τους για συμπαράσταση τότε που εμένα το μόνο που θα με νοιάζει θαναι αν εκείνος ο γενιαφόρος τότε που με ξόρκισε τοβγαλε καλά από μέσα μου το καλικατζαράκι ή τουμεινε κανα βερεσέ απλήρωτο και χουμε κι αλλα γέλοια κρυόπλαστα στη συνέχεια.... !!!!!!
Κυριακή 22 Απριλίου 2007
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΥΠΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗ ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ. ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΑΚΙ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΩΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ "ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ" . ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΕ. ΕΧΕΤΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΗΔΗ ΣΤΟ "ΕΞΩ ΑΠΟ ΔΩ" ΟΠΟΤΕ ΚΟΙΜΗΘΕΙΤΕ ΗΣΥΧΟΙ.
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΚΟΚΚΟΣ ΑΜΜΟΥ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑ...
Μια και τα πράγματα παίρνουν άλλη μια φορά το δρόμο τους, όπως άλλωστε πάντα συμβαίνει, και αφού γέμισε το μπλογκάκι από αισχρά ποστ όπου ανθρωπάρια εκτονώνουν την θλιβερή τους ύπαρξη, και αφού έλαβα διάφορα μέιλ, όχι αισχρά, αλλά ανωτέρου επιπέδου, με εκείνη τη γοητευτική "χροιά" που ένας ανεβασμένος πνευματικά άνθρωπος προσπαθεί να συνετίσει και να εξηγήσει με απλοικό τρόπο τις υπέρτατες αλήθειες που το φτωχό μου επίπεδο δεν μπορεί να κατανοήσει, λέω να ρωτήσω κι εγώ μερικά πράγματα.
Μέσα στα πλαίσια της άγνοιας και της φτωχότητας του πνεύματός μου φυσικά. Προς θεού δεν φιλοδοξώ τίποτα παραπάνω από το να αποδείξω ότι σωστά απομακρύνθηκα από τα ανώτερα επίπεδα αναζήτησης γιατί ακόμα είμαι μικρή και ανήξερη και σίγα σιγά θα μεγαλώσω κι εγώ και θα καταλάβω τι σημαίνει να έχεις γίνει σχεδόν θεός με καλή προοπτική να απαλείψεις το "σχεδόν" άμεσα....
Τι πιστεύετε ότι καταφέρενετε αποκομμένοι στη ζούγκλα των φαντασιώσεών σας?
Αποκομμένοι από τον άνθρωπο και τη καθημερινότητά του?Περιορισμένοι στον μικρόκοσμο της μελέτης σας, αναζητάτε την αλήθεια της ύπαρξης?
Ποιά είναι η βαθύτερη επιθυμία σας σ’αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας? Μιας αυτογνωσίας που θρέφεται και μεγαλώνει στα όρια του απόλυτου εγώ σας.
Ξορκίζετε το εγώ σας ασχολούμενοι μόνο μ’αυτό?
Πρέπει να το έχετε ανάγει σε επιστήμη αυτό το εγώ τελικά.... Ξεκινά και σταματά η αναζήτησή σας μακριά από τις εικόνες της καθημερινής ζωής. Αυτή τη πραγματικότητα την έχετε αγνοήσει σαν να είναι τρίχα στο προζύμι της σκέψης σας. Ονομάσατε μη πραγματικότητα αυτό που ζούμε για να βαυκαλίζετε τον ευατό σας με τη ψευδαίσθηση ότι εσείς είστε κάπου αλλού?
Και πως δοκιμάζετε τη δύναμη της θέλησης να καθυποτάξετε το εγώ σας σ’ενα κοσμο που δεν έχει ανθρώπους παρά μονο φαντάσματα?
Ποιοί είστε εσείς που έχετε ανάγει την συμπαντική γνώση σε ελιτίστικη και απαξιωτική συμπεριφορά , που αποδιώχνετε την ομορφιά και την απλοικότητα της αλήθειας γιατί θέλετε να πιστέψετε για τους ευατούς σας ότι κάτι διαφορετικό σας αναλογεί από τους υπόλοιπους?
Ποιός θεός απευθύνεται και μιλά σ’εσάς που είστε απόμακροι και απόντες από τα δημιουργήματά του? Μπορεί οποιαδήποτε δύναμη της φύσης να αποδεχτεί τον ανήλιαγο σκοταδισμό σας? Να φωτίσει εκείνον που διαχωρίζει τη θέση του από τα πλάσματα της δημιουργίας προσπερνόντας με βιασύνη το δώρο της ζωής?
Πιστεύετε αληθινά ότι οι καρικατούρες που οραματίζεστε επαναλαμβάνοντας παπαγαλίζοντες αυτό που προέκυψε στα χέρια σας στην συνεχή σας ενασχόληση στις σκοτεινές βιβλιοθήκες , πιστεύετε αλήθεια ότι ειναι θεοί? Οτί είναι ανώτερες συμπαντικές δυνάμεις που θα σας οδηγήσουν στο δρόμο της φώτισης των μυστηρίων της δημιουργίας? Εσείς οι ελάχιστες τελείες μιας ατελείωτης ευθείας νομίζετε ότι ανάγεστε σε τι ακριβώς χαιδεύοντας τις ανυπόστατες φαντασιώσεις σας?
Ποιά ειναι τα βιώματα σας στο μακρύ ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης? Οι ατελείωτες επαναλαμβανόμενες πολυλογίες ? Οι αναφορές σε όσους θα θέλατε να μοιάσετε? Ποιά ακριβώς στάδια περάσατε για να απαλαγείτε από την ανυπόφορη ατομικότητά σας? Πως ακριβώς ορίζετε την ύπαρξή σας ανάμεσα στα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας?
Οι ίδιοι οι «φωτισμένοι» που μελετάτε τόσο επιμελώς λες και θα περάσετε πανελλήνιες , λες και το σύμπαν έχει κάπου μια σχολή που εκδίδει πτυχία ανώτερης γνώσης, σας έχουν φωνάξει ότι πρέπει να βλέπουμε τον ευατό μας όχι σαν μια ύπαρξη απομονομένη από τις άλλες υπάρξεις αλλά σαν μιαν έκφραση άπειρης αγάπης που αγκαλιάζει το Σύμπαν συγκεντρωμένη μέσα στο σαρκίο μας, πως ακριβώς αγκαλιάζετε τον άνθρωπο εσείς?
Πως τον αντιλαμβάνεστε? Σε σχέση με αυτό που είναι γύρω σας ή σε σχέση με τις παρωδίες που έχετε δημιουργήσει και αυτοικανοποιείστε να πιστεύετε ότι είναι η υπέρτατη αλήθεια?
Που βρίσκεστε ακριβώς? Κατοικείτε κάπου? Γιατί δεν σας έχω συναντήσει ποτέ. Εχω συναντήσει αμετρητες φορές στα βήματά μου τη χαρά, το πονο, την αγάπη, το μίσος, την αμαρτία, τα ονειρα, τη φαντασία, τη δημιουργία, το θάνατο , τον αγώνα, τις μάχες, αλλά εσάς δεν σας έχω δει πουθενά.
Τα σπίτια των ανθρώπων αγνοούν την ύπαρξή σας. Στα χαρακώματα την ώρα που ο ένας καλύπτουμε τον άλλο και προσπαθούμε να επιβιώσουμε και να φτάσουμε στο τελικό προορισμό μας, δεν έχουμε αντιληφθεί ποτέ τη παρουσία σας. Στις γιορτές του έρωτα και της χαράς δεν σας είδαμε ποτέ να συμμετέχετε. Στη μαγική αποκάλυψη της φύσης την ώρα που αφουγκραζόμαστε την ανάσα της εκστασιασμένοι δεν ακούσαμε ποτέ τη δική σας ανάσα.
Πως ακριβώς και σε τι προσεύχεστε? Ποιά είναι τα λόγια της προσευχής σας τις νύχτες?
Πόσα πλάσματα του θεού υπάρχουν μέσα σ’αυτές της προσευχές σας εκτός από σας τους ίδιους?
Στείροι, απόμακροι, για να κάνετε έρωτα με τη ψυχή σας χρειάζετε δεκάδες βοηθήματα. Οδηγίες, λιβάνια, συγκεκριμένες μουσικές, καθοδηγητές, τη στιγμή που και το πιο απλό δημιούργημα σ’αυτή τη φύση μπορεί να φθάσει σε οργασμό τη ψυχή του ανασαίνοντας απλά ένα ανοιξιάτικο αεράκι.
Πολυπλοκες λέξεις, νοήματα, κατάλογοι βιβλίων που συσορεύονται στα σκοτεινά γραφεία σας, μια συνεχής αγωνία να φθάσετε που άραγε? Εκεί που κι ένα παιδάκι στη κούνια του γνωρίζει και χαμογελά κοιτώντας ψηλά με τους γονείς να το κοιτάζουν απορημένοι? Εκεί θέλετε να φθάσετε? Δε γίνεται δυστυχώς....
Το ταξίδι πέρα από το λόφο των ονείρων δεν γίνεται με τυφλοσούρτες. Είναι ΒΙΩΜΑ. Το ότι δεν το έχετε βιώσει σε αυτούς που ξέρουν είναι εμφανέστατο. Γιατί προσπαθείτε να το περιγράψετε. Να το αναλύσετε , να το τεμαχήσετε σε μικρές εξηγήσεις που να ταιριάζουν στο χώρο σας.
Μάταιο... Πως μπορείς να γεννήσεις όταν έχεις αποστειρώσει τη ψυχή σου? Καλύτερα η ψυχή να σφαδάζει να στενάζει μέσα σ’ενα σώμα που την αγνοεί. Που έχει ακόμα την ευκαιρία να παλαίψει και να πετάξει κάποια μέρα αγκαλιασμένη με τη μια και μοναδική ψυχή που αγκαλιάζει όλο το σύμπαν, ναι σ’αυτή τη ψυχή συμπεριλαμβάνονται και οι κατσαρίδες ανόητα ανθρωπάκια, παρά αυτή η απάνθρωπη αποξένωση που ονομάσατε πνευματική ανωτερότητα.
Διδάχτε τους ανθρώπους πως να είναι φοβισμένοι. Συνεχίστε.... Πείτε τους ότι μακριά από σας υπάρχει μόνο άγνοια έτσι για ν’ανεβαίνει μια σκάλα ακόμα παραπάνω το εγώ σας. Συνεχίστε να πασάρετε τις ανοησίες στους υποψήφιους αγοραστές... Τραβήξτε τους ένα βήμα ακόμα πιο μακριά από την αλήθεια που είναι παντού γύρω μας, που ποτέ δεν κρύφτηκε αλλά εσείς γοητεύευστε να την ονομάζετε απόκρυφη για να νοιωθετε ότι είστε οι αποκλειστικοί κάτοχοί της.
Συνεχίστε. Κρίμα όμως γιατί η αλήθεια σας αγνοεί και συνεχίζει το δρόμο της απτόητη. Αγκαλιασμένοι με όλα τα πλάσματα της δημιουργίας σ’ενα αιώνιο χορό γέννησης και θάνατου. Πέρα από τη κουρτίνα αξιότιμοι μελετητές του αγνώστου λύπάμαι που θα σας απογοητεύσω δεν υπάρχουν θρόνοι με τα καρτελάκια σας επάνω....
Δυστυχώς το σύμπαν δεν είναι κλαμπ πριβέ με μέλη. Ξεκινείστε από αυτό το απλό σκαλοπατάκι , πετάξτε ένα μέρος από το σκουπιδαριό που έχετε συγκεντρώσει ανάμεσα σε σας και το σύμπαν , κάντε ένα πρώτο βήμα να ξανανοίξετε έστω δειλά δειλά δεν είναι ανάγκη να το φωνάξουμε , τη πόρτα σας μήπως και κατορθωσετε να ξαναπάρετε τη θέση σας που σας αρέσει δεν σας αρέσει είναι η ίδια με όλους τους υπόλοιπους. Ενας ελάχιστος κόκκος άμμου σ’εναν απέραντο ωκεανό.
Μη φοβάστε θα επιβιώσετε μ’αυτή την ιδέα όλοι εμείς οι ασήμαντοι επιβιώσαμε. Εσείς παθένετε κρίση πανικού ακόμα? Ο κόκκος της άμμου είναι ένα κομμάτι του σύμπαντος και έχει μια ψυχή που συντονίζεται αρμονικά με τη παγκόσμια ψυχή. Πολύ φτωχό για τα γούστα σας το καταλαβαίνω αλλά όταν θα έχετε την ευκαιρία κάντε τα παράπονα στο δημιουργό να σας δώσει εσάς μια πιο αξιόλογη θέση . Ισως θεούς? Κάτι τέτοιο δεν οραματίζεστε?
Εμένα επιτρέψτε μου να είμαι ένας κόκκος γης γιατί να έχω εξασφαλισμένη τη συνεχή ροή της κοσμικής ενέργειας επάνω μου και να παίζω μαζί της. Εσείς καθίστε εκεί κι αναρωτηθείτε αν πρέπει να πάρετε το κουτί ή τη κουρτίνα. Εχετε μια αιωνιότητα καιρό να αποφασίσετε για τη θέση που θα σας άρεσε να καταλάβετε σ’αυτό το κόσμο... Τώρα αν στο τέλος των καιρών θα την έχετε καταλάβει αυτό είπαμε... τα παράπονα επάνω όχι σε μένα.
Φιλικώτατα, ο αναζητητής κόκκος της άμμου που ενοχλεί τα τακούνια σας.....
ΣΗΜΕΙΩΣΗ - Το κείμενο αυτό δεν απευθύνεται σε οποιονδήποτε. Απευθύνεται σε συγκεκριμένα άτομα. Οπότε δεν υπάρχει λόγος για παρεξηγήσεις. Ας παρεξηγηθουν μόνο όσοι αναγνωριστούν σε αυτό. Κι αν δεν υπάρχει κανένας που να αναγνωριστεί σ'αυτό τότε συγχωρείστε με έβγαλα αυθαίρετα συμπεράσματα κι έκανα λάθος. Θέλω να ελπίζω ότι δέχεστε και τη δική μου συγνώμη έτσι?
Μέσα στα πλαίσια της άγνοιας και της φτωχότητας του πνεύματός μου φυσικά. Προς θεού δεν φιλοδοξώ τίποτα παραπάνω από το να αποδείξω ότι σωστά απομακρύνθηκα από τα ανώτερα επίπεδα αναζήτησης γιατί ακόμα είμαι μικρή και ανήξερη και σίγα σιγά θα μεγαλώσω κι εγώ και θα καταλάβω τι σημαίνει να έχεις γίνει σχεδόν θεός με καλή προοπτική να απαλείψεις το "σχεδόν" άμεσα....
Τι πιστεύετε ότι καταφέρενετε αποκομμένοι στη ζούγκλα των φαντασιώσεών σας?
Αποκομμένοι από τον άνθρωπο και τη καθημερινότητά του?Περιορισμένοι στον μικρόκοσμο της μελέτης σας, αναζητάτε την αλήθεια της ύπαρξης?
Ποιά είναι η βαθύτερη επιθυμία σας σ’αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας? Μιας αυτογνωσίας που θρέφεται και μεγαλώνει στα όρια του απόλυτου εγώ σας.
Ξορκίζετε το εγώ σας ασχολούμενοι μόνο μ’αυτό?
Πρέπει να το έχετε ανάγει σε επιστήμη αυτό το εγώ τελικά.... Ξεκινά και σταματά η αναζήτησή σας μακριά από τις εικόνες της καθημερινής ζωής. Αυτή τη πραγματικότητα την έχετε αγνοήσει σαν να είναι τρίχα στο προζύμι της σκέψης σας. Ονομάσατε μη πραγματικότητα αυτό που ζούμε για να βαυκαλίζετε τον ευατό σας με τη ψευδαίσθηση ότι εσείς είστε κάπου αλλού?
Και πως δοκιμάζετε τη δύναμη της θέλησης να καθυποτάξετε το εγώ σας σ’ενα κοσμο που δεν έχει ανθρώπους παρά μονο φαντάσματα?
Ποιοί είστε εσείς που έχετε ανάγει την συμπαντική γνώση σε ελιτίστικη και απαξιωτική συμπεριφορά , που αποδιώχνετε την ομορφιά και την απλοικότητα της αλήθειας γιατί θέλετε να πιστέψετε για τους ευατούς σας ότι κάτι διαφορετικό σας αναλογεί από τους υπόλοιπους?
Ποιός θεός απευθύνεται και μιλά σ’εσάς που είστε απόμακροι και απόντες από τα δημιουργήματά του? Μπορεί οποιαδήποτε δύναμη της φύσης να αποδεχτεί τον ανήλιαγο σκοταδισμό σας? Να φωτίσει εκείνον που διαχωρίζει τη θέση του από τα πλάσματα της δημιουργίας προσπερνόντας με βιασύνη το δώρο της ζωής?
Πιστεύετε αληθινά ότι οι καρικατούρες που οραματίζεστε επαναλαμβάνοντας παπαγαλίζοντες αυτό που προέκυψε στα χέρια σας στην συνεχή σας ενασχόληση στις σκοτεινές βιβλιοθήκες , πιστεύετε αλήθεια ότι ειναι θεοί? Οτί είναι ανώτερες συμπαντικές δυνάμεις που θα σας οδηγήσουν στο δρόμο της φώτισης των μυστηρίων της δημιουργίας? Εσείς οι ελάχιστες τελείες μιας ατελείωτης ευθείας νομίζετε ότι ανάγεστε σε τι ακριβώς χαιδεύοντας τις ανυπόστατες φαντασιώσεις σας?
Ποιά ειναι τα βιώματα σας στο μακρύ ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης? Οι ατελείωτες επαναλαμβανόμενες πολυλογίες ? Οι αναφορές σε όσους θα θέλατε να μοιάσετε? Ποιά ακριβώς στάδια περάσατε για να απαλαγείτε από την ανυπόφορη ατομικότητά σας? Πως ακριβώς ορίζετε την ύπαρξή σας ανάμεσα στα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας?
Οι ίδιοι οι «φωτισμένοι» που μελετάτε τόσο επιμελώς λες και θα περάσετε πανελλήνιες , λες και το σύμπαν έχει κάπου μια σχολή που εκδίδει πτυχία ανώτερης γνώσης, σας έχουν φωνάξει ότι πρέπει να βλέπουμε τον ευατό μας όχι σαν μια ύπαρξη απομονομένη από τις άλλες υπάρξεις αλλά σαν μιαν έκφραση άπειρης αγάπης που αγκαλιάζει το Σύμπαν συγκεντρωμένη μέσα στο σαρκίο μας, πως ακριβώς αγκαλιάζετε τον άνθρωπο εσείς?
Πως τον αντιλαμβάνεστε? Σε σχέση με αυτό που είναι γύρω σας ή σε σχέση με τις παρωδίες που έχετε δημιουργήσει και αυτοικανοποιείστε να πιστεύετε ότι είναι η υπέρτατη αλήθεια?
Που βρίσκεστε ακριβώς? Κατοικείτε κάπου? Γιατί δεν σας έχω συναντήσει ποτέ. Εχω συναντήσει αμετρητες φορές στα βήματά μου τη χαρά, το πονο, την αγάπη, το μίσος, την αμαρτία, τα ονειρα, τη φαντασία, τη δημιουργία, το θάνατο , τον αγώνα, τις μάχες, αλλά εσάς δεν σας έχω δει πουθενά.
Τα σπίτια των ανθρώπων αγνοούν την ύπαρξή σας. Στα χαρακώματα την ώρα που ο ένας καλύπτουμε τον άλλο και προσπαθούμε να επιβιώσουμε και να φτάσουμε στο τελικό προορισμό μας, δεν έχουμε αντιληφθεί ποτέ τη παρουσία σας. Στις γιορτές του έρωτα και της χαράς δεν σας είδαμε ποτέ να συμμετέχετε. Στη μαγική αποκάλυψη της φύσης την ώρα που αφουγκραζόμαστε την ανάσα της εκστασιασμένοι δεν ακούσαμε ποτέ τη δική σας ανάσα.
Πως ακριβώς και σε τι προσεύχεστε? Ποιά είναι τα λόγια της προσευχής σας τις νύχτες?
Πόσα πλάσματα του θεού υπάρχουν μέσα σ’αυτές της προσευχές σας εκτός από σας τους ίδιους?
Στείροι, απόμακροι, για να κάνετε έρωτα με τη ψυχή σας χρειάζετε δεκάδες βοηθήματα. Οδηγίες, λιβάνια, συγκεκριμένες μουσικές, καθοδηγητές, τη στιγμή που και το πιο απλό δημιούργημα σ’αυτή τη φύση μπορεί να φθάσει σε οργασμό τη ψυχή του ανασαίνοντας απλά ένα ανοιξιάτικο αεράκι.
Πολυπλοκες λέξεις, νοήματα, κατάλογοι βιβλίων που συσορεύονται στα σκοτεινά γραφεία σας, μια συνεχής αγωνία να φθάσετε που άραγε? Εκεί που κι ένα παιδάκι στη κούνια του γνωρίζει και χαμογελά κοιτώντας ψηλά με τους γονείς να το κοιτάζουν απορημένοι? Εκεί θέλετε να φθάσετε? Δε γίνεται δυστυχώς....
Το ταξίδι πέρα από το λόφο των ονείρων δεν γίνεται με τυφλοσούρτες. Είναι ΒΙΩΜΑ. Το ότι δεν το έχετε βιώσει σε αυτούς που ξέρουν είναι εμφανέστατο. Γιατί προσπαθείτε να το περιγράψετε. Να το αναλύσετε , να το τεμαχήσετε σε μικρές εξηγήσεις που να ταιριάζουν στο χώρο σας.
Μάταιο... Πως μπορείς να γεννήσεις όταν έχεις αποστειρώσει τη ψυχή σου? Καλύτερα η ψυχή να σφαδάζει να στενάζει μέσα σ’ενα σώμα που την αγνοεί. Που έχει ακόμα την ευκαιρία να παλαίψει και να πετάξει κάποια μέρα αγκαλιασμένη με τη μια και μοναδική ψυχή που αγκαλιάζει όλο το σύμπαν, ναι σ’αυτή τη ψυχή συμπεριλαμβάνονται και οι κατσαρίδες ανόητα ανθρωπάκια, παρά αυτή η απάνθρωπη αποξένωση που ονομάσατε πνευματική ανωτερότητα.
Διδάχτε τους ανθρώπους πως να είναι φοβισμένοι. Συνεχίστε.... Πείτε τους ότι μακριά από σας υπάρχει μόνο άγνοια έτσι για ν’ανεβαίνει μια σκάλα ακόμα παραπάνω το εγώ σας. Συνεχίστε να πασάρετε τις ανοησίες στους υποψήφιους αγοραστές... Τραβήξτε τους ένα βήμα ακόμα πιο μακριά από την αλήθεια που είναι παντού γύρω μας, που ποτέ δεν κρύφτηκε αλλά εσείς γοητεύευστε να την ονομάζετε απόκρυφη για να νοιωθετε ότι είστε οι αποκλειστικοί κάτοχοί της.
Συνεχίστε. Κρίμα όμως γιατί η αλήθεια σας αγνοεί και συνεχίζει το δρόμο της απτόητη. Αγκαλιασμένοι με όλα τα πλάσματα της δημιουργίας σ’ενα αιώνιο χορό γέννησης και θάνατου. Πέρα από τη κουρτίνα αξιότιμοι μελετητές του αγνώστου λύπάμαι που θα σας απογοητεύσω δεν υπάρχουν θρόνοι με τα καρτελάκια σας επάνω....
Δυστυχώς το σύμπαν δεν είναι κλαμπ πριβέ με μέλη. Ξεκινείστε από αυτό το απλό σκαλοπατάκι , πετάξτε ένα μέρος από το σκουπιδαριό που έχετε συγκεντρώσει ανάμεσα σε σας και το σύμπαν , κάντε ένα πρώτο βήμα να ξανανοίξετε έστω δειλά δειλά δεν είναι ανάγκη να το φωνάξουμε , τη πόρτα σας μήπως και κατορθωσετε να ξαναπάρετε τη θέση σας που σας αρέσει δεν σας αρέσει είναι η ίδια με όλους τους υπόλοιπους. Ενας ελάχιστος κόκκος άμμου σ’εναν απέραντο ωκεανό.
Μη φοβάστε θα επιβιώσετε μ’αυτή την ιδέα όλοι εμείς οι ασήμαντοι επιβιώσαμε. Εσείς παθένετε κρίση πανικού ακόμα? Ο κόκκος της άμμου είναι ένα κομμάτι του σύμπαντος και έχει μια ψυχή που συντονίζεται αρμονικά με τη παγκόσμια ψυχή. Πολύ φτωχό για τα γούστα σας το καταλαβαίνω αλλά όταν θα έχετε την ευκαιρία κάντε τα παράπονα στο δημιουργό να σας δώσει εσάς μια πιο αξιόλογη θέση . Ισως θεούς? Κάτι τέτοιο δεν οραματίζεστε?
Εμένα επιτρέψτε μου να είμαι ένας κόκκος γης γιατί να έχω εξασφαλισμένη τη συνεχή ροή της κοσμικής ενέργειας επάνω μου και να παίζω μαζί της. Εσείς καθίστε εκεί κι αναρωτηθείτε αν πρέπει να πάρετε το κουτί ή τη κουρτίνα. Εχετε μια αιωνιότητα καιρό να αποφασίσετε για τη θέση που θα σας άρεσε να καταλάβετε σ’αυτό το κόσμο... Τώρα αν στο τέλος των καιρών θα την έχετε καταλάβει αυτό είπαμε... τα παράπονα επάνω όχι σε μένα.
Φιλικώτατα, ο αναζητητής κόκκος της άμμου που ενοχλεί τα τακούνια σας.....
ΣΗΜΕΙΩΣΗ - Το κείμενο αυτό δεν απευθύνεται σε οποιονδήποτε. Απευθύνεται σε συγκεκριμένα άτομα. Οπότε δεν υπάρχει λόγος για παρεξηγήσεις. Ας παρεξηγηθουν μόνο όσοι αναγνωριστούν σε αυτό. Κι αν δεν υπάρχει κανένας που να αναγνωριστεί σ'αυτό τότε συγχωρείστε με έβγαλα αυθαίρετα συμπεράσματα κι έκανα λάθος. Θέλω να ελπίζω ότι δέχεστε και τη δική μου συγνώμη έτσι?
Σάββατο 21 Απριλίου 2007
ΗΤΑΝ ΚΟΥΦΙΟ!!!!!!!!
Φτιάχνω το καφεδάκι κάθομαι στο καναπεδάκι μου και κάνω μια σπάνια κίνηση. Ανοίγω τη τηλεόραση. Λέω άντε κι εγώ μια φορά να νοιώσω συμμετέχων μέλος μαζί με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Μπροστά μου ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο μοιρασμένο σε διάφορα άλλα μικρά παραθυράκια.
Πάω να πιώ μια γουλίτσα καφέ κι ένας φωνακλάς από το πάνω αριστερά παράθυρο φωνάζει «Γιατί μήπως ο καφές δεν προκαλεί καρδιοπάθειες νομίζετε?» Μου κάθεται η γουλιά κάπου στο λαιμό και να μη θέλει να κατέβει πιο κάτω με τίποτα η άτιμη.
Πανικόβλητη βουτάω ένα ποτήρι νερό μη πνιγώ και από το πάνω δεξιά παράθυρο έρχεται μια επόμενη κραυγή «τι λε ρε!!! Ο καφές σε πείραξε λες και το νερό που πίνουμε δεν είναι κι αυτό σα τη μούρη σου!!!» Μόλις που έχω αγγίξει στα χείλη το νερό και αισθάνομαι μια ναυτία σαν να με χτύπησε κεραυνός! Αμαν σκέφτομαι τι μόλυνση ποιά μόλυνση? Εχω μολυνθεί κι εγώ και είμαι και μελλοντικός καρδιοπαθής.
Αρχίζει να κόβει ένας κρύος ιδρώτας. Ξαφνικά πετιέται το κάτω αριστερά παράθυρο. «Ναυτία , ταχυπαλμίες ένα συναίσθημα αγωνίας αυτά είνα τα πρώτα στάδια μιας σοβαρής δυσλειτουργίας της νέας ασθένειας που μαστίζει....» Μισοξαπλώνω στο καναπέ. Νοιώθω ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για μένα. Μια ώρα πριν έκανα σχέδια. Τώρα όλα χάθηκαν. Ανοιξα τη τηλεόραση....
Είμαι σοβαρά άρρωστη και το αγνοούσα γιατί εκείνη η καταραμένη άρνησή μου να χρησιμοποιώ το τηλεχειριστήριο... Μου τολεγαν όλοι είσαι εκτός πραγματικότητος άνοιξε κανα κανάλι να δεις τι γίνεται. Τίποτα εγώ. Να τώρα θα τα συνειδητοποιήσω όλα μαζί. Αρχίζω με μανία να πατάω τα κουμπάκια. Θέλω να προλάβω να αντλήσω όση περισσότερη γνώση πριν το τέλος!!! Οι εικονες περνούν σαν σφαίρες μπροστά μου......
Βιάσαν γριουλα τη χαράκωσαν και της έκλεψαν 7,5 ευρώ που είχε στο τυλιγμένα σ’ενα μαντήλι.
Σκότωσε γυναίκα, παιδιά, πεθερό, πεθερά, το περιπτερά της γειτονιάς τη κουνιάδα του , τη καθαρίστρια με τα δύο της κοριτσάκια γιατί δεν τουκατσε το στοίχημα.
Συνταξιούχος κάνει απεργία πείνας κι έχει κρεμαστεί απο τον ισθμό για να του ξαναδώσουν πίσω το εκας
Βιντεο με γαργαλιστικες σκηνές που αποθανατίζουν 25 μαθήτριες σε ακολασίες με 155 παπάδες
Βρέθηκε βρέθηκε το ιερό ευαγγέλιο του 14ου μαθητή που ήταν τελικά μαθήτρια!!!!!
Κλέψανε 25 πτώματα φρεσκοθαμένα απο το γειτονικό νεκροταφείο και η ασφάλεια ακολουθεί τη μυρουδιά για να βρει που πηγανε.
Της χάραξε στο κούτελο τ’ονομα του για να την εκδικηθεί που τον κεράτωσε
Στα 25 εκατομύρια έχει φθάσει το τζακ ποτ
Η αμερική θα επιτεθεί στους ιθαγενείς της νήσου Σαλοα για να σταματήσει την αποκρουστική συνήθεια της ανρθωποφαγίας
Είδα τη μορφή της παναγίας να σχηματίζεται πάνω απο το κρεβάτι μου και να μου λέει ότι του χρόνου τέτοια μέρα θαχουμε πάρει τη πολη
Τετρακόσια άτομα αυτοκτόνησαν ομαδικά μετά από τη διαβεβαιβέωση του νέου γκουρού ότι τις πύλες του παραδείσου θα περνούν μόνο οι αυτοκτονημένοι
Τα πανεπιστήμια θα καταργηθούν! Στα νέα σχέδια της κυβέρνησης είναι η ίδρυση ατομικών σχολών για ένα άτομο στο σπίτι του με εγκατάσταση ειδικού κυκλώματος εκμάθησης συνδεδεμένου απ’ευθείας με τον εγκέφαλο του σπουδαστή
Βρέθηκαν ξεκοιλιασμένα 350 παιδάκια στη πόλη του Γκουανταλουρ χωρίς όργανα η αστυνομία υποπτεύεται ότι υπαίτιοι είναι η νέα οργάνωση «μεταμοσχεύσεις εξπρές΄»
Σταματάω πέρνω μια ανάσα. Κοιτάζω έντρομη στα δεξιά μου .. ένας τύπος με μαύρη κάπα σα το φάντασμα της όπερας και μ’ενα δρεπάνι να είναι εκεί και μου χαμογελάει. Μόλις που τολμάω να ψιθυρίσω .... τι θέλεις?....
Να με λατρέψεις όπως όλοι. Να με δοξάσεις. Να νοιώσεις στο πετσί σου τη παρουσία μου κάθε στιγμή. Να ζεις και να αναπνέεις με την εικόνα μου στα μάτια σου και να μην ξεχνάς ούτε δευτερόλεπτο ότι έχω και το δικό σου όνομα στη ατζέντα μου.
Δειλά δειλά ψελίζω... πο πο ποτε είναι η μέρα?
Γελάει σαδιστικά. Ανόητο ανθρωπάριο μου λέει... πως τολμάς να με ρωτάς? Ολη η ανθρωπότητα βαδίζει στους ρυθμούς του φόβου μου. Ολο το κέρδος σ’αυτό το πλανήτη γίνεται σε σχέση με μένα είτε για να με γνωρίσουν είτε για να με αποφύγουν.
Ολα είναι σε συνάρτηση με την ύπαρξή μου κι εσύ τόλμησες να με αγνοήσεις?
Κι αυτό το χαζόκουτο είναι η μεγαλύτερή μου σύλληψη. Η υποταγή σε μένα μέσω αυτού του κουτιού που εσύ αναιδέστατη περιφρονείς , έχει αναχθεί σε λαγνεία. Μπορώ να δίνω το παρόν μου κάθε στιγμή σε όλες τις μορφές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και να σε κρατάω απομακρυσμένη από τις χαρές της άλλης της αιώνια αντιπάλου μου.
Εκείνη είναι μια μικρή περιορισμένης διάρκειας παιχνιδιάρα κοπελίτσα. Εγώ είμαι ο αθάνατος , ο εφιάλτης που προσπαθείς ν’αποφύγεις από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου βλαμένη!
Ανοίγω κλεινω τα μάτια πολλές φορές. Αγνοώ τι υπάρχει γύρω μου. Πάω στην μικρή αποθήκη του σπιτιού παίρνω ένα σφυρί γυρνάω κι αρχίζω να κοπανάω εκείνο το πράγμα που είναι τοποθετημένο στο επιπλάκι του σαλονιού , αδίστακτα. Το κάνω κομμάτια και μένω να το κοιτάω εκστασιασμένη καθώς έχει διαλυθεί. Τι αστείο.... όλα αυτοί οι εφιάλτες βγήκαν από ένα πράγμα .... κούφιο....
Μπροστά μου ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο μοιρασμένο σε διάφορα άλλα μικρά παραθυράκια.
Πάω να πιώ μια γουλίτσα καφέ κι ένας φωνακλάς από το πάνω αριστερά παράθυρο φωνάζει «Γιατί μήπως ο καφές δεν προκαλεί καρδιοπάθειες νομίζετε?» Μου κάθεται η γουλιά κάπου στο λαιμό και να μη θέλει να κατέβει πιο κάτω με τίποτα η άτιμη.
Πανικόβλητη βουτάω ένα ποτήρι νερό μη πνιγώ και από το πάνω δεξιά παράθυρο έρχεται μια επόμενη κραυγή «τι λε ρε!!! Ο καφές σε πείραξε λες και το νερό που πίνουμε δεν είναι κι αυτό σα τη μούρη σου!!!» Μόλις που έχω αγγίξει στα χείλη το νερό και αισθάνομαι μια ναυτία σαν να με χτύπησε κεραυνός! Αμαν σκέφτομαι τι μόλυνση ποιά μόλυνση? Εχω μολυνθεί κι εγώ και είμαι και μελλοντικός καρδιοπαθής.
Αρχίζει να κόβει ένας κρύος ιδρώτας. Ξαφνικά πετιέται το κάτω αριστερά παράθυρο. «Ναυτία , ταχυπαλμίες ένα συναίσθημα αγωνίας αυτά είνα τα πρώτα στάδια μιας σοβαρής δυσλειτουργίας της νέας ασθένειας που μαστίζει....» Μισοξαπλώνω στο καναπέ. Νοιώθω ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για μένα. Μια ώρα πριν έκανα σχέδια. Τώρα όλα χάθηκαν. Ανοιξα τη τηλεόραση....
Είμαι σοβαρά άρρωστη και το αγνοούσα γιατί εκείνη η καταραμένη άρνησή μου να χρησιμοποιώ το τηλεχειριστήριο... Μου τολεγαν όλοι είσαι εκτός πραγματικότητος άνοιξε κανα κανάλι να δεις τι γίνεται. Τίποτα εγώ. Να τώρα θα τα συνειδητοποιήσω όλα μαζί. Αρχίζω με μανία να πατάω τα κουμπάκια. Θέλω να προλάβω να αντλήσω όση περισσότερη γνώση πριν το τέλος!!! Οι εικονες περνούν σαν σφαίρες μπροστά μου......
Βιάσαν γριουλα τη χαράκωσαν και της έκλεψαν 7,5 ευρώ που είχε στο τυλιγμένα σ’ενα μαντήλι.
Σκότωσε γυναίκα, παιδιά, πεθερό, πεθερά, το περιπτερά της γειτονιάς τη κουνιάδα του , τη καθαρίστρια με τα δύο της κοριτσάκια γιατί δεν τουκατσε το στοίχημα.
Συνταξιούχος κάνει απεργία πείνας κι έχει κρεμαστεί απο τον ισθμό για να του ξαναδώσουν πίσω το εκας
Βιντεο με γαργαλιστικες σκηνές που αποθανατίζουν 25 μαθήτριες σε ακολασίες με 155 παπάδες
Βρέθηκε βρέθηκε το ιερό ευαγγέλιο του 14ου μαθητή που ήταν τελικά μαθήτρια!!!!!
Κλέψανε 25 πτώματα φρεσκοθαμένα απο το γειτονικό νεκροταφείο και η ασφάλεια ακολουθεί τη μυρουδιά για να βρει που πηγανε.
Της χάραξε στο κούτελο τ’ονομα του για να την εκδικηθεί που τον κεράτωσε
Στα 25 εκατομύρια έχει φθάσει το τζακ ποτ
Η αμερική θα επιτεθεί στους ιθαγενείς της νήσου Σαλοα για να σταματήσει την αποκρουστική συνήθεια της ανρθωποφαγίας
Είδα τη μορφή της παναγίας να σχηματίζεται πάνω απο το κρεβάτι μου και να μου λέει ότι του χρόνου τέτοια μέρα θαχουμε πάρει τη πολη
Τετρακόσια άτομα αυτοκτόνησαν ομαδικά μετά από τη διαβεβαιβέωση του νέου γκουρού ότι τις πύλες του παραδείσου θα περνούν μόνο οι αυτοκτονημένοι
Τα πανεπιστήμια θα καταργηθούν! Στα νέα σχέδια της κυβέρνησης είναι η ίδρυση ατομικών σχολών για ένα άτομο στο σπίτι του με εγκατάσταση ειδικού κυκλώματος εκμάθησης συνδεδεμένου απ’ευθείας με τον εγκέφαλο του σπουδαστή
Βρέθηκαν ξεκοιλιασμένα 350 παιδάκια στη πόλη του Γκουανταλουρ χωρίς όργανα η αστυνομία υποπτεύεται ότι υπαίτιοι είναι η νέα οργάνωση «μεταμοσχεύσεις εξπρές΄»
Σταματάω πέρνω μια ανάσα. Κοιτάζω έντρομη στα δεξιά μου .. ένας τύπος με μαύρη κάπα σα το φάντασμα της όπερας και μ’ενα δρεπάνι να είναι εκεί και μου χαμογελάει. Μόλις που τολμάω να ψιθυρίσω .... τι θέλεις?....
Να με λατρέψεις όπως όλοι. Να με δοξάσεις. Να νοιώσεις στο πετσί σου τη παρουσία μου κάθε στιγμή. Να ζεις και να αναπνέεις με την εικόνα μου στα μάτια σου και να μην ξεχνάς ούτε δευτερόλεπτο ότι έχω και το δικό σου όνομα στη ατζέντα μου.
Δειλά δειλά ψελίζω... πο πο ποτε είναι η μέρα?
Γελάει σαδιστικά. Ανόητο ανθρωπάριο μου λέει... πως τολμάς να με ρωτάς? Ολη η ανθρωπότητα βαδίζει στους ρυθμούς του φόβου μου. Ολο το κέρδος σ’αυτό το πλανήτη γίνεται σε σχέση με μένα είτε για να με γνωρίσουν είτε για να με αποφύγουν.
Ολα είναι σε συνάρτηση με την ύπαρξή μου κι εσύ τόλμησες να με αγνοήσεις?
Κι αυτό το χαζόκουτο είναι η μεγαλύτερή μου σύλληψη. Η υποταγή σε μένα μέσω αυτού του κουτιού που εσύ αναιδέστατη περιφρονείς , έχει αναχθεί σε λαγνεία. Μπορώ να δίνω το παρόν μου κάθε στιγμή σε όλες τις μορφές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και να σε κρατάω απομακρυσμένη από τις χαρές της άλλης της αιώνια αντιπάλου μου.
Εκείνη είναι μια μικρή περιορισμένης διάρκειας παιχνιδιάρα κοπελίτσα. Εγώ είμαι ο αθάνατος , ο εφιάλτης που προσπαθείς ν’αποφύγεις από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου βλαμένη!
Ανοίγω κλεινω τα μάτια πολλές φορές. Αγνοώ τι υπάρχει γύρω μου. Πάω στην μικρή αποθήκη του σπιτιού παίρνω ένα σφυρί γυρνάω κι αρχίζω να κοπανάω εκείνο το πράγμα που είναι τοποθετημένο στο επιπλάκι του σαλονιού , αδίστακτα. Το κάνω κομμάτια και μένω να το κοιτάω εκστασιασμένη καθώς έχει διαλυθεί. Τι αστείο.... όλα αυτοί οι εφιάλτες βγήκαν από ένα πράγμα .... κούφιο....
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ...
Αντί για ένα ευχαριστώ στον καλό σου λόγο νεαρέ φίλε, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σου μερικές σκέψεις..
Πάντα αναρωτιόμουν κι εγώ όταν ένας αξιοσέβαστος μεγαλύτερος κούναγε συγκαταβατικά το κεφάλι του λέγοντας "εμείς στην εποχή μου...." τι ακριβώς εννούσε. Προσπαθούσα να καταλάβω πως άραγε είχε αντιληφθεί το πέρασμα από τη μία γενιά στην άλλη.
Δηλαδή έδειχνε μια βεβαιότητα ότι στην εποχή του όλα γινόντουσαν "αξιοπρεπέστερα" και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε, φύτρωσε μια γενιά από "αγνώστους γονείς" η οποία γεννήθηκε με το βίτσιο να μην είναι τόσο καλή όσο η προηγούμενη?
Προσπαθούσα να καταλάβω αν συνειδητοοιούσε έστω και αμυδρά τη γελοιότητα της σκέψης του. Ποιός ακριβώς νόμιζε ότι κληρονόμησε τον λιγώτερο αξιοπρεπέστατο κόσμο στα παιδιά του? Ο έξω από εδώ? Κάποιος γειτονικός λαός? Μια κάποια κυβέρνηση που ψήφισαν τα βρέφη? Κάποια τηλεόραση, τύπος, ραδιόφωνο, ενημέρωση, παιδεία, υγεία, εργασία, σεξουαλικές συνήθειες, ήθη, έθιμα, νοοτροπίες, θρησκείες, ιδεολογίες, που τα βρέφη εξακόντισαν κατά την έξοδο τους από τη μήτρα της μητέρας τους?
Εκείνος δηλαδή και όλη η γενιά του ήταν αμέτοχοι σαν να παρακολουθούσαν κάποιο θερινό κινηματογράφο μασουλώντας πασατέμπο και πίνοντας ένα φραπέ γλυκό με γάλα?
Τα νέα παιδιά δηλαδή ζουν σε ένα κόσμο αυτοδημιούργητο. Οτι κουβαλάει αυτός ο κόσμος έγινε στο κενό μεταξύ προηγούμενης και επόμενης γενεάς έτσι σαν από θαύμα και καμμία ευθύνη δεν φέρνει ο κουνόντας τη κεφαλή σοβαρός ενήλιξ.
Θαυμάσια. Αν είναι κάτι που θαυμάζω πάντα στο ανρθώπινο είδος, του οποίου φυσικά είμαι κι εγώ ένα μικρό δείγμα, είναι η εναπόθεση ευθυνών σε κάτι που βρίσκεται "πιο εκεί" Ο θεός μας φταίει, ο βούδας μας φταίει ή ο κούδας, ο πριν από εμάς ο αμέσως επόμενος ο παραδίπλα ο αποπάνω ο αποκάτω ΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ!!!
Εμείς είμαστε πιο εκεί και σχολιάζουμε τα πιο εδώ. Κοιτά πως κατάντησαν.
Ποιοί βρε ανεγκέφαλε κοιλαρά και εσύ φαρδυκώλα νυσταγμένη μπροστά στα πάνελ της τηλεόρασης?
Ποιοί κατάντησαν? Τα παιδιά σου? Αυτά που σου προέκυψαν μια νύχτα που σου σπασε το προφυλαχτικό ή που δε πρόλαβες να τραβηχτείς εγκαίρως κι από εκεί κι ύστερα αποφάσισες να βρεις ένα παιχνίδι να επιβεβαιώσεις τη συνέχιση σου πάνω στο πλανήτη και να το φορτώσεις με τα όνειρα που εσύ δεν πραγματοποίησες?
Εσύ γουρλωμάτη με το δάχτυλο το τεντωμένο μπροστά κάνεις κριτική και απαξιώνεις τις συνήθειες τη φαντασία την αγωνία τη χαρά και το πόνο μιας γενιάς που χαπακώνεται για ν'αντέξει τα σκατά που της πάσαρες?
Εσύ δεν είσαι αυτός που υποσχέθηκες και δεν τήρησες? Που φούσκωσες με ψέματα την ατμόσφαιρα και τώρα κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα για το έγκλημα? Εσύ δεν είσαι ο χρηματιστής, ο πολιτικός, ο ιδιοκτήτης των μπουρδέλων, ο λαλημένος θεοσεβούμενος, ο κερατάς μιας στερημένης συζύγου, ο κλιμακτηριακός με την αλλοδαπή στο μπαράκι?
Εσύ δεν είσαι αυτός που συνέχεια ζητάει ζητάει ζητάει και προσφέρει μόνο ευρώπουλα και κανα τάληρο για το φαστφουνταδικο το βράδυ για να δεις με ησυχία το ποδόσφαιρο?
Κούνα το κεφάλι σου καλά γιατί κούνα κούνα μπορεί να θυμηθείς χωμένος εκεί μέσα στην καθημερινή σου αποχαύνωση πως όταν ήσουν νέος και σου λέγανε "εμείς οι παλιοί" σου γύριζαν ανάποδα όπως γυρίζουν και σε τούτα τα παιδιά τώρα.
Να συνδέσεις το χρόνο το θεωρώ μάλλον απίθανο αλλά να το βουλώσεις και να αισθανθείς λιγάκι ντροπή κάποια στιγμή κάτι θαταν κι αυτό.
Σε επόμενη συνέχεια θα σου κάνω αναλυτικά το πορτραίτο μας γενιά μου να δεις τι καρικατούρες είμαστε... Για τα μπάζα σου λέω. Και ξέρεις κάτι ευτυχώς δεν το έχουν πάρει χαμπάρι εντελώς τα παιδιά νομίζουν ομορφότερα πράγματα για μας... γιατί αν το είχαν πάρει χαμπάρι το έργο όπως ακριβώς έχει παιχτεί τη βάψαμε!!!!
Πάντα αναρωτιόμουν κι εγώ όταν ένας αξιοσέβαστος μεγαλύτερος κούναγε συγκαταβατικά το κεφάλι του λέγοντας "εμείς στην εποχή μου...." τι ακριβώς εννούσε. Προσπαθούσα να καταλάβω πως άραγε είχε αντιληφθεί το πέρασμα από τη μία γενιά στην άλλη.
Δηλαδή έδειχνε μια βεβαιότητα ότι στην εποχή του όλα γινόντουσαν "αξιοπρεπέστερα" και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε, φύτρωσε μια γενιά από "αγνώστους γονείς" η οποία γεννήθηκε με το βίτσιο να μην είναι τόσο καλή όσο η προηγούμενη?
Προσπαθούσα να καταλάβω αν συνειδητοοιούσε έστω και αμυδρά τη γελοιότητα της σκέψης του. Ποιός ακριβώς νόμιζε ότι κληρονόμησε τον λιγώτερο αξιοπρεπέστατο κόσμο στα παιδιά του? Ο έξω από εδώ? Κάποιος γειτονικός λαός? Μια κάποια κυβέρνηση που ψήφισαν τα βρέφη? Κάποια τηλεόραση, τύπος, ραδιόφωνο, ενημέρωση, παιδεία, υγεία, εργασία, σεξουαλικές συνήθειες, ήθη, έθιμα, νοοτροπίες, θρησκείες, ιδεολογίες, που τα βρέφη εξακόντισαν κατά την έξοδο τους από τη μήτρα της μητέρας τους?
Εκείνος δηλαδή και όλη η γενιά του ήταν αμέτοχοι σαν να παρακολουθούσαν κάποιο θερινό κινηματογράφο μασουλώντας πασατέμπο και πίνοντας ένα φραπέ γλυκό με γάλα?
Τα νέα παιδιά δηλαδή ζουν σε ένα κόσμο αυτοδημιούργητο. Οτι κουβαλάει αυτός ο κόσμος έγινε στο κενό μεταξύ προηγούμενης και επόμενης γενεάς έτσι σαν από θαύμα και καμμία ευθύνη δεν φέρνει ο κουνόντας τη κεφαλή σοβαρός ενήλιξ.
Θαυμάσια. Αν είναι κάτι που θαυμάζω πάντα στο ανρθώπινο είδος, του οποίου φυσικά είμαι κι εγώ ένα μικρό δείγμα, είναι η εναπόθεση ευθυνών σε κάτι που βρίσκεται "πιο εκεί" Ο θεός μας φταίει, ο βούδας μας φταίει ή ο κούδας, ο πριν από εμάς ο αμέσως επόμενος ο παραδίπλα ο αποπάνω ο αποκάτω ΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ!!!
Εμείς είμαστε πιο εκεί και σχολιάζουμε τα πιο εδώ. Κοιτά πως κατάντησαν.
Ποιοί βρε ανεγκέφαλε κοιλαρά και εσύ φαρδυκώλα νυσταγμένη μπροστά στα πάνελ της τηλεόρασης?
Ποιοί κατάντησαν? Τα παιδιά σου? Αυτά που σου προέκυψαν μια νύχτα που σου σπασε το προφυλαχτικό ή που δε πρόλαβες να τραβηχτείς εγκαίρως κι από εκεί κι ύστερα αποφάσισες να βρεις ένα παιχνίδι να επιβεβαιώσεις τη συνέχιση σου πάνω στο πλανήτη και να το φορτώσεις με τα όνειρα που εσύ δεν πραγματοποίησες?
Εσύ γουρλωμάτη με το δάχτυλο το τεντωμένο μπροστά κάνεις κριτική και απαξιώνεις τις συνήθειες τη φαντασία την αγωνία τη χαρά και το πόνο μιας γενιάς που χαπακώνεται για ν'αντέξει τα σκατά που της πάσαρες?
Εσύ δεν είσαι αυτός που υποσχέθηκες και δεν τήρησες? Που φούσκωσες με ψέματα την ατμόσφαιρα και τώρα κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα για το έγκλημα? Εσύ δεν είσαι ο χρηματιστής, ο πολιτικός, ο ιδιοκτήτης των μπουρδέλων, ο λαλημένος θεοσεβούμενος, ο κερατάς μιας στερημένης συζύγου, ο κλιμακτηριακός με την αλλοδαπή στο μπαράκι?
Εσύ δεν είσαι αυτός που συνέχεια ζητάει ζητάει ζητάει και προσφέρει μόνο ευρώπουλα και κανα τάληρο για το φαστφουνταδικο το βράδυ για να δεις με ησυχία το ποδόσφαιρο?
Κούνα το κεφάλι σου καλά γιατί κούνα κούνα μπορεί να θυμηθείς χωμένος εκεί μέσα στην καθημερινή σου αποχαύνωση πως όταν ήσουν νέος και σου λέγανε "εμείς οι παλιοί" σου γύριζαν ανάποδα όπως γυρίζουν και σε τούτα τα παιδιά τώρα.
Να συνδέσεις το χρόνο το θεωρώ μάλλον απίθανο αλλά να το βουλώσεις και να αισθανθείς λιγάκι ντροπή κάποια στιγμή κάτι θαταν κι αυτό.
Σε επόμενη συνέχεια θα σου κάνω αναλυτικά το πορτραίτο μας γενιά μου να δεις τι καρικατούρες είμαστε... Για τα μπάζα σου λέω. Και ξέρεις κάτι ευτυχώς δεν το έχουν πάρει χαμπάρι εντελώς τα παιδιά νομίζουν ομορφότερα πράγματα για μας... γιατί αν το είχαν πάρει χαμπάρι το έργο όπως ακριβώς έχει παιχτεί τη βάψαμε!!!!
Παρασκευή 20 Απριλίου 2007
Και μια και είπαμε για παροιμίες....
ΑΛΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Γριάς το μεσοχείμωνο αγγούρι της θυμήθη
Κι εσύ καλέ ο επιτυχημένος ΡΟΥΦ ΡΟΥΦ ΓΚΑΡΝΤΕΝ
Η πουτάνα ήθελε να κρυφτεί μα η χαρά δεν την άφησε
Και η περίληψη!!!!
Βρήκε η τρύπα το καρφί της.
Γριάς το μεσοχείμωνο αγγούρι της θυμήθη
Κι εσύ καλέ ο επιτυχημένος ΡΟΥΦ ΡΟΥΦ ΓΚΑΡΝΤΕΝ
Η πουτάνα ήθελε να κρυφτεί μα η χαρά δεν την άφησε
Και η περίληψη!!!!
Βρήκε η τρύπα το καρφί της.
ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Ν'ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙΣ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΤΟΣ, ΚΑΠΟΥ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΛΙΤΣΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΛΕΜΑΤΑ.
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ.
Ν'ΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΕΣ.
ΝΑ ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΖΕΙΣ ΜΕ ΛΙΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΕΣ ΑΡΩΜΑ ΓΙΑ
ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΩΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ Ν'ΑΠΟΛΥΜΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥΣ.
ΘΑΡΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΑ ΝΩΤΑ ΣΟΥ.
ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟΝ ΝΗΦΑΛΙΟ ΑΤΟΜΙΣΜΟ ΣΟΥ.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΣΑΛΑΠΑΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΑΣ,
ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.
Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΔΕΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΥΣ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ, ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΚΑΜΠΟΥΡΗΔΕΣ ΤΡΙΒΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΟΒΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ.
ΘΑΡΡΟΣ, ΖΩΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΛΕΣ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ, "ΠΑΡΩΝ"....
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΤΟΣ, ΚΑΠΟΥ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΦΩΛΙΤΣΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΛΕΜΑΤΑ.
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ.
Ν'ΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΕΣ.
ΝΑ ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΖΕΙΣ ΜΕ ΛΙΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΕΣ ΑΡΩΜΑ ΓΙΑ
ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΩΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ Ν'ΑΠΟΛΥΜΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥΣ.
ΘΑΡΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΑ ΝΩΤΑ ΣΟΥ.
ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟΝ ΝΗΦΑΛΙΟ ΑΤΟΜΙΣΜΟ ΣΟΥ.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΣΑΛΑΠΑΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΑΣ,
ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.
Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΔΕΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΥΣ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ, ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΚΑΜΠΟΥΡΗΔΕΣ ΤΡΙΒΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΟΒΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ.
ΘΑΡΡΟΣ, ΖΩΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΛΕΣ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ, "ΠΑΡΩΝ"....
ΛΕΣ ΝΑ?
Τι συγκίνηση. Εγώ αν δείξω αυτά που μου έχουν γράψει θα μου πείτε συγνώμη? Μπα προτιμώ να μην γίνει κάτι τέτοιο. Προτιμώ να συνεχίσει η συλλογή από τα πανέμορφα πράγματα που στέλνουν τα "αθώα" πλάσματα που μου γράφουν. Τώρα θα μου πεις και να τα δείξεις τι θα καταλάβεις? Μήπως έχουν κανένα όνομα αληθινό? Οπότε σε δουλειά να βρισκόμαστε?
Ντροπή ρεεεεεεεεεεεε!
Ντροπή ρεεεεεεεεεεεε!
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ...
Μια φορά κι ένα καιρό δέχτηκα μια πρόσκληση αγάπης και ...γεννήθηκα.
Το λιγώτερο που μπορώ να κάνω γι'αυτό είναι να σεβαστώ την αγκαλιά που
αποφάσισε να με φιλοξενήσει. Τη μητέρα φύση. Γέννηση, αγάπη, σεβασμός. Και το ταξίδι συνεχίζεται...
Το λιγώτερο που μπορώ να κάνω γι'αυτό είναι να σεβαστώ την αγκαλιά που
αποφάσισε να με φιλοξενήσει. Τη μητέρα φύση. Γέννηση, αγάπη, σεβασμός. Και το ταξίδι συνεχίζεται...
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!
Εδώ εκτελείται ένα σημαντικό κοινωνικό έργο.
Στερημένοι, λαλημένοι, διαστροφικοί, με συσώρευση λανθασμένης λίμπιντο εκτονόνονται ελεύθερα χωρίς να ενοχλούν άλλους χώρους! Γίναμε η καλή καθημερινή πράξη των προσκόπων. Ο κυματοθραύστης της ανωμαλίας σας! Πείτε κι άλλα! Ανταλλάξτε τα ευγενή συναισθήματα μαζί μας είμαστε ευαίσθητοι και νοιώθουμε το πόνο σας. Ομως αφτερ δε σοου τα λερωμένα τ'απλυτα που θα τα καταχωνιάσετε?
Αλήθεια η κεντρική σου ιδέα ποιά είναι? Γυναίκα μόνη απροστάτευτη αδύναμη και φοβισμένη? Κάπως έτσι το οραματίζεσαι?
Ποιό είναι το αντίθετο του αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι είπαμε?
Μαύρος λύκος και κακός του πατέρα του ο καυμός? Κάπως έτσι δεν λέει ο καλιτέχνης?
Στερημένοι, λαλημένοι, διαστροφικοί, με συσώρευση λανθασμένης λίμπιντο εκτονόνονται ελεύθερα χωρίς να ενοχλούν άλλους χώρους! Γίναμε η καλή καθημερινή πράξη των προσκόπων. Ο κυματοθραύστης της ανωμαλίας σας! Πείτε κι άλλα! Ανταλλάξτε τα ευγενή συναισθήματα μαζί μας είμαστε ευαίσθητοι και νοιώθουμε το πόνο σας. Ομως αφτερ δε σοου τα λερωμένα τ'απλυτα που θα τα καταχωνιάσετε?
Αλήθεια η κεντρική σου ιδέα ποιά είναι? Γυναίκα μόνη απροστάτευτη αδύναμη και φοβισμένη? Κάπως έτσι το οραματίζεσαι?
Ποιό είναι το αντίθετο του αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι είπαμε?
Μαύρος λύκος και κακός του πατέρα του ο καυμός? Κάπως έτσι δεν λέει ο καλιτέχνης?
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.. ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΟΛΛΑ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ
"..αυτή η νιφάδα χιονιού που βλέπεις πριν ήταν φλόγα κι η φλόγα πριν ήταν κομμάτι απο αστέρι..."
Αυτή την διαδρομή που εσύ αγνοείς και την ύπαρξή της, εγώ την έχω διανύσει πάρα πολλές φορές.
Κι ότι και να γράφεις στο μπλογκ ή στα μειλ, όσες ανοησίες ή βρισιές κι αν εκτοξεύσεις αυτή η διαδρομή δεν μπορεί να εξαφανιστεί από τους χάρτες μου ούτε τους δικούς μου ούτε από τους συνταξιδιώτες μου.
Τι σου λέω τώρα.. Αμπελοφιλοσοφίες.
Μα δεν το λέω σε σένα. Απαντώ μέσω εσένα, σ'εκείνους τους φίλους που με ρώτησαν με ένα μεγάλο "γιατί?"
Και χαίρομαι που όσοι έπρεπε κατάλαβαν. Κατάλαβαν τι ακριβώς υπερασπίζομαι κι εγώ και οι "συνταξιδιώτες μου".
Τώρα εσύ συνέχισε να γράφεις τις κουταμαρίτσες σου. Σε κατανοώ απόλυτα. Κι εγώ αν ήμουν σαν και σένα κάτι τέτοια θα έγραφα.
Πρόσεχε όμως, μην πιέζεις και πολύ τη τύχη σου γιατί μπορεί να δυσανασχετήσει και να σ'αφήσει έρημο και μόνο...
Αυτή την διαδρομή που εσύ αγνοείς και την ύπαρξή της, εγώ την έχω διανύσει πάρα πολλές φορές.
Κι ότι και να γράφεις στο μπλογκ ή στα μειλ, όσες ανοησίες ή βρισιές κι αν εκτοξεύσεις αυτή η διαδρομή δεν μπορεί να εξαφανιστεί από τους χάρτες μου ούτε τους δικούς μου ούτε από τους συνταξιδιώτες μου.
Τι σου λέω τώρα.. Αμπελοφιλοσοφίες.
Μα δεν το λέω σε σένα. Απαντώ μέσω εσένα, σ'εκείνους τους φίλους που με ρώτησαν με ένα μεγάλο "γιατί?"
Και χαίρομαι που όσοι έπρεπε κατάλαβαν. Κατάλαβαν τι ακριβώς υπερασπίζομαι κι εγώ και οι "συνταξιδιώτες μου".
Τώρα εσύ συνέχισε να γράφεις τις κουταμαρίτσες σου. Σε κατανοώ απόλυτα. Κι εγώ αν ήμουν σαν και σένα κάτι τέτοια θα έγραφα.
Πρόσεχε όμως, μην πιέζεις και πολύ τη τύχη σου γιατί μπορεί να δυσανασχετήσει και να σ'αφήσει έρημο και μόνο...
Πέμπτη 19 Απριλίου 2007
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΓΓΕΛΙΑ
Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. ΟΙΚΟΣ ΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ.
Εκτελούνται υπνώσεις μόνιμης και αμετάκλητης διάρκειας.
Ελεγχος εγκεφαλικών λειτουργειών ώστε να είναι μόνιμα στο ρελαντί.
Λειτουργουμε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Για έκτακτα περιστατικά
Απευθύνεστε στον Διαγραφέα των μορφών.
Συνειδητοποιημένοι απομακρυνθείτε το σύστημα λειτουργεί με κάμερες
Απολύτου ασφαλείας και παρακολούθησης.
Κάθε περιστατικό εισβολέα θα διώκεται από τους εκπαιδευμένους
Στο τάγμα «η σιωπή των αμνών»
Εκτελούνται υπνώσεις μόνιμης και αμετάκλητης διάρκειας.
Ελεγχος εγκεφαλικών λειτουργειών ώστε να είναι μόνιμα στο ρελαντί.
Λειτουργουμε 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Για έκτακτα περιστατικά
Απευθύνεστε στον Διαγραφέα των μορφών.
Συνειδητοποιημένοι απομακρυνθείτε το σύστημα λειτουργεί με κάμερες
Απολύτου ασφαλείας και παρακολούθησης.
Κάθε περιστατικό εισβολέα θα διώκεται από τους εκπαιδευμένους
Στο τάγμα «η σιωπή των αμνών»
Η ΓΡΙΑ ΜΑΣ Η ΓΚΙΟΣΑ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
Την βλέπεις παντού. Είναι η μεγαλύτερη σουρτούκω σε κάθε στιγμή κάθε χώρο.
Η αξιολάτρευτη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ Η γεροντότερη κόρη αυτού του πλανήτη που συνεχίζει να δοξάζεται από τα πλήθη περιφέροντας το χιλιοτραβηγμένο από τα λίφτινγκ προσωπάκι της.
Δοξάστε την! Είναι η σημαία των δειλών, των ψευταράδων, των ανθρωπάκων που κρύβονται μονίμως πίσω από το φουστανάκι της και σέρνονται στη λάσπη που αφήνει πίσω της.
Είναι εκείνα τα γελοία χαμογελάκια των βλακανθρώπων που σε καιρό πολέμου γίνονται χαφιέδες, δοσίλογοι, συνεργάτες του εχθρού.
Είναι η μόνιμη υπόκλιση των μεταλλαγμένων υπανθρώπων που περπατάνε πάντα με τα τέσσερα.
Κοιτάχτε πόσο σαδιστικά χαμογελάει όταν κερδίζει τα παιχνίδια της. Κοιτάχτε πόση ηδονή νοιώθει τραβώντας τ’ανδρείκελα απο τ’αυτάκι που υπνωτισμένα απ το κάλεσμά της μόνιμα σέρνουν το κουφάρι τους σ’αυτή τη γη βρωμίζοντας το τόπο με τις ακαθαρισίες τους.
Είναι ο γλύφτης στο γραφείο, ο ξεφτιλισμένος προικοθήρας, ο λακές του υπουργού, ο χαφιές των διαδηλωτών, το κτήνος που έκλεισε το πατέρα στο γηροκομείο αφού τον κατάφερε να το γράψει το σπιτάκι στο χωριό, είναι ο παπάς με τη χοντρή κοιλάρα που σιχαίνεται τον άπορο που ζητιανεύει έξω από την εκκλησία του, είναι οι στερημένες γυναίκες οι άοσμες που βρίζουν την ομορφιά με μίσος και την ονομάζουν πόρνη.... είναι μακρύς ο κατάλογος από τους δούλους της κυρίας.
Τι γελάτε άθλια ανθρωπάρια?
Γελάτε με τ’αντερά σας κρεμασμένα έξω?
Γελάτε με τη καμπούρα που φύτρωσε στη πλάτη σας?
Με τα ποδαράκια τα καχεκτικά που σέρνετε τα βήματά σας?
Κι αν αναρωτιέστε τι με έκανε τώρα να εκραγώ έτσι. Μια συγκεκριμένη φράση σ’ενα συγκεκριμένο φόρουμ που ξεπέρασε κάθε όριο από οποιαδήποτε εμετική εικόνα είχε ήδη δημιουργηθεί.
Δεν θα τη γράψω τη φράση. Δεν μ'ενδιαφέρει να καταλάβετε. Θα καταλάβετε όμως αυτό.
Αντε χαθείτε μες τη μιζέρια σας ανθρωπάρια.
Δεν σας χρειάζετε κανένας. Μόνο εσείς χρειάζεστε ο ένας τον άλλο για να αυτοπροσδιορίζεστε μέσα στην ανωνυμίας σας.
Η αξιολάτρευτη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ Η γεροντότερη κόρη αυτού του πλανήτη που συνεχίζει να δοξάζεται από τα πλήθη περιφέροντας το χιλιοτραβηγμένο από τα λίφτινγκ προσωπάκι της.
Δοξάστε την! Είναι η σημαία των δειλών, των ψευταράδων, των ανθρωπάκων που κρύβονται μονίμως πίσω από το φουστανάκι της και σέρνονται στη λάσπη που αφήνει πίσω της.
Είναι εκείνα τα γελοία χαμογελάκια των βλακανθρώπων που σε καιρό πολέμου γίνονται χαφιέδες, δοσίλογοι, συνεργάτες του εχθρού.
Είναι η μόνιμη υπόκλιση των μεταλλαγμένων υπανθρώπων που περπατάνε πάντα με τα τέσσερα.
Κοιτάχτε πόσο σαδιστικά χαμογελάει όταν κερδίζει τα παιχνίδια της. Κοιτάχτε πόση ηδονή νοιώθει τραβώντας τ’ανδρείκελα απο τ’αυτάκι που υπνωτισμένα απ το κάλεσμά της μόνιμα σέρνουν το κουφάρι τους σ’αυτή τη γη βρωμίζοντας το τόπο με τις ακαθαρισίες τους.
Είναι ο γλύφτης στο γραφείο, ο ξεφτιλισμένος προικοθήρας, ο λακές του υπουργού, ο χαφιές των διαδηλωτών, το κτήνος που έκλεισε το πατέρα στο γηροκομείο αφού τον κατάφερε να το γράψει το σπιτάκι στο χωριό, είναι ο παπάς με τη χοντρή κοιλάρα που σιχαίνεται τον άπορο που ζητιανεύει έξω από την εκκλησία του, είναι οι στερημένες γυναίκες οι άοσμες που βρίζουν την ομορφιά με μίσος και την ονομάζουν πόρνη.... είναι μακρύς ο κατάλογος από τους δούλους της κυρίας.
Τι γελάτε άθλια ανθρωπάρια?
Γελάτε με τ’αντερά σας κρεμασμένα έξω?
Γελάτε με τη καμπούρα που φύτρωσε στη πλάτη σας?
Με τα ποδαράκια τα καχεκτικά που σέρνετε τα βήματά σας?
Κι αν αναρωτιέστε τι με έκανε τώρα να εκραγώ έτσι. Μια συγκεκριμένη φράση σ’ενα συγκεκριμένο φόρουμ που ξεπέρασε κάθε όριο από οποιαδήποτε εμετική εικόνα είχε ήδη δημιουργηθεί.
Δεν θα τη γράψω τη φράση. Δεν μ'ενδιαφέρει να καταλάβετε. Θα καταλάβετε όμως αυτό.
Αντε χαθείτε μες τη μιζέρια σας ανθρωπάρια.
Δεν σας χρειάζετε κανένας. Μόνο εσείς χρειάζεστε ο ένας τον άλλο για να αυτοπροσδιορίζεστε μέσα στην ανωνυμίας σας.
χρονος...
τι ειναι αυτο το πραγμα τελικα?
ειναι οσο χρειαζομαι για να παω με το τραινο στην Ομονοια?
ειναι ενα τσιγαρο δρομος?
ειναι οσο χρειαζεται το αυγο για να βρασει?
αντικειμενικος χρονος δεν υπαρχει, υπαρχει αντιληψη του χρονου απο τον εγκεφαλο μας.
στο συμπαν για παραδειγμα ο χρονος ειναι αποσταση, ναι οπως το ακουτε, δεν ειναι χρονικο διαστημα.
ο χρονος, ακομη και ως αποσταση ειναι σχετικος.
φυσικα σχετικος ειναι και στον εγκεφαλο μας.
οταν περναμε καλα, ο χρονος τρεχει, οταν ζοριζομαστε δεν περναει με τιποτα.
μπορουμε λοιπον να τον βιωσουμε ως χρονικο διαστημα που περναμε για να παμε καπου ή να κανουμε κατι σκεπτομενοι κατι αλλο και οχι το τι κανουμε καθε στιγμη της διαδρομης, ή να βιωνουμε ολες τις στιγμες μας, να τις ζουμε, να εχουμε επιγνωση του εαυτου μας και του περιβαλλοντος.
περπαταω αυτην την εποχη στον δρομο και το αρωμα απο τις νερατζιες με μεθαει.
καθε νερατζια μου επιβραδυνει τον χρονο και μου αποκαλυπτει την ομορφια της Φυσης, το Θειον που κρυβεται μεσα στην ιδια και στο αρωμα της.
καθε αγριοχορτο που αγωνιζεται να βλαστησει και να ανθισει στις ρωγμες του τσιμεντου, αναδιδει την Θεια του φυση.
κι εμεις βιαζομαστε και χανουμε τα θαυμαστα που μας περιβαλουν.
βιαζομαστε να παμε που?
να κανουμε τι?
εφοσον χανουμε τις πολυτιμες στιγμες μας, ο μονος προορισμος που απομενει για να βιαζομαστε να προφτασουμε, ειναι ο θανατος μας.
εμενα μου το εδειξε πριν πολλα χρονια ενας καλός ανθρωπος που ζουσε κατω απο μια γεφυρα, μια μερα που βιαζομουν.
πηδηξε τον δρομο με δυο δρασκελιες σε αργη κινηση μερα μεσημερι κανοντας μου με τα χερια νοηματα του στυλ τι ειναι τοσο σημαντικο και βιαζεσαι?
καποιοι γελασαν οταν το ανεφερα και ακομη με δουλευουν, καποιοι φιλοι μου ειπαν να μην πεταω τα μαργαριταρια στα γουρουνια, αλλά ο Γιωργος τσαμπα μου τοδωσε το μαργαριταρι και τσαμπα πρεπει να το δωσω.
οσο για τα γουρουνια, δεν τα τρωνε τα μαργαριταρια, κι αν τα φανε θα τα χεσουν αναλλοιωτα, οπότε υπαρχει παντα η πιθανοτητα να τα βρει καποιος ανθρωπος μεσα στα σκατα.
μην σκεφτεστε λοιπον την δουλεια που πατε να κανετε, αλλά βιωστε και απολαυστε καθε στιγμη της διαδρομης.
το μυστικο της ζωης, ειναι να την ζεις!
ναστε καλα!
ειναι οσο χρειαζομαι για να παω με το τραινο στην Ομονοια?
ειναι ενα τσιγαρο δρομος?
ειναι οσο χρειαζεται το αυγο για να βρασει?
αντικειμενικος χρονος δεν υπαρχει, υπαρχει αντιληψη του χρονου απο τον εγκεφαλο μας.
στο συμπαν για παραδειγμα ο χρονος ειναι αποσταση, ναι οπως το ακουτε, δεν ειναι χρονικο διαστημα.
ο χρονος, ακομη και ως αποσταση ειναι σχετικος.
φυσικα σχετικος ειναι και στον εγκεφαλο μας.
οταν περναμε καλα, ο χρονος τρεχει, οταν ζοριζομαστε δεν περναει με τιποτα.
μπορουμε λοιπον να τον βιωσουμε ως χρονικο διαστημα που περναμε για να παμε καπου ή να κανουμε κατι σκεπτομενοι κατι αλλο και οχι το τι κανουμε καθε στιγμη της διαδρομης, ή να βιωνουμε ολες τις στιγμες μας, να τις ζουμε, να εχουμε επιγνωση του εαυτου μας και του περιβαλλοντος.
περπαταω αυτην την εποχη στον δρομο και το αρωμα απο τις νερατζιες με μεθαει.
καθε νερατζια μου επιβραδυνει τον χρονο και μου αποκαλυπτει την ομορφια της Φυσης, το Θειον που κρυβεται μεσα στην ιδια και στο αρωμα της.
καθε αγριοχορτο που αγωνιζεται να βλαστησει και να ανθισει στις ρωγμες του τσιμεντου, αναδιδει την Θεια του φυση.
κι εμεις βιαζομαστε και χανουμε τα θαυμαστα που μας περιβαλουν.
βιαζομαστε να παμε που?
να κανουμε τι?
εφοσον χανουμε τις πολυτιμες στιγμες μας, ο μονος προορισμος που απομενει για να βιαζομαστε να προφτασουμε, ειναι ο θανατος μας.
εμενα μου το εδειξε πριν πολλα χρονια ενας καλός ανθρωπος που ζουσε κατω απο μια γεφυρα, μια μερα που βιαζομουν.
πηδηξε τον δρομο με δυο δρασκελιες σε αργη κινηση μερα μεσημερι κανοντας μου με τα χερια νοηματα του στυλ τι ειναι τοσο σημαντικο και βιαζεσαι?
καποιοι γελασαν οταν το ανεφερα και ακομη με δουλευουν, καποιοι φιλοι μου ειπαν να μην πεταω τα μαργαριταρια στα γουρουνια, αλλά ο Γιωργος τσαμπα μου τοδωσε το μαργαριταρι και τσαμπα πρεπει να το δωσω.
οσο για τα γουρουνια, δεν τα τρωνε τα μαργαριταρια, κι αν τα φανε θα τα χεσουν αναλλοιωτα, οπότε υπαρχει παντα η πιθανοτητα να τα βρει καποιος ανθρωπος μεσα στα σκατα.
μην σκεφτεστε λοιπον την δουλεια που πατε να κανετε, αλλά βιωστε και απολαυστε καθε στιγμη της διαδρομης.
το μυστικο της ζωης, ειναι να την ζεις!
ναστε καλα!
Τετάρτη 18 Απριλίου 2007
ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ονειρευόμαστε κάτι από το μέλλον?
Καμμιά φορά όταν μέσα στο καθημερινό τρέξιμο, βρίσκω την ευκαιρία να κλέψω λίγο από τον χρόνο μου και να τον σταματήσω εκεί δίπλα μου συντροφιά μου, να κουβεντιάσω μαζί του, βλέπω μια παράξενη αλλαγή επάνω του. Είναι κουρασμένος. Βλέπω τα μάτια του μισόκλειστα, βαριεστημένα και προσπαθώ να ανακαλύψω τη φλόγα της αχαλίνωτης φαντασίας του που παιχνίδιζε πονηρά κι έχει χαθεί.
Κάποτε τρόμαζα στη σκέψη ότι δεν μπορούσα καν να συλλάβω τι ετοιμάζει μυστικά εκεί σκυμένος στις σπηλιές τ'ουρανού... Προσπαθούσα να τον προφτάσω λες κι έτσι θα απόφευγα τις εκπλήξεις του.
Και γύρω μου έβλεπα πολλούς να σκοτεινιάζουν στην αγωνία της ύπαρξής του. Ηταν τόσοι που φτιάχνανε προκαταβολικά απίστευτα σενάρια απ'το μέλλον για ν'ανταγωνιστούν τις εκπλήξεις του.
Τώρα τον βλέπω σκεπτικό να παρασέρνει μαζί του στρατιές από ανθρώπους που ζουν για εικοσιτέσσερις ώρες. Ολο και πιο πολλοί.. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προνόηση, είναι μια νωχελική εγκατάλειψη στο αύριο που θα είναι ίδιο με το σήμερα και το αύριο πάλι.
Πως θαναι άραγε εκείνος ο κόσμος που οι άνθρωποι δεν θα ονειρεύονται πια?
Πως θάναι εκείνα τα σπίτια που οι άνθρωποι θα έχουν τιθασεύσει όλες τις κινήσεις τους?
Οι αγάπες που θα ορίζονται με τακτικές μακριά από σκιρτήματα και αβεβαιότητες?
Εκείνα τα βιβλία που θα τυπώνονται με υπέροχες γυαλιστερές σελίδες γεμάτες από τίποτα?
Εκείνες οι μυρωδιές που θαχουν γίνει μια παλιά ανάμνηση στην ιστορία του ανθρώπου?
Εκείνα τα χρώματα τ'ουρανού που παιχνίδιζαν ανέμελα στα ρούχα μας μοναδική απόδειξη μιας απίστευτης σύλληψης ομορφιάς θα υπάρχουν ακόμα?
Οι ήχοι οι τραγουδιστοί θαναι σαν κι αυτό το ατέλειωτο βουητό της αδιαφορίας?
Οι γεύσεις που χαράζαν παιχνιδιάρικες ρυτίδες απόλαυσης στο πρόσωπο ηδονές από καραμελένιες μυρουδιές στα χείλη των παιδιών θα έχουν γίνει χάρτινες?
Τ'αγγίγματα ίδια με τ'αλφαβητάρι των τυφλών γεμάτα νοήματα, ρίγη, ζεστασιά, πόνο, έκπληξη, γαλήνη, σκιρτήματα, πάθος, πόλεμο, ειρήνη θα έχουν γίνει ξύλινα?
Δεν θέλει να φανταστεί ο χρόνος μαζί μου κουράστηκε να μας παρασέρνει στη τρέλλα του.
Εκτελεί πια την υποχρέωσή του τυπικά για να προχωρήσουν οι καιροί άχαρα, θολά οι καιροί του μεταισθητήριου ανθρώπου. Εκείνου που θα διαβάζει τα όνειρά του στα παλιά βιβλία σαν σύμβολα αρχαίων καιρών που πέρασαν.
Πρέπει επειγόντως να επινοήσουμε γέννες. Γέννες από όνειρα φρέσκα. Πρέπει να θυμηθουμε να μάθουμε απ'την αρχή αυτά που ξεχάσαμε. Να αρχίσουμε πάλι να φυσάμε στο τζάμι όπως όπως κάναμε παιδιά και να κάνουμε αστεία σχήματα με τα δάχτυλα.
Να σταματάμε σχεδόν με τη βία ανάμεσα στις στάσεις των λεωφορείων και να χαράξουμε πάλι τα παγκάκια περιμένοντας.
Πρέπει να ψάξουμε επιμελώς στα σκουπίδια να δούμε τι πετάξαμε κατα λάθος εκείνη τη νύχτα που νοιώσαμε σίγουροι ότι τα κερδίσαμε όλα.
Να πασαλείψουμε τα χέρια μας με λυωμένη σοκολάτα και να τα σκουπίσουμε σαδιστικά στο ατσαλάκωτο πουκάμισο.
Να γυρίσουμε στη δασκάλα με ύφος πεισματάρικο, όπως τότε, και να της πούμε "αλήθεια γιατί θα πρέπει να είναι έτσι?"
Ποιός μας άφησε τόσο ψηλά αιωρούμενους χωρίς φτερά μες τη πλάνη μας. Η γη κάνει την ύστατη προσπάθεια να μας κερδίσει κι όλα τα ζωντανά κουνάνε το κεφάλι τους με απογοήτευση καθώς μας κοιτάνε.
Τι σκέφτονται άραγε? Εφτασε κι έγινε τόσο τρανός αφέντης ο άνθρωπος πάνω σ'αυτό το κόσμο τόσο τρανός που δεν μπορεί να δει ότι ούτε ένα βήμα δεν έχει κάνει παραπέρα...
Καμμιά φορά όταν μέσα στο καθημερινό τρέξιμο, βρίσκω την ευκαιρία να κλέψω λίγο από τον χρόνο μου και να τον σταματήσω εκεί δίπλα μου συντροφιά μου, να κουβεντιάσω μαζί του, βλέπω μια παράξενη αλλαγή επάνω του. Είναι κουρασμένος. Βλέπω τα μάτια του μισόκλειστα, βαριεστημένα και προσπαθώ να ανακαλύψω τη φλόγα της αχαλίνωτης φαντασίας του που παιχνίδιζε πονηρά κι έχει χαθεί.
Κάποτε τρόμαζα στη σκέψη ότι δεν μπορούσα καν να συλλάβω τι ετοιμάζει μυστικά εκεί σκυμένος στις σπηλιές τ'ουρανού... Προσπαθούσα να τον προφτάσω λες κι έτσι θα απόφευγα τις εκπλήξεις του.
Και γύρω μου έβλεπα πολλούς να σκοτεινιάζουν στην αγωνία της ύπαρξής του. Ηταν τόσοι που φτιάχνανε προκαταβολικά απίστευτα σενάρια απ'το μέλλον για ν'ανταγωνιστούν τις εκπλήξεις του.
Τώρα τον βλέπω σκεπτικό να παρασέρνει μαζί του στρατιές από ανθρώπους που ζουν για εικοσιτέσσερις ώρες. Ολο και πιο πολλοί.. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προνόηση, είναι μια νωχελική εγκατάλειψη στο αύριο που θα είναι ίδιο με το σήμερα και το αύριο πάλι.
Πως θαναι άραγε εκείνος ο κόσμος που οι άνθρωποι δεν θα ονειρεύονται πια?
Πως θάναι εκείνα τα σπίτια που οι άνθρωποι θα έχουν τιθασεύσει όλες τις κινήσεις τους?
Οι αγάπες που θα ορίζονται με τακτικές μακριά από σκιρτήματα και αβεβαιότητες?
Εκείνα τα βιβλία που θα τυπώνονται με υπέροχες γυαλιστερές σελίδες γεμάτες από τίποτα?
Εκείνες οι μυρωδιές που θαχουν γίνει μια παλιά ανάμνηση στην ιστορία του ανθρώπου?
Εκείνα τα χρώματα τ'ουρανού που παιχνίδιζαν ανέμελα στα ρούχα μας μοναδική απόδειξη μιας απίστευτης σύλληψης ομορφιάς θα υπάρχουν ακόμα?
Οι ήχοι οι τραγουδιστοί θαναι σαν κι αυτό το ατέλειωτο βουητό της αδιαφορίας?
Οι γεύσεις που χαράζαν παιχνιδιάρικες ρυτίδες απόλαυσης στο πρόσωπο ηδονές από καραμελένιες μυρουδιές στα χείλη των παιδιών θα έχουν γίνει χάρτινες?
Τ'αγγίγματα ίδια με τ'αλφαβητάρι των τυφλών γεμάτα νοήματα, ρίγη, ζεστασιά, πόνο, έκπληξη, γαλήνη, σκιρτήματα, πάθος, πόλεμο, ειρήνη θα έχουν γίνει ξύλινα?
Δεν θέλει να φανταστεί ο χρόνος μαζί μου κουράστηκε να μας παρασέρνει στη τρέλλα του.
Εκτελεί πια την υποχρέωσή του τυπικά για να προχωρήσουν οι καιροί άχαρα, θολά οι καιροί του μεταισθητήριου ανθρώπου. Εκείνου που θα διαβάζει τα όνειρά του στα παλιά βιβλία σαν σύμβολα αρχαίων καιρών που πέρασαν.
Πρέπει επειγόντως να επινοήσουμε γέννες. Γέννες από όνειρα φρέσκα. Πρέπει να θυμηθουμε να μάθουμε απ'την αρχή αυτά που ξεχάσαμε. Να αρχίσουμε πάλι να φυσάμε στο τζάμι όπως όπως κάναμε παιδιά και να κάνουμε αστεία σχήματα με τα δάχτυλα.
Να σταματάμε σχεδόν με τη βία ανάμεσα στις στάσεις των λεωφορείων και να χαράξουμε πάλι τα παγκάκια περιμένοντας.
Πρέπει να ψάξουμε επιμελώς στα σκουπίδια να δούμε τι πετάξαμε κατα λάθος εκείνη τη νύχτα που νοιώσαμε σίγουροι ότι τα κερδίσαμε όλα.
Να πασαλείψουμε τα χέρια μας με λυωμένη σοκολάτα και να τα σκουπίσουμε σαδιστικά στο ατσαλάκωτο πουκάμισο.
Να γυρίσουμε στη δασκάλα με ύφος πεισματάρικο, όπως τότε, και να της πούμε "αλήθεια γιατί θα πρέπει να είναι έτσι?"
Ποιός μας άφησε τόσο ψηλά αιωρούμενους χωρίς φτερά μες τη πλάνη μας. Η γη κάνει την ύστατη προσπάθεια να μας κερδίσει κι όλα τα ζωντανά κουνάνε το κεφάλι τους με απογοήτευση καθώς μας κοιτάνε.
Τι σκέφτονται άραγε? Εφτασε κι έγινε τόσο τρανός αφέντης ο άνθρωπος πάνω σ'αυτό το κόσμο τόσο τρανός που δεν μπορεί να δει ότι ούτε ένα βήμα δεν έχει κάνει παραπέρα...
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ?
Δεν γίνεται.. Για πες τίποτα πιο εύκολο.
Ποστοσυλλέκτης?
Ο Μπαν-μπαν?
Ο κοκινοσκουφίτσας και ο κακός τσοπάνης?
Ο Δικτυοσαβουρούλης?
Ο Πεντάμορφος με το τέρας?
Πάντως ότι και να γίνεις τοσοοοοοοοοοοοοοοοδούλης θα είσαι ουχουτσούχου!!
Ποστοσυλλέκτης?
Ο Μπαν-μπαν?
Ο κοκινοσκουφίτσας και ο κακός τσοπάνης?
Ο Δικτυοσαβουρούλης?
Ο Πεντάμορφος με το τέρας?
Πάντως ότι και να γίνεις τοσοοοοοοοοοοοοοοοδούλης θα είσαι ουχουτσούχου!!
Τρίτη 17 Απριλίου 2007
ακολουθει μικρη αγγελια:
αααβιαστα ενοικιαζεται γκλιτσα τσομπανη απο πρινο, στραβη, με ροζους, αρκουντως χρησιμοποιημενη, με αρωμα στανης και βαρβατιλας, για στερημενους και στερημενες.
πληροφοριες κυριο Γιαννη - τιμαι λογικαι
Οικολογικα Βιτσιοζικα Σεξουλικα Οργανα ΑΕ
πληροφοριες κυριο Γιαννη - τιμαι λογικαι
Οικολογικα Βιτσιοζικα Σεξουλικα Οργανα ΑΕ
ΣΤΡΑΤΟ...
Ξέρεις φίλε Στράτο, όλα είναι μια αλυσίδα. Πολλοί θα σκεφτούν κοίτα από που ξεκίνησε το πράγμα και που πάνε να το φτάσουν.
Σκέψου όμως καλύτερα... Οι πιο βαρειές κουβέντες ξεκινάνε πάντα από τις πιο μικρές αφορμές. Γιατί? Γιατί οι μικρές αφορμές δίνουν την ευκαιρία να ξεκινήσεις σιγά σιγά ένα συνειρμό σκέψεων , ανοδικό, τα συναισθήματα προστίθενται ένα ένα και στο τέλος θα φανεί αν πραγματικά η αφορμή ήταν όντως μικρή.
Ενας άντρας που θα ξυλοφορτώσει τη γυναίκα του είναι προσωπικό τους πρόβλημα
Το ξυλοφόρτωμα όμως μιας γυναίκας από έναν άντρα είναι κοινωνικό πρόβλημα.
Το ίδιο η απλή σαρκαστική έκφραση «γιδοβοσκός των φόρουμ» φαίνεται αστείο πράγμα προς συζήτηση. Τι κρύβει άραγε?
Αν ας πούμε το πρόσωπο που την εκτόξευσε είναι π.χ. χριστιανός θα μπορούσε να πει σαν βρισιά «αντε ρε δωδεκαθειστή των φόρουμ» Θα ήταν βρισιά? Οχι βέβαια ίσα ίσα που ο αντίπαλος θα αισθανόταν ότι τον φώναξε με το όνομά του.
Ο γιδοβοσκός τι αντιπροσωπεύει στην σκέψη αυτού που την πέταξε ένα κατώτερο ον, αστοιχείωτο, με άσχημους τρόπους, αν μπορούσα να τραβήξω μια φωτογραφία θα έβλεπες ίσως κάποιον που καθώς το γράφει κρατάει και στη μύτη του ένα αρωματικό μαντηλάκι μην τον πάρει η μπόχα από τη τυρίλα!!!!
Το εν λόγω άτομο βρήκε πρόχειρη αυτή τη λέξη γιατί είναι αυτή που εκπροσωπεί ότι σιχαίνεται. Τον απλό βοσκό...
Αυτός τώρα που του απευθύνει τη βρισιά ο οποίος με μια σκέψη εκ διαμέτρου αντίθετη και έχει καθήσει να πιεί ένα κρασάκι με τους χωρικούς, έχει αγκαλιάσει ένα πανέμορφο κατσικάκι κι έχει ρωτήσει έστω απο περιέργεια πως αρμέγουν βρε αδερφέ, που έχει κοιμηθεί και σ’ενα ξέφωτο με μια φωτιά δίπλα να καίει και τ’αγριμάκια πιο κει να του κάνουν παρέα, στη ζωή του και δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα, αλλά ζει στη φύση και ξέρει επίσης ότι το να είσαι γιδοβοσκός απαιτεί συγκεκριμένες ικανότητες που ο άλλος αγνοεί εντελώς,
αισθάνεται λοιπόν όχι τη βρισιά αλλά το απαξιωτικό συναίσθημα αυτού που την εκτοξεύει οπότε τι θα του απαντήσει? «Γουστάρεις να καθήσεις στη γκλίτσα του βοσκού»?
Απλο δεν είναι? :)
Σκέψου τώρα ότι ο γιδοβοσκός δεν ήταν το μόνο επάγγελμα , ήταν κι οι μανάβηδες, και οι λαχαναγορίτες και ένα μεγάλος μέρος του πληθυσμού που πιθανά για το συγκεκριμένο άτομο απλά αντιπροσωπεύουν «τους κακόμοιρους» αυτής της ζωής. Τους συμπονάει μωρέ αλλά αν θέλουμε να φέρουμε ένα παράδειγμα προς αποφυγή ψαρεύουμε ένα επάγγελμα της πλέμπας και βαράμε....
Σκέψου όμως καλύτερα... Οι πιο βαρειές κουβέντες ξεκινάνε πάντα από τις πιο μικρές αφορμές. Γιατί? Γιατί οι μικρές αφορμές δίνουν την ευκαιρία να ξεκινήσεις σιγά σιγά ένα συνειρμό σκέψεων , ανοδικό, τα συναισθήματα προστίθενται ένα ένα και στο τέλος θα φανεί αν πραγματικά η αφορμή ήταν όντως μικρή.
Ενας άντρας που θα ξυλοφορτώσει τη γυναίκα του είναι προσωπικό τους πρόβλημα
Το ξυλοφόρτωμα όμως μιας γυναίκας από έναν άντρα είναι κοινωνικό πρόβλημα.
Το ίδιο η απλή σαρκαστική έκφραση «γιδοβοσκός των φόρουμ» φαίνεται αστείο πράγμα προς συζήτηση. Τι κρύβει άραγε?
Αν ας πούμε το πρόσωπο που την εκτόξευσε είναι π.χ. χριστιανός θα μπορούσε να πει σαν βρισιά «αντε ρε δωδεκαθειστή των φόρουμ» Θα ήταν βρισιά? Οχι βέβαια ίσα ίσα που ο αντίπαλος θα αισθανόταν ότι τον φώναξε με το όνομά του.
Ο γιδοβοσκός τι αντιπροσωπεύει στην σκέψη αυτού που την πέταξε ένα κατώτερο ον, αστοιχείωτο, με άσχημους τρόπους, αν μπορούσα να τραβήξω μια φωτογραφία θα έβλεπες ίσως κάποιον που καθώς το γράφει κρατάει και στη μύτη του ένα αρωματικό μαντηλάκι μην τον πάρει η μπόχα από τη τυρίλα!!!!
Το εν λόγω άτομο βρήκε πρόχειρη αυτή τη λέξη γιατί είναι αυτή που εκπροσωπεί ότι σιχαίνεται. Τον απλό βοσκό...
Αυτός τώρα που του απευθύνει τη βρισιά ο οποίος με μια σκέψη εκ διαμέτρου αντίθετη και έχει καθήσει να πιεί ένα κρασάκι με τους χωρικούς, έχει αγκαλιάσει ένα πανέμορφο κατσικάκι κι έχει ρωτήσει έστω απο περιέργεια πως αρμέγουν βρε αδερφέ, που έχει κοιμηθεί και σ’ενα ξέφωτο με μια φωτιά δίπλα να καίει και τ’αγριμάκια πιο κει να του κάνουν παρέα, στη ζωή του και δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα, αλλά ζει στη φύση και ξέρει επίσης ότι το να είσαι γιδοβοσκός απαιτεί συγκεκριμένες ικανότητες που ο άλλος αγνοεί εντελώς,
αισθάνεται λοιπόν όχι τη βρισιά αλλά το απαξιωτικό συναίσθημα αυτού που την εκτοξεύει οπότε τι θα του απαντήσει? «Γουστάρεις να καθήσεις στη γκλίτσα του βοσκού»?
Απλο δεν είναι? :)
Σκέψου τώρα ότι ο γιδοβοσκός δεν ήταν το μόνο επάγγελμα , ήταν κι οι μανάβηδες, και οι λαχαναγορίτες και ένα μεγάλος μέρος του πληθυσμού που πιθανά για το συγκεκριμένο άτομο απλά αντιπροσωπεύουν «τους κακόμοιρους» αυτής της ζωής. Τους συμπονάει μωρέ αλλά αν θέλουμε να φέρουμε ένα παράδειγμα προς αποφυγή ψαρεύουμε ένα επάγγελμα της πλέμπας και βαράμε....
Να σου πω εγώ λοιπόν τι είσαι.
Είσαι ο κανένας που το βράδυ στρώνει αστρολογικούς χάρτες ψάχνοντας αν την ημέρα που γεννήθηκες είχε γίνει ένας μαγικός συνδυασμός με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσουν τα μαγικά σου χαρίσματα.
Είσαι το ανθρωπάκι που το πρωί το κοπανάει ο διευθυντής του και το εξευτελίζει και το βράδυ βγάζεις το άχτι σου λέγοντας ανώνυμα αισχρόλογα πορνοδιαστροφικά στο πρώτο τυχαίο κοριτσάκι που θα βρεις σ’ενα τσατοκανάλι.
Είσαι ο διάκονος που σβήνει τα κεριά σ’ενα ναό και ηδονίζεται με τα άμφια του πρωτοπρεσβύτερου.
Είσαι εκείνος που ψάχνει στα δάση να βρει πράσινα ανθρωπάκια για να κερδίσει το πεντάλεπτο της δημοσιοτήτας για να μην πεθάνει στην ανωνυμία.
Είσαι αυτός που αποφεύγει τα αδέσποτα στο δρόμο για να μη γεμίσει τσιμπούρια αλλά έχεις γραφτεί σε καμμιά δεκαριά οικολογικούς συλλόγους.
Αυτός που προσκολάται σε κάποιους που μιλάνε με παχιά λόγια για να πάρεις λίγες θερμίδες να φορτώσεις στην κοκκαλιάρικη ψυχή σου.
Αυτός που ονειρεύεται τα τριαντάφυλλα από μακριά γιατί απο παιδάκι η μάνα του τον αποστείρωνε μην αρρωστήσει και τώρα κουβαλάς τη συλλογή από αλεργίες μαζί με τα χαρτομάντηλά σου γεμάτα μύξες.
Είσαι ο άσπερμος , άοσμος, άχρωμος ανθρωπάκος που προσπαθεί απεγνωσμένα να ρουφήξει τους άλλους για να βγει από το καθημερινό βαμπιρισμό του.
Είσαι εκείνος που ψάχνεται στο καθρέφτη να δει αν έχει φυτρώσει πουθενά κανένα καρκίνωμα και κατουριέται επάνω του με την ιδέα ότι κάποια μέρα δεν θα υπάρχει.
Αυτός που κάποια μέρα εγκλωβισμένος σ’ενα ήσυχο διαμερισματάκι σφηνομένος σε μια απολυτη ερημιά θα αναρωτηθείς γιατί τελικά κανείς δεν σ’επαιξε σ’αυτό το κόσμο.....
Είσαι το ανθρωπάκι που το πρωί το κοπανάει ο διευθυντής του και το εξευτελίζει και το βράδυ βγάζεις το άχτι σου λέγοντας ανώνυμα αισχρόλογα πορνοδιαστροφικά στο πρώτο τυχαίο κοριτσάκι που θα βρεις σ’ενα τσατοκανάλι.
Είσαι ο διάκονος που σβήνει τα κεριά σ’ενα ναό και ηδονίζεται με τα άμφια του πρωτοπρεσβύτερου.
Είσαι εκείνος που ψάχνει στα δάση να βρει πράσινα ανθρωπάκια για να κερδίσει το πεντάλεπτο της δημοσιοτήτας για να μην πεθάνει στην ανωνυμία.
Είσαι αυτός που αποφεύγει τα αδέσποτα στο δρόμο για να μη γεμίσει τσιμπούρια αλλά έχεις γραφτεί σε καμμιά δεκαριά οικολογικούς συλλόγους.
Αυτός που προσκολάται σε κάποιους που μιλάνε με παχιά λόγια για να πάρεις λίγες θερμίδες να φορτώσεις στην κοκκαλιάρικη ψυχή σου.
Αυτός που ονειρεύεται τα τριαντάφυλλα από μακριά γιατί απο παιδάκι η μάνα του τον αποστείρωνε μην αρρωστήσει και τώρα κουβαλάς τη συλλογή από αλεργίες μαζί με τα χαρτομάντηλά σου γεμάτα μύξες.
Είσαι ο άσπερμος , άοσμος, άχρωμος ανθρωπάκος που προσπαθεί απεγνωσμένα να ρουφήξει τους άλλους για να βγει από το καθημερινό βαμπιρισμό του.
Είσαι εκείνος που ψάχνεται στο καθρέφτη να δει αν έχει φυτρώσει πουθενά κανένα καρκίνωμα και κατουριέται επάνω του με την ιδέα ότι κάποια μέρα δεν θα υπάρχει.
Αυτός που κάποια μέρα εγκλωβισμένος σ’ενα ήσυχο διαμερισματάκι σφηνομένος σε μια απολυτη ερημιά θα αναρωτηθείς γιατί τελικά κανείς δεν σ’επαιξε σ’αυτό το κόσμο.....
Η ΠΑΓΙΔΑ
Καταλαβαίνεις ηλίθιο "οποιοδήποτε" ανθρωπάκι σε τι παγίδα έπεσες? Εμένα που έμεινα σιωπηλή αιώνες τώρα μου έδωσες την ευκαιρία να ξεμπροστιάσω το κόσμο σου. Πως? Με το να δείξω το πόσο μικρό είναι το σπίτι που κατοικείς σε σχέση με το δικό μου βλάκα!
Εσύ ζεις σε όσα τετραγωνικά χωράει η σάρκα σου κι εγώ σ'ενα ολόκληρο σύμπαν.
Μου δωσες την ευκαιρία να χτυπήσω μέσα από σένα αυτό που αντιπροσωπεύεις και που απέδιωξα και τη τελευταία ευκαιρία "άνεσης" για να μην το έχω.... για να μην γίνω πότε έτσι.
Εχω παρακαλέσει φίλους μου , αν με δουν να γίνομαι σαν κι έσενα και όλους τους ομοίους σου, να με πυροβολήσουν :)
Τι είσαι? ΞΕΡΕΙΣ?
Οχι τι σου λένε ότι είσαι, όχι ότι διαβάζεις και προσπαθείς να ταυτιστείς, όχι ότι ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να είσαι.. ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ΞΕΡΕΙΣ?
Εμένα μπορείς να νομίζεις ότι με αντιμετώπισες.
Οταν ξυπνήσεις αυτό που θα έχεις γίνει πως θα το αντιμετωπίσεις?
Δεν θα είμαι εκεί αλλά αν θέλεις μπορώ να σου κάνω μια σύντομη περιγραφή της φρίκης. Δεν είμαι εχθρός σου ούτε φίλος σου είμαι απλά ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ.
Εσύ ζεις σε όσα τετραγωνικά χωράει η σάρκα σου κι εγώ σ'ενα ολόκληρο σύμπαν.
Μου δωσες την ευκαιρία να χτυπήσω μέσα από σένα αυτό που αντιπροσωπεύεις και που απέδιωξα και τη τελευταία ευκαιρία "άνεσης" για να μην το έχω.... για να μην γίνω πότε έτσι.
Εχω παρακαλέσει φίλους μου , αν με δουν να γίνομαι σαν κι έσενα και όλους τους ομοίους σου, να με πυροβολήσουν :)
Τι είσαι? ΞΕΡΕΙΣ?
Οχι τι σου λένε ότι είσαι, όχι ότι διαβάζεις και προσπαθείς να ταυτιστείς, όχι ότι ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να είσαι.. ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ΞΕΡΕΙΣ?
Εμένα μπορείς να νομίζεις ότι με αντιμετώπισες.
Οταν ξυπνήσεις αυτό που θα έχεις γίνει πως θα το αντιμετωπίσεις?
Δεν θα είμαι εκεί αλλά αν θέλεις μπορώ να σου κάνω μια σύντομη περιγραφή της φρίκης. Δεν είμαι εχθρός σου ούτε φίλος σου είμαι απλά ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ.
ΠΟΙΑ ΜΑΡΙΟΝΕΤΤΑ ΜΙΛΗΣΕ?
Να μπορείς να γελάς με τη καρδιά σου, να κοιτάξεις ανέμελα τον άλλο, να σπας τα φράγματα και να εκθέτεις τον ευαυτό σου στις καταιγίδες αυτού του κόσμου άφοβα, να γίνεσαι αγρίμι, πουλί, ψάρι, ερπετό, άνθρωπος, θεός και δαίμονας μαζί, να πηγαίνεις εκείνο το μακρινό ταξίδι πέρα από το ποτάμι της σιωπής ξύπόλητος να προλαβαίνεις την αυγή πριν από κάθε ξύπνημα, να πετάξεις με το βλέμμα σου δίπλα στο λευκό αετό και να νοιώσεις την ανάσα του να παγώνει τις φλέβες , και τη φλόγα των αγριμιών να καίνε τα σπλάχνα σου. Να νοιώθεις το τελευταίο συμπαντικό σκουπίδι κι ο υπέρτατος θεός μαζί σ'ένα σώμα σε ένα αιώνιο μαρτύριο και μια αιώνια έκσταση.
Το να διαβάσεις ένα βιβλίο δεν είναι δύσκολο, το να το πετάξεις και να γράψεις το δικό σου αυτό είναι ζόρικο. Πολύ περισσότερο αν το γράψεις με τα νύχια σου.
Εσύ που θρασύτατα χωρίς όνομα τολμάς και μου μιλάς αχυρένιο καλωδιομένο υπανθρωπάκι, εσύ γεννήθηκες θα ζήσεις και θα πεθάνεις έρμαιο. Θα σκοτώνεις το χρόνο σου γεμίζοντάς τον με ψέματα. Θα φτιάχνεις παραμύθια με το μυαλό σου για να σκεπάζεις τα σκουπίδια που έχουν γεμίσει τη πραγματικότητά σου. Θα δίνεις συνεχώς άφεση αμαρτιών στην αναίδειά σου , γιατί δεν θα μπορέσεις ποτέ ν'αντιμετωπίσεις τη φρίκη της ασημαντότητας, εσύ μου μιλάς εμένα με ποιά ιδιότητα δειλό ανθρωπάκι?
Κρύβεσαι πίσω από άλλους όπως όλη σου τη ζωή θα κρύβεσαι πίσω από ανθρώπους και λέξεις. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μπορείς μόνο άθλια να αντιγράψεις. Να παπαγαλίσεις, να νοιώσεις για μερικά δευτερόλεπτα χαρούμενος όταν κατορθωσεις να ολοκλήρώσεις μια φράση που άρεσε και στους υπόλοιπους και σε επιβράβευσαν. Θα είσαι ο μόνιμα απών στο κάλεσμα των καιρών. Εκείνος που δεν ξέρει να μεταφράσει ούτε ένα χάδι τι σημαίνει κι όμως θα προσπαθεί μάταια να εξηγήσει τ'αγκαλιάσματα.
Εσύ εμένα δεν μ'εχεις δει ούτε στα όνειρα σου ούτε στους εφιάλτες σου. Κι ούτε και πρόκειται. Γιατί ο δικός μου κόσμος θα μείνει για πάντα αγνοημένος ευτυχώς από την θλιμένη μιζέρια σου.
Το να διαβάσεις ένα βιβλίο δεν είναι δύσκολο, το να το πετάξεις και να γράψεις το δικό σου αυτό είναι ζόρικο. Πολύ περισσότερο αν το γράψεις με τα νύχια σου.
Εσύ που θρασύτατα χωρίς όνομα τολμάς και μου μιλάς αχυρένιο καλωδιομένο υπανθρωπάκι, εσύ γεννήθηκες θα ζήσεις και θα πεθάνεις έρμαιο. Θα σκοτώνεις το χρόνο σου γεμίζοντάς τον με ψέματα. Θα φτιάχνεις παραμύθια με το μυαλό σου για να σκεπάζεις τα σκουπίδια που έχουν γεμίσει τη πραγματικότητά σου. Θα δίνεις συνεχώς άφεση αμαρτιών στην αναίδειά σου , γιατί δεν θα μπορέσεις ποτέ ν'αντιμετωπίσεις τη φρίκη της ασημαντότητας, εσύ μου μιλάς εμένα με ποιά ιδιότητα δειλό ανθρωπάκι?
Κρύβεσαι πίσω από άλλους όπως όλη σου τη ζωή θα κρύβεσαι πίσω από ανθρώπους και λέξεις. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μπορείς μόνο άθλια να αντιγράψεις. Να παπαγαλίσεις, να νοιώσεις για μερικά δευτερόλεπτα χαρούμενος όταν κατορθωσεις να ολοκλήρώσεις μια φράση που άρεσε και στους υπόλοιπους και σε επιβράβευσαν. Θα είσαι ο μόνιμα απών στο κάλεσμα των καιρών. Εκείνος που δεν ξέρει να μεταφράσει ούτε ένα χάδι τι σημαίνει κι όμως θα προσπαθεί μάταια να εξηγήσει τ'αγκαλιάσματα.
Εσύ εμένα δεν μ'εχεις δει ούτε στα όνειρα σου ούτε στους εφιάλτες σου. Κι ούτε και πρόκειται. Γιατί ο δικός μου κόσμος θα μείνει για πάντα αγνοημένος ευτυχώς από την θλιμένη μιζέρια σου.
Δευτέρα 16 Απριλίου 2007
ΜΠΌΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ?
Οι απαντήσεις σε ότι έγραψα ποιές θα είναι?
1. Θαυμάστε το παραλλήρημα της αγέλης (κλασσικό πλέον και ζουμερό)
2. Κακόμοιρο παιδί δεν ξέρεις με ποιους έχεις μπλέξει (γιατί έχουμε και καλή ψυχή)
3. Φίλοι καλοί δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα κοιτάχτε και κρίνετε (με χαμόγελο αληθινού τζέντλεμαν ο 007 στο από το εσωτέρικα με αγάπη)
4. Η συνομοσιολογία καλά κρατεί (αυτό πάντα πουλάει γιατί έλκει τους μυστήριους)
5. Αργά ή γρήγορα ο ψεύτης και ο κλέφτης φαίνονται (η ικανοποιήση του σοφού)
6. Εχει σοβαρό πρόβλημα η γυναίκα μοναξιάς κι εκείνοι οι άθλιοι την εκμεταλλεύονται (αυτό επίσης πάντα πουλάει γιατί και συμπονάς εμένα και δείχνουν ακόμα ποιο άθλιοι οι γιδοβοσκοί)
7. Ευτυχώς ξεμπερδέψαμε... (το ζητούμενο)
8. Καμμία απάντηση γιατί δείχνουμε το ανώτερο επίπεδό μας δεν ασχολούμαστε με σκατά.
(αυτό συμβαίνει πάντα όταν ο σκοπός επετεύχθει)
Ούρσουλα βοήθειααααααααααααα :)
1. Θαυμάστε το παραλλήρημα της αγέλης (κλασσικό πλέον και ζουμερό)
2. Κακόμοιρο παιδί δεν ξέρεις με ποιους έχεις μπλέξει (γιατί έχουμε και καλή ψυχή)
3. Φίλοι καλοί δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα κοιτάχτε και κρίνετε (με χαμόγελο αληθινού τζέντλεμαν ο 007 στο από το εσωτέρικα με αγάπη)
4. Η συνομοσιολογία καλά κρατεί (αυτό πάντα πουλάει γιατί έλκει τους μυστήριους)
5. Αργά ή γρήγορα ο ψεύτης και ο κλέφτης φαίνονται (η ικανοποιήση του σοφού)
6. Εχει σοβαρό πρόβλημα η γυναίκα μοναξιάς κι εκείνοι οι άθλιοι την εκμεταλλεύονται (αυτό επίσης πάντα πουλάει γιατί και συμπονάς εμένα και δείχνουν ακόμα ποιο άθλιοι οι γιδοβοσκοί)
7. Ευτυχώς ξεμπερδέψαμε... (το ζητούμενο)
8. Καμμία απάντηση γιατί δείχνουμε το ανώτερο επίπεδό μας δεν ασχολούμαστε με σκατά.
(αυτό συμβαίνει πάντα όταν ο σκοπός επετεύχθει)
Ούρσουλα βοήθειααααααααααααα :)
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ..... ΑΠΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ
Με αφορμή το σχόλιο του Βριλ
Μου δίνεται η ευκαιρία να διευκρινήσω μερικά πράγματα για όσους τύχει και διαβάσουν.
Μπαίνω στο εσωτέρικα πριν μερικούς μήνες.
Δεν γνωρίζω κανέναν.
Ανοίγω ένα τόπικ και μετά άλλα και αρχίζω να συζητώ με διάφορα μέλη.
Δεν έχει τύχει να τσακωθώ με κανέναν ουτε και κανένας μαζί μου.
Κάποια στιγμή αλληλογραφώ με άλλα μέλη που θεωρώ ότι «ταιριάζουμε»
Στις απόψεις στο τρόπο έκφρασης, στο χιούμορ, στα σοβαρά, στα ασόβαρα.
Ξεκινάει το θέμα με τους τσακωμούς και κάνω μια πρώτη παρέμβαση ενοχλούμενη από τις απαξιωτικές εκφράσεις του είδους «μανάβηδες κλπ» από ένα μέλος που ούτε τον ξέρω ούτε με ξέρει ούτε καν έχουμε ανταλλάξει απόψεις.
Στη συνέχεια κάνω μια νέα αναφορά στην επίμαχη συζήτηση και ξεκινώ μια κριτική
Όχι σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο ουτε εκφράζοντας καμμιά άποψη «καλά λες τζόνι ή δεν ξέρω ποιός άλλος» «ρίχτου, φάτον, λυώστον» αλλά εκφράζω την άποψή μου για την απόφαση των διαχειριστών να συνετίζουν τα μέλη με απενεργοποίηση λογαριασμού ή διαγραφή.
Από εκείνη τη στιγμή μπαίνω στη μπούκα του κανονιού για το εν λόγω άτομο που μιλάει για μανάβηδες, τσοπάνηδες και λαχαναγορίτες, και γίνομαι λασπολόγος, «κολλητή» της αγέλης και του απαντώ ξανά ,οπότε το εν λόγω άτομο αφήνει μια ευαίσθητη απάντηση «λες και είμαι το χαμένο πρόβατο που θα ξαναβάλει στο μαντρί» έτσι δείχνει και το πόσο ανώτερος είναι, απαντάω πάλι ωμά, και γίνεται έξαλλος. (Το έξαλλος δεν είναι απαραίτητο να το δείτε στα ποστ του εσωτέρικα) Υπάρχουν κι αλλοι τρόποι να γράψεις σε κάποιον και να του σούρεις τα εξ’αμάξης και δεν είναι απαραίτητο να είναι στα φόρουμ.
Βρίσκομαι λοιπόν σε μια κατάσταση όπου κάποιοι άνθρωποι που αγνοώ παντελώς ποιοί είναι και τι είναι, έχουν βγάλει το πόρισμα λες και περνάμε από κανένα δικαστήριο
Η θα είσαι μαζί μας ή θα είσαι με τους άλλους. Πρώτο πόρισμα.
Αν είσαι μαζί μας είσαι ανώτερος άνθρωπος αν είσαι με τους άλλους είσαι ηλίθια. Δεύτερο πόρισμα ακόμα πιο «δημοκρατικό»
Και να μην συμμετέχεις σ’αυτά που λέει ο Τζόνι, ο Βριλ, ο Γηγενής, αν σκάσεις έστω χαμόγελο με τ'αστεία τους ή αν πεις κι εσύ κανένα καλαμπουράκι, σε πιάσαμε είσαι ακόμα ένας ηλίθιος χαφιές των γιδοβοσκών. Τρίτο πόρισμα που αρχίζει και ξεπερνάει τα όρια.
Δηλαδή όχι μόνο σου ζητάμε να απορρίψεις ανθρώπους που για δικούς σου λόγους εκτιμάς, όχι μόνο πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου και να τους βρίσεις κι εσύ να γίνουμε οι ιππότες της Αποκάλυψης εναντίον του μεγάλου θηρίου, αλλά μη τολμήσεις και να γελάσεις γιατί αυτό σημαίνει ότι είσαι χαιβάνι!!!!!
Ολα αυτά για μένα το βασιλίσκο, που έχω γεμίσει ένα μειλ από τότε που μπήκα με γράμματα από ανθρώπους που μου λένε , συνέχισε να γράφεις γιατί όταν γράφεις ανοίγει η ψυχή μας, ή γιατί είσαι ένας άνθρωπος ιδιαιτέρου ήθους που σπάνια συναντά κανείς στο δίκτυο, (πράγματα που και εμένα με έφερναν σε δύσκολη θέση γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό τίποτα άλλο από ένα απλό σκεπτόμενο ανθρωπο)
Αυτός ο βασιλίσκος λοιπόν ξαφνικά έπαθε μια μαλάκινση εγκεφάλου και ένω ήταν τόσο καλή και ευγενική και με ωραία ψυχή ξαφνικά άλλαξε το αποσμητικό της και βρωμάει...
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή βέβαια ότι τοκανα επίτηδες να είμαι καλή για να μαζέψω φαν κλαμπ για τους γιδοβοσκούς έμεσα μέσω εμένα. Γιατί να μην το σκεφτεί κι αυτό ο τζέντλεμαν? Σπουδαίο είναι? Εδώ ο άλλος λέει ότι έχει βάσιμες υποψίες ότι ο μανάβης της γειτονιάς του είναι δρακονιανός!!!! Εκεί θα κολλήσουμε?
Οσο για τους αλβανούς με ενόχλησε ακόμα μια φορά ο ρατσισμός του. Τα «τυχαία» παραδείγματα που αναφέρει κατά περίεργο τρόπο επικεντρώνονται όλα σε κατώτερα επαγγέλματα και τώρα και σε κατώτερες φυλές.
Αν ήταν πραγματική απειλή? Να το πως ξεκάθαρα όπως μου έρχεται. Ενα παιδάκι (γιατί για παιδάκι πρόκειται αποκλείεται να είναι μεγάλος άντρας) που κρύβεται κάτω από τους διαχειρηστές ενός φόρουμ και ξεσαλώνει μόλις όλοι αποχωρήσουν και ζητάει από τους γονείς να κάνουν ντα τα άτακτα παιδιά με τον ίδιο τρόπο μπορεί να πει σε δυο αλβανούς να με βρουν και να με συμφορφωσουν. Το πιστεύω. Μήπως θα μου το απαγορέψετε κι αυτό?
Αφού μετατράπηκα σε αγέλη, λασπολόγο, μανάβισσα, ή στη καλύτερη περίπτωση θύμα κάποιων νταγλαράδων που γ....... και δέρνουν γιατί να μην είμαι και πάρανοική? και διανοητικώς ανάπηρη και κυρίως ΑΜΟΡΦΩΤΗ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΡΑ!!!
ΑΕΙ ΧΑΣΟΥ που θαλεγε κι ο Λαζόπουλος. Και πολύ κρατήθηκα.!
Ούτε πρόκειται να γυρίσω στο εσωτέρικα γιατί στη τελική τι να γυρίσω να χαριεντίζομαι στο μέλλον με το κάθε γελοίο που έβγαλε τα προσωπικά του προβλήματα επάνω μου? Αν είσαι αντρας όπως λες και σ'εχουν προσβάλει άλλοι άντρες κάλεσέ τους σε μια συνάντηση να τα πείτε όλα από κοντά. Η το μιλάω σαν άντρας με άντρα είναι κι αυτό λαχαναγορίτικο?
Αντε απο δω ΟΥΣΤ!!!
Ικανοποιημένοι όλοι? Εντάξει λύθηκε το πρόβλημα? Μπράβο. Κοιμηθείτε ήσυχοι άλλο ένα παράσιτο αποχώρησε. Και μάλιστο επικίνδυνο. Γιατί έφερνε δεν έφερνε σε γιδοβοσκό και μπέρδευε το κόσμο.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.
(Στα παιδιά που αλληλογραφούμε, αν πιστεύουν ότι δεν είμαι αυτή η ηλίθια που οραματίζεται ο τζεντλεμαν, το μειλ μου είναι ανοιχτό όπως πάντα και το μπλογκ μου εδώ. Αν αλλάξανε γνώμη θα το καταλάβω. Δεν πειράζει.)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ - Αναρωτήθηκε έστω και ένας.. γιατί έδωσα αυτή τη μάχη και γιατί υποστήριξα αυτούς τους ανθρώπους? ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ????
Μου δίνεται η ευκαιρία να διευκρινήσω μερικά πράγματα για όσους τύχει και διαβάσουν.
Μπαίνω στο εσωτέρικα πριν μερικούς μήνες.
Δεν γνωρίζω κανέναν.
Ανοίγω ένα τόπικ και μετά άλλα και αρχίζω να συζητώ με διάφορα μέλη.
Δεν έχει τύχει να τσακωθώ με κανέναν ουτε και κανένας μαζί μου.
Κάποια στιγμή αλληλογραφώ με άλλα μέλη που θεωρώ ότι «ταιριάζουμε»
Στις απόψεις στο τρόπο έκφρασης, στο χιούμορ, στα σοβαρά, στα ασόβαρα.
Ξεκινάει το θέμα με τους τσακωμούς και κάνω μια πρώτη παρέμβαση ενοχλούμενη από τις απαξιωτικές εκφράσεις του είδους «μανάβηδες κλπ» από ένα μέλος που ούτε τον ξέρω ούτε με ξέρει ούτε καν έχουμε ανταλλάξει απόψεις.
Στη συνέχεια κάνω μια νέα αναφορά στην επίμαχη συζήτηση και ξεκινώ μια κριτική
Όχι σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο ουτε εκφράζοντας καμμιά άποψη «καλά λες τζόνι ή δεν ξέρω ποιός άλλος» «ρίχτου, φάτον, λυώστον» αλλά εκφράζω την άποψή μου για την απόφαση των διαχειριστών να συνετίζουν τα μέλη με απενεργοποίηση λογαριασμού ή διαγραφή.
Από εκείνη τη στιγμή μπαίνω στη μπούκα του κανονιού για το εν λόγω άτομο που μιλάει για μανάβηδες, τσοπάνηδες και λαχαναγορίτες, και γίνομαι λασπολόγος, «κολλητή» της αγέλης και του απαντώ ξανά ,οπότε το εν λόγω άτομο αφήνει μια ευαίσθητη απάντηση «λες και είμαι το χαμένο πρόβατο που θα ξαναβάλει στο μαντρί» έτσι δείχνει και το πόσο ανώτερος είναι, απαντάω πάλι ωμά, και γίνεται έξαλλος. (Το έξαλλος δεν είναι απαραίτητο να το δείτε στα ποστ του εσωτέρικα) Υπάρχουν κι αλλοι τρόποι να γράψεις σε κάποιον και να του σούρεις τα εξ’αμάξης και δεν είναι απαραίτητο να είναι στα φόρουμ.
Βρίσκομαι λοιπόν σε μια κατάσταση όπου κάποιοι άνθρωποι που αγνοώ παντελώς ποιοί είναι και τι είναι, έχουν βγάλει το πόρισμα λες και περνάμε από κανένα δικαστήριο
Η θα είσαι μαζί μας ή θα είσαι με τους άλλους. Πρώτο πόρισμα.
Αν είσαι μαζί μας είσαι ανώτερος άνθρωπος αν είσαι με τους άλλους είσαι ηλίθια. Δεύτερο πόρισμα ακόμα πιο «δημοκρατικό»
Και να μην συμμετέχεις σ’αυτά που λέει ο Τζόνι, ο Βριλ, ο Γηγενής, αν σκάσεις έστω χαμόγελο με τ'αστεία τους ή αν πεις κι εσύ κανένα καλαμπουράκι, σε πιάσαμε είσαι ακόμα ένας ηλίθιος χαφιές των γιδοβοσκών. Τρίτο πόρισμα που αρχίζει και ξεπερνάει τα όρια.
Δηλαδή όχι μόνο σου ζητάμε να απορρίψεις ανθρώπους που για δικούς σου λόγους εκτιμάς, όχι μόνο πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου και να τους βρίσεις κι εσύ να γίνουμε οι ιππότες της Αποκάλυψης εναντίον του μεγάλου θηρίου, αλλά μη τολμήσεις και να γελάσεις γιατί αυτό σημαίνει ότι είσαι χαιβάνι!!!!!
Ολα αυτά για μένα το βασιλίσκο, που έχω γεμίσει ένα μειλ από τότε που μπήκα με γράμματα από ανθρώπους που μου λένε , συνέχισε να γράφεις γιατί όταν γράφεις ανοίγει η ψυχή μας, ή γιατί είσαι ένας άνθρωπος ιδιαιτέρου ήθους που σπάνια συναντά κανείς στο δίκτυο, (πράγματα που και εμένα με έφερναν σε δύσκολη θέση γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό τίποτα άλλο από ένα απλό σκεπτόμενο ανθρωπο)
Αυτός ο βασιλίσκος λοιπόν ξαφνικά έπαθε μια μαλάκινση εγκεφάλου και ένω ήταν τόσο καλή και ευγενική και με ωραία ψυχή ξαφνικά άλλαξε το αποσμητικό της και βρωμάει...
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή βέβαια ότι τοκανα επίτηδες να είμαι καλή για να μαζέψω φαν κλαμπ για τους γιδοβοσκούς έμεσα μέσω εμένα. Γιατί να μην το σκεφτεί κι αυτό ο τζέντλεμαν? Σπουδαίο είναι? Εδώ ο άλλος λέει ότι έχει βάσιμες υποψίες ότι ο μανάβης της γειτονιάς του είναι δρακονιανός!!!! Εκεί θα κολλήσουμε?
Οσο για τους αλβανούς με ενόχλησε ακόμα μια φορά ο ρατσισμός του. Τα «τυχαία» παραδείγματα που αναφέρει κατά περίεργο τρόπο επικεντρώνονται όλα σε κατώτερα επαγγέλματα και τώρα και σε κατώτερες φυλές.
Αν ήταν πραγματική απειλή? Να το πως ξεκάθαρα όπως μου έρχεται. Ενα παιδάκι (γιατί για παιδάκι πρόκειται αποκλείεται να είναι μεγάλος άντρας) που κρύβεται κάτω από τους διαχειρηστές ενός φόρουμ και ξεσαλώνει μόλις όλοι αποχωρήσουν και ζητάει από τους γονείς να κάνουν ντα τα άτακτα παιδιά με τον ίδιο τρόπο μπορεί να πει σε δυο αλβανούς να με βρουν και να με συμφορφωσουν. Το πιστεύω. Μήπως θα μου το απαγορέψετε κι αυτό?
Αφού μετατράπηκα σε αγέλη, λασπολόγο, μανάβισσα, ή στη καλύτερη περίπτωση θύμα κάποιων νταγλαράδων που γ....... και δέρνουν γιατί να μην είμαι και πάρανοική? και διανοητικώς ανάπηρη και κυρίως ΑΜΟΡΦΩΤΗ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΡΑ!!!
ΑΕΙ ΧΑΣΟΥ που θαλεγε κι ο Λαζόπουλος. Και πολύ κρατήθηκα.!
Ούτε πρόκειται να γυρίσω στο εσωτέρικα γιατί στη τελική τι να γυρίσω να χαριεντίζομαι στο μέλλον με το κάθε γελοίο που έβγαλε τα προσωπικά του προβλήματα επάνω μου? Αν είσαι αντρας όπως λες και σ'εχουν προσβάλει άλλοι άντρες κάλεσέ τους σε μια συνάντηση να τα πείτε όλα από κοντά. Η το μιλάω σαν άντρας με άντρα είναι κι αυτό λαχαναγορίτικο?
Αντε απο δω ΟΥΣΤ!!!
Ικανοποιημένοι όλοι? Εντάξει λύθηκε το πρόβλημα? Μπράβο. Κοιμηθείτε ήσυχοι άλλο ένα παράσιτο αποχώρησε. Και μάλιστο επικίνδυνο. Γιατί έφερνε δεν έφερνε σε γιδοβοσκό και μπέρδευε το κόσμο.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.
(Στα παιδιά που αλληλογραφούμε, αν πιστεύουν ότι δεν είμαι αυτή η ηλίθια που οραματίζεται ο τζεντλεμαν, το μειλ μου είναι ανοιχτό όπως πάντα και το μπλογκ μου εδώ. Αν αλλάξανε γνώμη θα το καταλάβω. Δεν πειράζει.)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ - Αναρωτήθηκε έστω και ένας.. γιατί έδωσα αυτή τη μάχη και γιατί υποστήριξα αυτούς τους ανθρώπους? ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ????
ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ.
Υπάρχουν μερικές κινήσεις που οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν αψυχολόγητες.
Είναι εκείνη η απορία που γεννιέται γιατί κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος κάνει ωρισμένες επιλογές που ξαφνιάζουν και πολλές φορές σοκάρουν όσους τον είχαν συνηθίσει «αλλοιώς»...
Εκεί ακριβώς είναι το λεπτό σημείο που διαφεύγει. Τι ήταν αυτό το «αλλοιώς».
Οι περισσότεροι το μεταφράζουν μ’ενα απλό παραδοσιακό τρόπο. Η λέξη αυτή σημαίνει ένας άνθρωπος που μας ταιριάζει μας αποδέχεται και τον αποδεχόμαστε, πηγαίνει με τα νερά μας, δεν δημιουργεί προβλήματα, νοιώθουμε ασφαλείς. Συνήθως οι άνθρωποι αυτό είναι το «αλλοιώς» που αγαπάνε. Αυτό που τους δίνει τη σιγουριά ότι τίποτα δεν θα ταράξει τα νερά της λίμνης τους.
Στις περισσότερες περιπτώσει αυτό ισχύει. Ομως, όπως σε όλα τα πράγματα σ’αυτή τη γη, υπάρχει ένα «όμως..» Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δύσκολα αναγνωρίσιμα από το πλήθος εύκολα να αφουγκραστούν από τους «συμπατριώτες τους».
Είνα οι φυλή των «υπομονετικών παρατηρητών». Σ’αυτή τη φιλή δεν βιάζεται κανείς. Ο χρόνος μετράει αλλοιώς. Ηρεμα, ψύχραιμα με φιλική και εύθυμη διάθεση. Η ψυχή είναι γεμάτη απλοχεριά, καλωσύνη, αγνότητα. Ετοιμη να προσφέρει τα δώρα της και να δεχτεί αυτά που θα της προσφέρουν. Οι άνθρωποι της φυλής αυτής στην εμφάνισή τους προς τον έξω κόσμο μοιάζουν «ονειροπαρμένοι» σαν να ταξιδεύουν συνεχώς σ’ενα δικό τους παραμύθι και είναι απόμακροι από τη πραγματικότητα.
Δίνουν την εντύπωση πως είναι εύκολα «βρώσιμοι» γιατί μοιάζουν μ’αερικά. Δεν τους φοβάσαι, χαμογελάς μαζί τους για την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό τους, για την παχιά καρδιά τους και τα παλαβά τους λόγια, για το χαμόγελο που σκορπάνε απλόχερα καθώς πίνεις το κρασάκι μαζί τους. Σιγά σιγά πείθουν ότι περνάνε δίπλα από τα γεγονότα χωρίς να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και μόνο με μικρές διακοπές αναλαμπής αγγίζουν τον κόσμο των άλλων.
Ομως είπαμε τη λέξη παρατηρητές.... και υπομονετικοί. Οσφρίζονται, διαισθάνονται, υποπτεύονται αλλά δεν καταδικάζουν αφελώς. Περιμένουν. Τα βλέπουν όλα, δίνουν περιθωρια σιωπηλοί, έχουν τον δικό τους τρόπο να σε κοιτάζουν βαθειά μέσα σου αμείλικτα κι εσύ σε μια κατάσταση υπνωτική απέναντί τους νομίζεις ότι τους έχεις πλανέψει και συνεχίζεις να φέρεσαι αναιδώς στη λιμνάζουσα πολιτεία σου.
Και τότε, αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό χαρακτηριστικό της φυλής των παρατηρητών, χωρίς καμμιά προειδοποίηση πλέον, γίνονται ξαφνικά ψηλοί, τεράστιοι, με αλλαγμένο βλέμμα, αυστηροί όπως δεν τους είχες γνωρίσει ποτέ, αμείλικτοι όπως δεν φανταζόσουν ότι μπορεί να γίνουν, δεν χαμογελούν αθώα πια.
Στέκονται μπροστά σου και ω του θαύματος σου εκσφενδονίζουν μια περίληψη της μίζερης ιστρορίας σου που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι είχαν αντιληφθεί με κάθε της λεπτομέρεια....
Τα χάνεις , προσπαθείς να καταλάβεις που πήγε το φως που ανάλαφρα σε καθησύχαζε και δεν ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις.
Και τότε η λύση είναι πάντα η ίδια. Δοκιμασμένη, σταθερή συνταγή, καθησυχαστική για τον ευατό σου και τη θύελλα που έχει ξεσπάσει μέσα σου και για τους άλλους που πρέπει να τους δώσεις μια εξήγηση γιατί ξέσπασε αυτός ο πόλεμος.
-Κρίμα «ήταν αλλοιώς κάποτε»... κρίμα ποιός ξέρει τι συνέβη στο δρόμο του που αγνοούμα κι έφτασε «να πέσει τόσο χαμηλά», κρίμα «ίσως κάποτε ξαναβρεί το σωστό μονοπάτι που ξεστράτισε».
Το αστείο της υπόθεσης ξέρετε ποιό είναι? Δεν έχουν υπολογίσει έναν αστάθμητο παράγοντα. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι μοναδικό μέλος της παράξενης φυλής. Εχει κι άλλους κοντά του που λειτουργούν το ίδιο. Εχει κι άλλους που παρατηρούσαν υπομονετικά......
Φυσικά το συμμάζεμα θα είναι ίδιο και για εκείνους...
«Και δυστυχώς στην κατρακύλα του παρέσυρε κι άλλους κοντά του....πάλι κρίμα»
Ηταν ένα απόσπασμα από τις «ανοιξιάτικες ιστορίες».
Είναι εκείνη η απορία που γεννιέται γιατί κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος κάνει ωρισμένες επιλογές που ξαφνιάζουν και πολλές φορές σοκάρουν όσους τον είχαν συνηθίσει «αλλοιώς»...
Εκεί ακριβώς είναι το λεπτό σημείο που διαφεύγει. Τι ήταν αυτό το «αλλοιώς».
Οι περισσότεροι το μεταφράζουν μ’ενα απλό παραδοσιακό τρόπο. Η λέξη αυτή σημαίνει ένας άνθρωπος που μας ταιριάζει μας αποδέχεται και τον αποδεχόμαστε, πηγαίνει με τα νερά μας, δεν δημιουργεί προβλήματα, νοιώθουμε ασφαλείς. Συνήθως οι άνθρωποι αυτό είναι το «αλλοιώς» που αγαπάνε. Αυτό που τους δίνει τη σιγουριά ότι τίποτα δεν θα ταράξει τα νερά της λίμνης τους.
Στις περισσότερες περιπτώσει αυτό ισχύει. Ομως, όπως σε όλα τα πράγματα σ’αυτή τη γη, υπάρχει ένα «όμως..» Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δύσκολα αναγνωρίσιμα από το πλήθος εύκολα να αφουγκραστούν από τους «συμπατριώτες τους».
Είνα οι φυλή των «υπομονετικών παρατηρητών». Σ’αυτή τη φιλή δεν βιάζεται κανείς. Ο χρόνος μετράει αλλοιώς. Ηρεμα, ψύχραιμα με φιλική και εύθυμη διάθεση. Η ψυχή είναι γεμάτη απλοχεριά, καλωσύνη, αγνότητα. Ετοιμη να προσφέρει τα δώρα της και να δεχτεί αυτά που θα της προσφέρουν. Οι άνθρωποι της φυλής αυτής στην εμφάνισή τους προς τον έξω κόσμο μοιάζουν «ονειροπαρμένοι» σαν να ταξιδεύουν συνεχώς σ’ενα δικό τους παραμύθι και είναι απόμακροι από τη πραγματικότητα.
Δίνουν την εντύπωση πως είναι εύκολα «βρώσιμοι» γιατί μοιάζουν μ’αερικά. Δεν τους φοβάσαι, χαμογελάς μαζί τους για την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό τους, για την παχιά καρδιά τους και τα παλαβά τους λόγια, για το χαμόγελο που σκορπάνε απλόχερα καθώς πίνεις το κρασάκι μαζί τους. Σιγά σιγά πείθουν ότι περνάνε δίπλα από τα γεγονότα χωρίς να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και μόνο με μικρές διακοπές αναλαμπής αγγίζουν τον κόσμο των άλλων.
Ομως είπαμε τη λέξη παρατηρητές.... και υπομονετικοί. Οσφρίζονται, διαισθάνονται, υποπτεύονται αλλά δεν καταδικάζουν αφελώς. Περιμένουν. Τα βλέπουν όλα, δίνουν περιθωρια σιωπηλοί, έχουν τον δικό τους τρόπο να σε κοιτάζουν βαθειά μέσα σου αμείλικτα κι εσύ σε μια κατάσταση υπνωτική απέναντί τους νομίζεις ότι τους έχεις πλανέψει και συνεχίζεις να φέρεσαι αναιδώς στη λιμνάζουσα πολιτεία σου.
Και τότε, αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό χαρακτηριστικό της φυλής των παρατηρητών, χωρίς καμμιά προειδοποίηση πλέον, γίνονται ξαφνικά ψηλοί, τεράστιοι, με αλλαγμένο βλέμμα, αυστηροί όπως δεν τους είχες γνωρίσει ποτέ, αμείλικτοι όπως δεν φανταζόσουν ότι μπορεί να γίνουν, δεν χαμογελούν αθώα πια.
Στέκονται μπροστά σου και ω του θαύματος σου εκσφενδονίζουν μια περίληψη της μίζερης ιστρορίας σου που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι είχαν αντιληφθεί με κάθε της λεπτομέρεια....
Τα χάνεις , προσπαθείς να καταλάβεις που πήγε το φως που ανάλαφρα σε καθησύχαζε και δεν ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις.
Και τότε η λύση είναι πάντα η ίδια. Δοκιμασμένη, σταθερή συνταγή, καθησυχαστική για τον ευατό σου και τη θύελλα που έχει ξεσπάσει μέσα σου και για τους άλλους που πρέπει να τους δώσεις μια εξήγηση γιατί ξέσπασε αυτός ο πόλεμος.
-Κρίμα «ήταν αλλοιώς κάποτε»... κρίμα ποιός ξέρει τι συνέβη στο δρόμο του που αγνοούμα κι έφτασε «να πέσει τόσο χαμηλά», κρίμα «ίσως κάποτε ξαναβρεί το σωστό μονοπάτι που ξεστράτισε».
Το αστείο της υπόθεσης ξέρετε ποιό είναι? Δεν έχουν υπολογίσει έναν αστάθμητο παράγοντα. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι μοναδικό μέλος της παράξενης φυλής. Εχει κι άλλους κοντά του που λειτουργούν το ίδιο. Εχει κι άλλους που παρατηρούσαν υπομονετικά......
Φυσικά το συμμάζεμα θα είναι ίδιο και για εκείνους...
«Και δυστυχώς στην κατρακύλα του παρέσυρε κι άλλους κοντά του....πάλι κρίμα»
Ηταν ένα απόσπασμα από τις «ανοιξιάτικες ιστορίες».
Κυριακή 15 Απριλίου 2007
ΤΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Τελικά το διαδίκτυο είναι μεγάλο πράγμα. Το είχα παρεξηγήσει αλλά θ'αρχίσω να αναθεωρώ τις απόψεις μου. Κάποτε οι άνθρωποι συναντίομασταν πηγαίναμε στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στην εκκλησία της γειτονιάς, στο ταβερνάκι κλπ κλπ. Τι αποκομίζαμε από αυτό ? Μια συγκεκριμένη αντίληψη των ανθρώπων που μας περιέβαλαν που έφτανε μέχρι αυτό που βλέπαμε άντε κι αν κάποιοι ήταν ιδιαίτερα χαρισματικοί καταλάβαιναν πιο βαθεία τον χαρακτήρα που είχαν απέναντί τους.
Μέχρι που έφτανε αυτή η γνώση? Αντε να καταλαβαίναμε ότι ο τάδε είναι λιγο γυναικάς, ότι ο άλλος παίζει καλό τάβλι, ότι η φιλενάδα μας είναι καψούρα με τον άλλο, ότι το τάδε ζευγάρι έχει προβλήματα, ξέρετε μικρά καθημερινά ανθρώπινα πράγματα. Οπως γίνεται και τώρα εκτός δικτύου. Γέννηση, έρωτας, σεξ, δουλειά, χρήμα, βάσανα, διασκέδαση, αρρώστιες, επιτυχίες, αποτυχίες, θάνατος.
Και ξάφνου πετάγεται μπροστά μας το δίκτυο... Ούτε στη πιο ζωηρή μας φαντασία δεν είχαμε υποπτευθεί τι κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι παρά μόνο εδώ που το βλέπουμε φρέσκο και ζωντανό μπροστά μας.
Εδώ σ'αυτούς τους χώρους είδαμε τον σοβαρό οικογενειάρχη να ψάχνει σελίδες με φωτο από παιδαράδες.
Είδαμε ανέραστες γεροντοκόρες να γίνονται η φωνή των 090ΧΧΧΧΧΧ και να αυνανίζονται μαζί με κάποιον λαλημένο επίσης ανέραστο απ'την άλλη γραμμή μεταμεσονυκτίως.
Είδαμε επιστήμονες σοβαρούς και φωτισμένους να μετατρέπονται σε σκυλάκια με λουράκι σε σελίδες του τύπου "γυναίκες δυναμικές θα σε βασανίσουν μέχρι θανάτου"
Είδαμε πιστούς που έξω είναι με το σταυρό στο χέρι να μετατρέπονται σε "θα σου ...τη μάνα ρε..."
Είδαμε κάτι γεροντοξούρες να μιλάνε με κοριτσάκια και να λένε ότι είναι ψηλοί ξανθοί και την έχουν 40 πόντους
Είδαμε γυναίκες και άντρες να μορφώνονται με ρυθμούς ταχύτητας μεγαλύτερες της περιοδου πριν τις πανελλήνιες, χωμένοι μέσα στο γουικιπέντια για να κάνουν καμάκι με επίπεδο σε τρελλαμένες σαβουρογκόμενες και σαβουρογκόμενους
Ολα αυτά υπήρχαν κι έξω αλλά εδώ το πράγμα ξεσάλωσε. Με την απουσία νοσοκόμων που κρατάνε εκείνο το κουστουμάκι που τα μανίκια δένουν πίσω στη πλάτη, μέσα από την ανωνυμία που ενώ σε βάφτισε ο παπάς Αφροξυλάνθη Καραμουτσούνογλου μπορείς να ονομάσεις τον ευατό σου "πάρτε με όλοι εδώ και τώρα" και άλλα τόσα...
Στη συνέχεια μετά το πρώτο ξεσάλωμα άρχισε το νέο στάδιο όχι μόνο να πετάς τη μάσκα και να βγάζεις το σκουπιδαριό της ψυχής στη μούρη του αλλουνού, αλλά να αρχίσεις να βιώνεις μια οθόνη σαν γκόμενα, αδελφή, σπίτι, οικογένεια, πατρίδα. Δηλαδή οθονοφετιχιστής. Ο κόσμος ολόκληρος μια οθόνη κι ένα πληκτολόγιο (άντε και δύο ηχεία)κι εκεί μπροστά ένα μεταλαγμένο είδος ανθρώπου που μαθαίνει με το ένα χέρι να γράφει και με το άλλο να τη παίζει!!!
Να καψουρεύεται να μισεί να φανατίζεται να χαίρεται και να δυστυχει μέσα στην απόλυτη ανωνυμία των καλωδίων.
Ηταν τελικά μια οδυνηρή μεν αλλά σπουδαία έκπληξη αυτός ο κόσμος.
Οση αρρώστεια, βρωμιά, σχιζοφρένεια, διαστροφή, και προπαντώς αγαμία κυκλοφορούσε έξω εδώ κατόρθωσε όχι μόνο να μπει αλλά να κατανεμηθεί και σε ομάδες, σελίδες, ιστους.
Το απόλυτο μπουρδέλο και χωρίς το φόβο του νταβατζή που θα μείνει απλήρωτος.
Διαστρέφεσαι τσάμπα!!!! Φαντάζεσαι ότι ζεις πληρόνοντας το κόστος μιας απλής συνδρομής.
Ναι υπάρχει και η άλλη όψη του δικτύου. Η ενημέρωση, η ανταλλαγή απόψεων, η γνωριμία με όλες τις μεριές αυτού του κόσμου, η παγκόσμια γνώση αλλά τελικά το ποσοστό μεταξύ των δύο όψεων πόσο είναι??? Ελα ντε... Και το κυριώτερο πόσοι έχουν προχωρήσει σε βαθύτερους στοχασμους (στ'αλήθεια όμως ε? όχι παπαριές) και έχουν ξεκολλήσει το χέρι τους από το πουλί τους και να ξεστραβωθούνε?
Φυσικά κι εγώ εδώ είμαι τώρα και γράφω. Αυτό οφείλεται σε μια άλλη διαστροφή που κουβαλάω εγώ. Την ελπίδα ότι από το ποσοστό 99% και 1% κάποια στιγμή αυτό το 1% θα γίνει άντε 1,5%??? Αυτή η ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία.
Μέχρι που έφτανε αυτή η γνώση? Αντε να καταλαβαίναμε ότι ο τάδε είναι λιγο γυναικάς, ότι ο άλλος παίζει καλό τάβλι, ότι η φιλενάδα μας είναι καψούρα με τον άλλο, ότι το τάδε ζευγάρι έχει προβλήματα, ξέρετε μικρά καθημερινά ανθρώπινα πράγματα. Οπως γίνεται και τώρα εκτός δικτύου. Γέννηση, έρωτας, σεξ, δουλειά, χρήμα, βάσανα, διασκέδαση, αρρώστιες, επιτυχίες, αποτυχίες, θάνατος.
Και ξάφνου πετάγεται μπροστά μας το δίκτυο... Ούτε στη πιο ζωηρή μας φαντασία δεν είχαμε υποπτευθεί τι κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι παρά μόνο εδώ που το βλέπουμε φρέσκο και ζωντανό μπροστά μας.
Εδώ σ'αυτούς τους χώρους είδαμε τον σοβαρό οικογενειάρχη να ψάχνει σελίδες με φωτο από παιδαράδες.
Είδαμε ανέραστες γεροντοκόρες να γίνονται η φωνή των 090ΧΧΧΧΧΧ και να αυνανίζονται μαζί με κάποιον λαλημένο επίσης ανέραστο απ'την άλλη γραμμή μεταμεσονυκτίως.
Είδαμε επιστήμονες σοβαρούς και φωτισμένους να μετατρέπονται σε σκυλάκια με λουράκι σε σελίδες του τύπου "γυναίκες δυναμικές θα σε βασανίσουν μέχρι θανάτου"
Είδαμε πιστούς που έξω είναι με το σταυρό στο χέρι να μετατρέπονται σε "θα σου ...τη μάνα ρε..."
Είδαμε κάτι γεροντοξούρες να μιλάνε με κοριτσάκια και να λένε ότι είναι ψηλοί ξανθοί και την έχουν 40 πόντους
Είδαμε γυναίκες και άντρες να μορφώνονται με ρυθμούς ταχύτητας μεγαλύτερες της περιοδου πριν τις πανελλήνιες, χωμένοι μέσα στο γουικιπέντια για να κάνουν καμάκι με επίπεδο σε τρελλαμένες σαβουρογκόμενες και σαβουρογκόμενους
Ολα αυτά υπήρχαν κι έξω αλλά εδώ το πράγμα ξεσάλωσε. Με την απουσία νοσοκόμων που κρατάνε εκείνο το κουστουμάκι που τα μανίκια δένουν πίσω στη πλάτη, μέσα από την ανωνυμία που ενώ σε βάφτισε ο παπάς Αφροξυλάνθη Καραμουτσούνογλου μπορείς να ονομάσεις τον ευατό σου "πάρτε με όλοι εδώ και τώρα" και άλλα τόσα...
Στη συνέχεια μετά το πρώτο ξεσάλωμα άρχισε το νέο στάδιο όχι μόνο να πετάς τη μάσκα και να βγάζεις το σκουπιδαριό της ψυχής στη μούρη του αλλουνού, αλλά να αρχίσεις να βιώνεις μια οθόνη σαν γκόμενα, αδελφή, σπίτι, οικογένεια, πατρίδα. Δηλαδή οθονοφετιχιστής. Ο κόσμος ολόκληρος μια οθόνη κι ένα πληκτολόγιο (άντε και δύο ηχεία)κι εκεί μπροστά ένα μεταλαγμένο είδος ανθρώπου που μαθαίνει με το ένα χέρι να γράφει και με το άλλο να τη παίζει!!!
Να καψουρεύεται να μισεί να φανατίζεται να χαίρεται και να δυστυχει μέσα στην απόλυτη ανωνυμία των καλωδίων.
Ηταν τελικά μια οδυνηρή μεν αλλά σπουδαία έκπληξη αυτός ο κόσμος.
Οση αρρώστεια, βρωμιά, σχιζοφρένεια, διαστροφή, και προπαντώς αγαμία κυκλοφορούσε έξω εδώ κατόρθωσε όχι μόνο να μπει αλλά να κατανεμηθεί και σε ομάδες, σελίδες, ιστους.
Το απόλυτο μπουρδέλο και χωρίς το φόβο του νταβατζή που θα μείνει απλήρωτος.
Διαστρέφεσαι τσάμπα!!!! Φαντάζεσαι ότι ζεις πληρόνοντας το κόστος μιας απλής συνδρομής.
Ναι υπάρχει και η άλλη όψη του δικτύου. Η ενημέρωση, η ανταλλαγή απόψεων, η γνωριμία με όλες τις μεριές αυτού του κόσμου, η παγκόσμια γνώση αλλά τελικά το ποσοστό μεταξύ των δύο όψεων πόσο είναι??? Ελα ντε... Και το κυριώτερο πόσοι έχουν προχωρήσει σε βαθύτερους στοχασμους (στ'αλήθεια όμως ε? όχι παπαριές) και έχουν ξεκολλήσει το χέρι τους από το πουλί τους και να ξεστραβωθούνε?
Φυσικά κι εγώ εδώ είμαι τώρα και γράφω. Αυτό οφείλεται σε μια άλλη διαστροφή που κουβαλάω εγώ. Την ελπίδα ότι από το ποσοστό 99% και 1% κάποια στιγμή αυτό το 1% θα γίνει άντε 1,5%??? Αυτή η ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
Γνώρισα κάποτε κάποιον που τον ονόμασα ο άνθρωπος με τα παράξενα μυστικά.
Ολοι νόμιζαν ότι ήταν ξενύχτης, ότι για κάποιο λόγο βασανιζόταν τη νύχτα κι είχε αυπνίες. Κι εκείνος απλά δεν φοβότανε τη νύχτα και τα τερτίπια της, απλά σεβότανε το ξημέρωμα και δεν ήθελε να αποκοιμηθεί πριν το χαιρετίσει.
Τι αστείο ε? Ολοι να νομίζουν ότι κάτι κολάζει τις νύχτες του κι εκείνος απλά έκανε υπομονή ναρθει το ξημέρωμα. Γιατί όλοι οι ήχοι που ήθελε ν'ακούσει τότε ξυπνάγανε. Τότε γινόταν η μυστική συνενοηση με τη φύση. Τότε μάθαινε τα μυστικά από τα παρακάτω βήματα στο μονοπάτι.
Μετά όλα θα ήταν αλλοιώς. Η μέρα θάδιωχνε τους ίσκιους και θα βημάτιζε όπως πάντα γεμάτη αυτοπεποίθηση και μετά θαρχόταν το σούρουπο εκείνη η στιγμή που όλα μοιάζουν ίδια και μετά η νύχτα που θα ήταν τι άλλο?... Η προσμονή για το επόμενο ξημέρωμα.
Κι έτσι αυτός ο άνθρωπος με τα παράξενα μυστικά είχε βρει το τρόπο πράγμα καθόλου εύκολο, να βλέπει την αυγή πριν απ τους άλλους.
Και τώρα ακόμα αν περάσετε από το σπίτι του την ώρα εκείνη που όλα ζουν σε μια ευτυχισμένη σιωπή θα τον δείτε ν'αγναντεύει κάπου μακριά τη γη του που δεν έχει ακόμα φτάσει αλλά που ξέρει ότι κάποιο ξημέρωμα εκεί θα τον βρει.
Ολοι νόμιζαν ότι ήταν ξενύχτης, ότι για κάποιο λόγο βασανιζόταν τη νύχτα κι είχε αυπνίες. Κι εκείνος απλά δεν φοβότανε τη νύχτα και τα τερτίπια της, απλά σεβότανε το ξημέρωμα και δεν ήθελε να αποκοιμηθεί πριν το χαιρετίσει.
Τι αστείο ε? Ολοι να νομίζουν ότι κάτι κολάζει τις νύχτες του κι εκείνος απλά έκανε υπομονή ναρθει το ξημέρωμα. Γιατί όλοι οι ήχοι που ήθελε ν'ακούσει τότε ξυπνάγανε. Τότε γινόταν η μυστική συνενοηση με τη φύση. Τότε μάθαινε τα μυστικά από τα παρακάτω βήματα στο μονοπάτι.
Μετά όλα θα ήταν αλλοιώς. Η μέρα θάδιωχνε τους ίσκιους και θα βημάτιζε όπως πάντα γεμάτη αυτοπεποίθηση και μετά θαρχόταν το σούρουπο εκείνη η στιγμή που όλα μοιάζουν ίδια και μετά η νύχτα που θα ήταν τι άλλο?... Η προσμονή για το επόμενο ξημέρωμα.
Κι έτσι αυτός ο άνθρωπος με τα παράξενα μυστικά είχε βρει το τρόπο πράγμα καθόλου εύκολο, να βλέπει την αυγή πριν απ τους άλλους.
Και τώρα ακόμα αν περάσετε από το σπίτι του την ώρα εκείνη που όλα ζουν σε μια ευτυχισμένη σιωπή θα τον δείτε ν'αγναντεύει κάπου μακριά τη γη του που δεν έχει ακόμα φτάσει αλλά που ξέρει ότι κάποιο ξημέρωμα εκεί θα τον βρει.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ...
Επειδή είδα ότι το απόσπασμα που παρέθεσα παρακάτω περί αλβανών υπάρχει ΚΑΙ στο εσωτέρικα μια δικευκρινησούλα για όποιον ενδιαφέρεται.
Αν είστε παρατηρητικοί (ξέρετε όπως το παιχνίδι με τις διαφορές που παίζαμε μικροί) το δικό μου αποσπασμα λέει βρες άκρη ΜΟΝΗ ΣΟΥ όχι μόνος σου.
Οπότε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια??? Ο ΓΑΤΗΣ καλέ!!!
Επίσης το δικό μου απόσπασμα έχει κι άλλα μυστικά του ουρανού αλλά δεν τα λέω γιατί αν βγει κανείς και με πει πόρνη??? πως θα βρω ένα καλό παιδί μετά εγώ να με στεφανώσει?
Νέο κορίτσι είμαι και θέλω να κάνω σπιτικό.
Αν είστε παρατηρητικοί (ξέρετε όπως το παιχνίδι με τις διαφορές που παίζαμε μικροί) το δικό μου αποσπασμα λέει βρες άκρη ΜΟΝΗ ΣΟΥ όχι μόνος σου.
Οπότε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια??? Ο ΓΑΤΗΣ καλέ!!!
Επίσης το δικό μου απόσπασμα έχει κι άλλα μυστικά του ουρανού αλλά δεν τα λέω γιατί αν βγει κανείς και με πει πόρνη??? πως θα βρω ένα καλό παιδί μετά εγώ να με στεφανώσει?
Νέο κορίτσι είμαι και θέλω να κάνω σπιτικό.
Η ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΟΣ (ΠΑΛΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ)
Ή ζούγκλα θέλεις; Θα βάλω κανά-δυο Αλβανούς να σε κοπανήσουν λίγο να πάρεις χρώμα πρόωρα φέτος. Εσύ μη ζητήσεις τη βοήθεια του νόμου, βρες άκρη μόνη σου, δεν ξέρω τι θα κάνεις. Ήθη και έθιμα της καφρίλας.
Θέλω να ελπίζω, λέω θέλω να ελπίζω, ότι είναι ένα παραδειγματάκι βρε παιδί μου.. έτσι όπως λέμε π.χ. "θέλεις να βάλω το δάχτυλο στη πρίζα θέλεις να πέσω για σένα στη φωτιά?"
Εχω πέσει σε σκέψεις... Τι να απαντήσω σε κάτι τέτοιο? Τι αντιπρόταση θα μπορούσα να κάνω που να είναι αξιοπρεπής.. Μην το πάμε ότι είναι έμμεση απειλή γιατί τότε θα πάει πολύ μακριά η βαλίτσα και το αγαπητό μέλος που μου έκανε αυτή τη πρόταση ίσως δεν συνειδητοποιεί τι ακριβώς σημαίνει αν το εκλάβω ως κυριολεξία.
Εγώ επειδή όπως είπα μου αρέσει το χιούμορ και πιστεύω ότι κι αυτό είναι στα πλαίσια μιας πολιτισμένης αντιπαράθεσης που συνεχίζεται θα πω "βρε τον ατιμούλη" κοίτα που έχει και χιούμορ τελικά.
Το πρόβλημα είναι ότι ναι μεν εγώ το εκλαμβάνω έτσι. Οι αλβανοί όμως? Το σκέφτηκες? Γιατί διάλεξες ειδικά αυτόν τον γείτονα λαό? Μήπως πρέπει να ζητήσεις συγνώμη λόγω των συνειρμών που αφήνει η φράση σου? (Δηλαδή άμα θέλω να μαυρίσω κάποιον γρηγορότερα για το καλοκαίρι βάζω κανα-δυό... τάδε)
Φαντάζεσαι αν έγραφες τη φράση "αν θέλω να σε μαυρίσω γρηγορότερα για το καλοκαίρι θα βάλω κανα-δυο έλληνες να σε μαυρίσουν" τι θα σου συνέβαινε?
Εχω μείνει ειλικρινά σκεπτική γιατί προσπαθώ να καταλάβω που πηγαίνει το θέμα... Εχεις κάποιο τραυματικό βίωμα από τις παρακάτω κατηγορίες?
Γιδοβοσκοί, λήσταρχοι, κάφροι, συμορίτες, λαχαναγορίτες?
Αρχίζει και διαφαίνεται μια μεγάλη ένταση που πηγαίνει πέρα από λεκτικές ανταλλαγές. Βγαίνει ένα "αχ ναχα τη δύναμη να συντελέσσω μια γενοκτονία για να μην ανασαίνω τον ίδιο αέρα με αυτούς"
Μπορεί και να κάνω λάθος και να γίνομαι υπερβολική αλλά δεν μου έχει ξανατύχει στη ζωή μου κάποιος να μου κάνει μια παρόμοια πρόταση και δεν έχω προετοιμαστεί κατάλληλα να το αντιμετωπίσω.
Να ζητήσω τη βοήθεια του κοινού?
Θέλω να ελπίζω, λέω θέλω να ελπίζω, ότι είναι ένα παραδειγματάκι βρε παιδί μου.. έτσι όπως λέμε π.χ. "θέλεις να βάλω το δάχτυλο στη πρίζα θέλεις να πέσω για σένα στη φωτιά?"
Εχω πέσει σε σκέψεις... Τι να απαντήσω σε κάτι τέτοιο? Τι αντιπρόταση θα μπορούσα να κάνω που να είναι αξιοπρεπής.. Μην το πάμε ότι είναι έμμεση απειλή γιατί τότε θα πάει πολύ μακριά η βαλίτσα και το αγαπητό μέλος που μου έκανε αυτή τη πρόταση ίσως δεν συνειδητοποιεί τι ακριβώς σημαίνει αν το εκλάβω ως κυριολεξία.
Εγώ επειδή όπως είπα μου αρέσει το χιούμορ και πιστεύω ότι κι αυτό είναι στα πλαίσια μιας πολιτισμένης αντιπαράθεσης που συνεχίζεται θα πω "βρε τον ατιμούλη" κοίτα που έχει και χιούμορ τελικά.
Το πρόβλημα είναι ότι ναι μεν εγώ το εκλαμβάνω έτσι. Οι αλβανοί όμως? Το σκέφτηκες? Γιατί διάλεξες ειδικά αυτόν τον γείτονα λαό? Μήπως πρέπει να ζητήσεις συγνώμη λόγω των συνειρμών που αφήνει η φράση σου? (Δηλαδή άμα θέλω να μαυρίσω κάποιον γρηγορότερα για το καλοκαίρι βάζω κανα-δυό... τάδε)
Φαντάζεσαι αν έγραφες τη φράση "αν θέλω να σε μαυρίσω γρηγορότερα για το καλοκαίρι θα βάλω κανα-δυο έλληνες να σε μαυρίσουν" τι θα σου συνέβαινε?
Εχω μείνει ειλικρινά σκεπτική γιατί προσπαθώ να καταλάβω που πηγαίνει το θέμα... Εχεις κάποιο τραυματικό βίωμα από τις παρακάτω κατηγορίες?
Γιδοβοσκοί, λήσταρχοι, κάφροι, συμορίτες, λαχαναγορίτες?
Αρχίζει και διαφαίνεται μια μεγάλη ένταση που πηγαίνει πέρα από λεκτικές ανταλλαγές. Βγαίνει ένα "αχ ναχα τη δύναμη να συντελέσσω μια γενοκτονία για να μην ανασαίνω τον ίδιο αέρα με αυτούς"
Μπορεί και να κάνω λάθος και να γίνομαι υπερβολική αλλά δεν μου έχει ξανατύχει στη ζωή μου κάποιος να μου κάνει μια παρόμοια πρόταση και δεν έχω προετοιμαστεί κατάλληλα να το αντιμετωπίσω.
Να ζητήσω τη βοήθεια του κοινού?
gentleman
Μέλος 3ης Βαθμίδας
511 Μηνύματα Απεστάλη: 14/04/2007, 22:38:28
Αγνοών και vasiliskos ???
Αλλά μήπως δεν είδες????
Συγνώμη αλλά σε ποιόν απευθύνεσαι στον αγνοών ή σε μένα???
Αν απευθύνεσαι σε μένα παρακαλώ όταν επιστρέψω στα φόρουμ ή αν θέλεις μου γράφεις εδώ στο μπλογκ. Δεν καταλαβαίνω την έννοια του να γράφεις σε κάποιον που δεν μπορεί να σου απαντήσει.
Επίσης επί τη ευκαιρία να σου υπενθυμίσω ότι στην όλη συζήτηση απευθύνθηκα προς τους συντονιστές και έκρινα το γεγονός ορισμένων αποφάσεων που πήραν με τις οποίες δεν συμφωνούσα. Και ξεκίνησες μια επίθεση σε μένα ονομάζοντας με φίλη των λασπολόγων (και όπως ξέρεις και ξέρω και άλλα πολλά...)
Θα πρότεινα λοιπόν να μην ασχολείσαι και να μην ασχολούμαι μαζί σου όπως τόσο καιρό συνέβαινε. Επίσης αν έχεις πρόβλημα με ότι γράφει ο johnniebegood γιατί δεν του γράφεις απ'ευθείας?? Εγραψα εγώ πουθενά για σένα? Μήπως πρέπει να διαγραφώ και εγώ επειδή γέλαω με ότι βλέπω αστείο ή μήπως πρέπει να μην ξαναμιλήσω σε ανθρώπους που εκτιμώ επειδή ενοχλείσαι εσύ? Μήπως πρέπει και να αναιρέσω ότι είπα απευθυνόμενη προς τους συντονιστές γιατί εσένα δεν σου αρέσει???? Μήπως πρέπει να αναιρέσω και τις απόψεις μου γενικώτερα που έχω σαν άνθρωπος γιατί δεν συμπίπτουν με τις δικές σου?
Αν εσύ κρίνεις ότι είμαι οπαδός της αγέλης πρόβλημά σου. Κι έτσι όπως εξελίσσεται το θέμα να σου πω και κάτι? Θα συνεχίσω να είμαι οπαδός της αγέλης γιατί πάντα στη ζωή μου σε αγέλες προσαρτιζόμουν και όχι σε μαντριά!!!!!! Ελεύθερος άνθρωπος δεν είμαι?
Αυτά λοιπόν τα ολίγα και δεν νομίζω ότι χρειάζονται και περισσότερα.
Μέλος 3ης Βαθμίδας
511 Μηνύματα Απεστάλη: 14/04/2007, 22:38:28
Αγνοών και vasiliskos ???
Αλλά μήπως δεν είδες????
Συγνώμη αλλά σε ποιόν απευθύνεσαι στον αγνοών ή σε μένα???
Αν απευθύνεσαι σε μένα παρακαλώ όταν επιστρέψω στα φόρουμ ή αν θέλεις μου γράφεις εδώ στο μπλογκ. Δεν καταλαβαίνω την έννοια του να γράφεις σε κάποιον που δεν μπορεί να σου απαντήσει.
Επίσης επί τη ευκαιρία να σου υπενθυμίσω ότι στην όλη συζήτηση απευθύνθηκα προς τους συντονιστές και έκρινα το γεγονός ορισμένων αποφάσεων που πήραν με τις οποίες δεν συμφωνούσα. Και ξεκίνησες μια επίθεση σε μένα ονομάζοντας με φίλη των λασπολόγων (και όπως ξέρεις και ξέρω και άλλα πολλά...)
Θα πρότεινα λοιπόν να μην ασχολείσαι και να μην ασχολούμαι μαζί σου όπως τόσο καιρό συνέβαινε. Επίσης αν έχεις πρόβλημα με ότι γράφει ο johnniebegood γιατί δεν του γράφεις απ'ευθείας?? Εγραψα εγώ πουθενά για σένα? Μήπως πρέπει να διαγραφώ και εγώ επειδή γέλαω με ότι βλέπω αστείο ή μήπως πρέπει να μην ξαναμιλήσω σε ανθρώπους που εκτιμώ επειδή ενοχλείσαι εσύ? Μήπως πρέπει και να αναιρέσω ότι είπα απευθυνόμενη προς τους συντονιστές γιατί εσένα δεν σου αρέσει???? Μήπως πρέπει να αναιρέσω και τις απόψεις μου γενικώτερα που έχω σαν άνθρωπος γιατί δεν συμπίπτουν με τις δικές σου?
Αν εσύ κρίνεις ότι είμαι οπαδός της αγέλης πρόβλημά σου. Κι έτσι όπως εξελίσσεται το θέμα να σου πω και κάτι? Θα συνεχίσω να είμαι οπαδός της αγέλης γιατί πάντα στη ζωή μου σε αγέλες προσαρτιζόμουν και όχι σε μαντριά!!!!!! Ελεύθερος άνθρωπος δεν είμαι?
Αυτά λοιπόν τα ολίγα και δεν νομίζω ότι χρειάζονται και περισσότερα.
Σάββατο 14 Απριλίου 2007
ΛΕΣ?
Κι επειδή όπως καταλαβένετε αν δεν βάλω και κάτι από Φ.Ντικ θα σκάσω... θα θυμίσω ένα από τα βιβλία του.
Ο ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ λοιπόν..
Τι γίνεται εκεί? Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Οι νεκροί ανασταίνονται και βγαίνουν από τους τάφους τους για να γίνουν μεσήλικες, έφηβοι, παιδιά και να επιστρέψουν τελικά στις μήτρες των μητέρων τους. Αυτόν τον αντίστροφο κόσμο τον εξουσιάζει η Βιβλιοθήκη, ένας πανίσχυρος οργανισμός που έχει ως στόχο την καταστροφή από τα αρχεία οποιουδήποτε γραπτού ή καταγεγραμμένου γεγονότος...
Το απόσπασμα είναι από την επίσημη περιγραφή του βιβλίου.
Φυσικά το βιβλίο το ίδιο? Ο απόλυτος πανικός!!
Σκηνές που μόνο ο αγαπημένος μου Φιλιπ κατορθώνει να βάλει σε μια σειρά (το πως το καταφέρνει είναι έτερον θέμα) Μεταξύ των άλλων αφού όλα είναι αντίστροφα παρακολουθούμε σκηνές ιδιαιτέρου κάλλους όπου οι άνθρωποι όταν γυρνάνε από το σπίτι η γυναίκα ετοιμάζει άδεια μπολ στο τραπέζι γιατί φυσικά αντί να φάνε πρέπει να....αποβάλλουν!!!!
Μήπως πρέπει σοβαρά να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να πρέπει να αρχίσουμε να αποβάλλουμε??? Το οτιδήποτε? Λες το πρόβλημα να προέρχεται από το ότι είμαστε τίγκα?
Φυσικά το θεικό στο βιβλίο είναι η διαδικασία της νεκρογέννησης!!!!
Αχ που να βρίσκεται ο Φιλιπ... Λετε να βλέπει από πουθενά? Σ'οποιον παράδεισο ή κόλαση και ναχει βρεθεί το σίγουρο είναι ότι θα τους έχει τρελλάνει όλους :)
Ο ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ λοιπόν..
Τι γίνεται εκεί? Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Οι νεκροί ανασταίνονται και βγαίνουν από τους τάφους τους για να γίνουν μεσήλικες, έφηβοι, παιδιά και να επιστρέψουν τελικά στις μήτρες των μητέρων τους. Αυτόν τον αντίστροφο κόσμο τον εξουσιάζει η Βιβλιοθήκη, ένας πανίσχυρος οργανισμός που έχει ως στόχο την καταστροφή από τα αρχεία οποιουδήποτε γραπτού ή καταγεγραμμένου γεγονότος...
Το απόσπασμα είναι από την επίσημη περιγραφή του βιβλίου.
Φυσικά το βιβλίο το ίδιο? Ο απόλυτος πανικός!!
Σκηνές που μόνο ο αγαπημένος μου Φιλιπ κατορθώνει να βάλει σε μια σειρά (το πως το καταφέρνει είναι έτερον θέμα) Μεταξύ των άλλων αφού όλα είναι αντίστροφα παρακολουθούμε σκηνές ιδιαιτέρου κάλλους όπου οι άνθρωποι όταν γυρνάνε από το σπίτι η γυναίκα ετοιμάζει άδεια μπολ στο τραπέζι γιατί φυσικά αντί να φάνε πρέπει να....αποβάλλουν!!!!
Μήπως πρέπει σοβαρά να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να πρέπει να αρχίσουμε να αποβάλλουμε??? Το οτιδήποτε? Λες το πρόβλημα να προέρχεται από το ότι είμαστε τίγκα?
Φυσικά το θεικό στο βιβλίο είναι η διαδικασία της νεκρογέννησης!!!!
Αχ που να βρίσκεται ο Φιλιπ... Λετε να βλέπει από πουθενά? Σ'οποιον παράδεισο ή κόλαση και ναχει βρεθεί το σίγουρο είναι ότι θα τους έχει τρελλάνει όλους :)
ΤΟ ΓΚΟΛΕΜ..
(Απόσπασμα από το βιβλίο των φανταστικών όντων του Μπόρχες)
"Λέγεται ότι η αρχή του μύθου ανάγεται στο δέκατο έβδομο αιώνα. Σύμφωνα με τις χαμένες καββαλιστικές συνταγές ένας ραβίνος (ο Ιούδας Λοεβ μπεν Μπεζαμπέλ)έφτιαξε ένα τεχνητό άνθρωπο - τον Γκόλεμ -για να χτυπά τις καμπάνες και να κάνει όλες τις χοντροδοουλειές της συναγωγής.
Δεν ήταν ακριβώς άνθρωπος, αλλά ένα υποτυπώδες μισο-συνειδητό φυτικό όν. Με τη δύναμη ενός μαγικού χαπιού, που βρισκόταν κάτω από τη γλώσσα του και τραβούσε την ελεύθερη αστρική ενέργεια του σύμπαντος, η ύπαρξη αυτή βαστιόταν στη ζωή της ώρες της ημερας.
Ο ραβίνος ξέχασε να βγάλει μια νύχτα, πριν απ'τη βραδινή προσευχή, το χάπι από το στόμα του Γκόλεμ και το πλάσμα το έπιασε αμόκ, έτρεχες στους σκοτεινούς δρόμους της συνοικίας και χτυπούσε όποιον έβρισκε μπροστά του, ώσπου το έπιασε ο ραβίνος και του έβγαλε το χάπι.
Το πλάσμα χωρίς ζωή σωριάστηκε στη στιγμή. Το μόνο που απέμεινε απ΄αυτό είναι η μικροσκοπική φιγούρα από πηλό που μπορεί να δει κανείς σήμερα στη νέα συναγωγή"
Σκέψεις πάνω σ'αυτή την ιστορία...
Πρόσεξε εσύ που γκόλεμ δημιουργείς με τη σκέψη σου και νομίζεις ότι μόνο τις χοντροδουλειές μπορούν να κάνουν. Οταν ξεχάσεις να βγάλεις το χάπι, γίνονται ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα τα γκόλεμ της σκέψης σου. Γιατί και να προλάβεις να βρεις το χάπι και να το βγάλεις, θα μένει κάθε φορά μια μικροσκοπική φιγούρα από πηλό που θα κατοικεί το χώρο σου και ποιός σου λέει ότι κάποια νύχτα, αυτές οι φιγούρες, δεν θα ζωντανέψουν από κάποια άλλη μυστική συνταγή που αγνοείς και δεν πνίξουν εσένα τον ίδιο?
Πρόσεξε τα πλάσματα από πηλό. Μια φορά έγινε το πείραμα και κοίτα τι χάλι επικρατεί γύρω μας :)
"Λέγεται ότι η αρχή του μύθου ανάγεται στο δέκατο έβδομο αιώνα. Σύμφωνα με τις χαμένες καββαλιστικές συνταγές ένας ραβίνος (ο Ιούδας Λοεβ μπεν Μπεζαμπέλ)έφτιαξε ένα τεχνητό άνθρωπο - τον Γκόλεμ -για να χτυπά τις καμπάνες και να κάνει όλες τις χοντροδοουλειές της συναγωγής.
Δεν ήταν ακριβώς άνθρωπος, αλλά ένα υποτυπώδες μισο-συνειδητό φυτικό όν. Με τη δύναμη ενός μαγικού χαπιού, που βρισκόταν κάτω από τη γλώσσα του και τραβούσε την ελεύθερη αστρική ενέργεια του σύμπαντος, η ύπαρξη αυτή βαστιόταν στη ζωή της ώρες της ημερας.
Ο ραβίνος ξέχασε να βγάλει μια νύχτα, πριν απ'τη βραδινή προσευχή, το χάπι από το στόμα του Γκόλεμ και το πλάσμα το έπιασε αμόκ, έτρεχες στους σκοτεινούς δρόμους της συνοικίας και χτυπούσε όποιον έβρισκε μπροστά του, ώσπου το έπιασε ο ραβίνος και του έβγαλε το χάπι.
Το πλάσμα χωρίς ζωή σωριάστηκε στη στιγμή. Το μόνο που απέμεινε απ΄αυτό είναι η μικροσκοπική φιγούρα από πηλό που μπορεί να δει κανείς σήμερα στη νέα συναγωγή"
Σκέψεις πάνω σ'αυτή την ιστορία...
Πρόσεξε εσύ που γκόλεμ δημιουργείς με τη σκέψη σου και νομίζεις ότι μόνο τις χοντροδουλειές μπορούν να κάνουν. Οταν ξεχάσεις να βγάλεις το χάπι, γίνονται ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα τα γκόλεμ της σκέψης σου. Γιατί και να προλάβεις να βρεις το χάπι και να το βγάλεις, θα μένει κάθε φορά μια μικροσκοπική φιγούρα από πηλό που θα κατοικεί το χώρο σου και ποιός σου λέει ότι κάποια νύχτα, αυτές οι φιγούρες, δεν θα ζωντανέψουν από κάποια άλλη μυστική συνταγή που αγνοείς και δεν πνίξουν εσένα τον ίδιο?
Πρόσεξε τα πλάσματα από πηλό. Μια φορά έγινε το πείραμα και κοίτα τι χάλι επικρατεί γύρω μας :)
Παρασκευή 13 Απριλίου 2007
ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΨΗΛΟ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ....
Ισως αναρωτηθεί κάποιος, καλά αυτοί οι ανένταχτοι αρέσκονται να γελιοποιούν τα πάντα? Δεν υπάρχει φαντασία μέσα τους? Τόσο τυφλοί είναι στο κόσμο του ανεξήγητου? Τόσο χοντροκομένοι?
Λοιπόν οι ανένταχτοι από μικρά παιδιά θέλοντας και μη και για λόγους που θα μας επιτρέψετε να κρατήσουμε δικούς μας, είδαν πολλά και θαυμαστά.
Κινδύνεψαν πολλές φορές να λαλήσουν.
Τι έγινε και σήμερα το χουν ρίξει στο γέλιο? Λετε να είναι τυχαίο και χωρίς σημασία συνήθειο?
Οι ανένταχτοι σαν παιδιά «του ασύνδετου χρόνου» κάποια στιγμή επέλεξαν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θ’αφήσουν ότι και να κόστιζε αυτό.
Επειδή από πολύ μικρά δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως στο καλό είχαν προκύψει ορισμένα αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς καμμιά τύψη από όσους τα καλλιέργησαν, αποφάσισαν να στρώσουν τους χάρτες στο τραπέζι και να σχεδιάσουν το μεγάλο ταξίδι με τα εργαλέια τα δικά τους, κι όχι με δανεικά.
Οι ανένταχτοι ήταν εκείνο το μικρό παιδάκι που δεν καταλάβαινε γιατί ο σατανάς που του έλεγε ο παπάς ότι θα τον ξορκίσει ήταν μια εύλογη πραγματικότητα (!!!!!!) ενώ ο κακομοίρης ο Ιούλιος Βερν ονομαζόταν συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας (!!!!!!)
Οι μικροί ανένταχτοι λοιπόν ξενυχτάγανε με τις περιπέτειες του κάπταιν Νέμου, πηγαίνανε ταξίδι στη σελήνη, ονειρευόντουσαν τη σφίγγα των πάγων και άρχισαν να αμελούν (άτακτα παιδιά.....) τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Από κει κι υστερα ξεκινάει μια μακριά και πονεμένη όπως λέμε ιστορία, που σήμερα σίγουρα (σας το βεβαιώνω) τους δίνει το δικαίωμα (το παίρνουν και μόνοι τους άμα λάχει) να μπορούν να σαρκάζουν, να λένε χοντροκομμένα ανέκδοτα και να δέχονται επίσης χαμογελώντας το γεγονός μπορεί να μοιάζουν άξεστοι , αστοιχείωτοι, και με έλλειψη φαντασίας!!!!!!!
Παντως για να φτάσεις στο κέντρο της γης απαγορεύονται δια ροπάλου οι γόβες στιλέτο γιατί την έβαψες!! Ενώ αντίθετα για να φουσκώσεις τα μυαλά των ανθρώπων με σαβούρες δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως. Λίγη καλή διπλωματία και καλές δημόσιες σχέσεις. Απλά.
Λοιπόν οι ανένταχτοι από μικρά παιδιά θέλοντας και μη και για λόγους που θα μας επιτρέψετε να κρατήσουμε δικούς μας, είδαν πολλά και θαυμαστά.
Κινδύνεψαν πολλές φορές να λαλήσουν.
Τι έγινε και σήμερα το χουν ρίξει στο γέλιο? Λετε να είναι τυχαίο και χωρίς σημασία συνήθειο?
Οι ανένταχτοι σαν παιδιά «του ασύνδετου χρόνου» κάποια στιγμή επέλεξαν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θ’αφήσουν ότι και να κόστιζε αυτό.
Επειδή από πολύ μικρά δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως στο καλό είχαν προκύψει ορισμένα αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς καμμιά τύψη από όσους τα καλλιέργησαν, αποφάσισαν να στρώσουν τους χάρτες στο τραπέζι και να σχεδιάσουν το μεγάλο ταξίδι με τα εργαλέια τα δικά τους, κι όχι με δανεικά.
Οι ανένταχτοι ήταν εκείνο το μικρό παιδάκι που δεν καταλάβαινε γιατί ο σατανάς που του έλεγε ο παπάς ότι θα τον ξορκίσει ήταν μια εύλογη πραγματικότητα (!!!!!!) ενώ ο κακομοίρης ο Ιούλιος Βερν ονομαζόταν συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας (!!!!!!)
Οι μικροί ανένταχτοι λοιπόν ξενυχτάγανε με τις περιπέτειες του κάπταιν Νέμου, πηγαίνανε ταξίδι στη σελήνη, ονειρευόντουσαν τη σφίγγα των πάγων και άρχισαν να αμελούν (άτακτα παιδιά.....) τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Από κει κι υστερα ξεκινάει μια μακριά και πονεμένη όπως λέμε ιστορία, που σήμερα σίγουρα (σας το βεβαιώνω) τους δίνει το δικαίωμα (το παίρνουν και μόνοι τους άμα λάχει) να μπορούν να σαρκάζουν, να λένε χοντροκομμένα ανέκδοτα και να δέχονται επίσης χαμογελώντας το γεγονός μπορεί να μοιάζουν άξεστοι , αστοιχείωτοι, και με έλλειψη φαντασίας!!!!!!!
Παντως για να φτάσεις στο κέντρο της γης απαγορεύονται δια ροπάλου οι γόβες στιλέτο γιατί την έβαψες!! Ενώ αντίθετα για να φουσκώσεις τα μυαλά των ανθρώπων με σαβούρες δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως. Λίγη καλή διπλωματία και καλές δημόσιες σχέσεις. Απλά.
Πέμπτη 12 Απριλίου 2007
ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΛΕΜΕ ΝΑΙ?
Σ'εκείνους που συμφιλιώθηκαν με τη σκιά τους τα βράδυα
Σ'όσους χάραξαν τις σκέψεις τους στο παλιό παγκάκι
Σ'όσους ξέραν από πριν ποιά στιγμή θ'αγγίξουν τ'ονειρό τους
Εκείνους που ένωσαν τους ασύνδετους κρίκους
Εκείνους που ξεπέρασαν τις κρίσεις πανικού λύνοντας ένα σταυρόλεξο
Σ'αυτούς που φοβόντουσαν να πατήσουν τις γραμμές από τα πλακάκια στους δρόμους
Εκείνους που δεν ρώτησαν αλλά φτιάξαν δικές τους απαντήσεις
Αυτούς που αφήσαν στάχτες στα βήματά τους για να θυμούνται το δρόμο
Εκείνους που κατάλαβαν πόση αξία έχει ένα δευτερόλεπτο
Αυτούς που μια νύχτα είδαν το βιολετί το φως και γύρισαν πίσω
Εκείνους που δεν ντράπηκαν για την απέραντη ερημιά τους και την έδειξαν με το δάχτυλο
Αυτούς που κι οι θεοί υποκλίθηκαν στον μεθύσι τους
Εκείνους που ασπάστηκαν με σεβασμό τις λέξεις και τα νοήματα
Αυτούς που άνοιξαν τη σπηλιά με τη φωνή τους
Εκείνους που το μόνο άχρηστο που κρατήσαν στη ζωή τους είναι τα σκουπίδια που πετάνε το πρωί στη γωνιά
Αυτούς που πέρασαν τον κώνο ένα βράδυ και γύρισαν κι όμως ακόμα έχουν κουράγιο και χαμογελάνε
Εκείνους που σέρνουν το ταξίδι της ψυχής τους ανάμεσα σε ζωντανούς που τους προσπερνάν αδιάφορα και νεκρούς που τους έχουν από καιρό ξεχάσει....
Υπάρχουν κάτι άνθρωποι που μαζί τους ακόμα κι ο χρόνος γλεντάει...
Σ'όσους χάραξαν τις σκέψεις τους στο παλιό παγκάκι
Σ'όσους ξέραν από πριν ποιά στιγμή θ'αγγίξουν τ'ονειρό τους
Εκείνους που ένωσαν τους ασύνδετους κρίκους
Εκείνους που ξεπέρασαν τις κρίσεις πανικού λύνοντας ένα σταυρόλεξο
Σ'αυτούς που φοβόντουσαν να πατήσουν τις γραμμές από τα πλακάκια στους δρόμους
Εκείνους που δεν ρώτησαν αλλά φτιάξαν δικές τους απαντήσεις
Αυτούς που αφήσαν στάχτες στα βήματά τους για να θυμούνται το δρόμο
Εκείνους που κατάλαβαν πόση αξία έχει ένα δευτερόλεπτο
Αυτούς που μια νύχτα είδαν το βιολετί το φως και γύρισαν πίσω
Εκείνους που δεν ντράπηκαν για την απέραντη ερημιά τους και την έδειξαν με το δάχτυλο
Αυτούς που κι οι θεοί υποκλίθηκαν στον μεθύσι τους
Εκείνους που ασπάστηκαν με σεβασμό τις λέξεις και τα νοήματα
Αυτούς που άνοιξαν τη σπηλιά με τη φωνή τους
Εκείνους που το μόνο άχρηστο που κρατήσαν στη ζωή τους είναι τα σκουπίδια που πετάνε το πρωί στη γωνιά
Αυτούς που πέρασαν τον κώνο ένα βράδυ και γύρισαν κι όμως ακόμα έχουν κουράγιο και χαμογελάνε
Εκείνους που σέρνουν το ταξίδι της ψυχής τους ανάμεσα σε ζωντανούς που τους προσπερνάν αδιάφορα και νεκρούς που τους έχουν από καιρό ξεχάσει....
Υπάρχουν κάτι άνθρωποι που μαζί τους ακόμα κι ο χρόνος γλεντάει...
Τετάρτη 11 Απριλίου 2007
Η ΔΟΛΟΠΛΟΚΙΑ
Ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε, όσο είναι δυνατόν μέσα στα πλαίσια της ταπεινής λογικής μας, τι ακριβώς είναι ένας δολοπλόκος.
Γιατί κάποιος ωθείται να είναι δολοπλόκος. Τι χαρακτηριστικά θα έχει ένας τέτοιος άνθρωπος. Πρώτος λογικός συνειρμός που μας έρχεται στο μυαλό είναι η δειλία. Εφόσον η δολοπλοκία είναι ένας μηχανισμός που δρα με μυστικοπάθεια και ύπουλους τρόπους θα ήταν άδικο να σκεφτούμε ότι μπορεί να καταφύγει σ'αυτήν ένας θαρραλέος άνθρωπος.
Δεύτερος συνειρμός που μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι ένας δολοπλόκος πρέπει να είναι ένα άτομο ασταθούς και διαταραγμένου ψυχισμού. Αφού η δολοπλοκία αποσκοπεί με ύπουλα και υπόγεια μέσα να βλάψει κάποιους συνανθρώπους δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι θα καταφύγει σ'αυτήν ένας ψυχικά υγιής με καθαρή και δυναμική προσωπικότητα.
Ο δολοπλόκος είναι η μίζερη μορφή που τρυπώνει ανάμεσα στους ανθρώπους σαν ζιζάνιο και κύριος σκοπός του είναι για να επιβιώσει να φάει τις σάρκες όσων υποθέτει ότι τον επίβούλεύονται. Αλλο λοιπόν χαρακτηριστικό , βασικό, της δολοπλοκίας είναι η καχυποψία.
Δηλαδή ένα αδύναμο ανθρωπάκι, με διαταραγμένη προσωπικότητα, δειλία και ανασφάλεια, υποπτεύεται ότι κάθε άνθρωπος γύρω του είναι εν δυνάμει εχθρός του και θα προσπαθήσει με πλάγια μέσα να τον καταστρέψει.
Σ'ένα αγράμματο άνθρωπο αυτά θα μπορούσαν να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δολοπλοκίας. Οταν όμως έχουμε να κάνουμε με ένα μορφωμένο άνθρωπο τότε τα πράγματα είναι κατά πολύ χειρότερα. Γιατί ο μορφωμένος δολοπλόκος πρώτον έχει την δυνατότητα να εφεύρει πιο ύπουλους και πιο αφανείς μηχανισμούς ώστε να φτάσει στο σκοπό του. Μπορεί να φθάσει σε επίπεδα που κανείς να μην υποπτευθεί τον ρόλο του μέχρι να φθάσει η τελική επίτευξη του στόχου του, ενώ στον αγράμματο άγαρμπο δολοπλόκο θα αποκαλυφθεί πιο εύκολα το προσωπείο του.
Επί πλέον ένας μορφωμένος δολοπλόκος μπορεί να φθάσει το ψυχολογικό του ασταθές και προβληματικό προφίλ, σε σημεία διαστροφικής κακίας. Στον μορφωμένο δολοπλόκο η πράξη του μπορεί να είναι μια μορφή τέχνης.
Πολλοί λένε ότι ο καλύτερος μηχανισμός να ξεσκεπάσεις ένα δολοπλόκο είναι να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες του τις τεχνικές πράγμα όμως αδύνατον σε ένα άνθρωπο ειλικρινή και δυνατό. Δεν θα μπει ποτέ στη διαδικασία να εμπλακεί σε παιχνίδια μυστικοπάθειας και πονηριάς.
Οπότε με ποιό τρόπο μπορεί να ξεσκεπαστεί. Από την πείρα μου μέχρι τώρα στη ζωή έχω δει ότι υπάρχει κάτι από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας δολοπλόκος, όπως και κανένας δειλός. Και αυτό είναι απλά ... η μυρωδιά του.
Σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι μεγαλώνουν φοβισμένοι, δειλοί, υποτακτικοί είναι λογικό η δολοπλοκία να ευημερεί σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους. Είναι ο εύκολος τρόπος να επιβιώσεις και να περισώσεις μια ήδη κατακερματισμένη προσωπικότητα.
Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία είναι γεμάτα από ιστορίες που αναλύουν τους δολοπλόκους μηχανισμούς. Προωθούν ενίοτε τους ανάλογους εκπροσώπους της πνευματικής αυτής διαστροφής, να μοιάζουν τελικά σαν έξυπνους και ετοιμοπόλεμους τονίζοντας από την άλλη τα μειονεκτήματα του να είσαι ειλικρινής και αγαθός άνθρωπος, πράγμα το οποίο πιθανά θα σε καταστήσει κοινωνικό απόκλήρο.
Αυτά τα όλιγα πρόχειρα συμπεράσματα περί δολοπλοκίας η οποία κατά τη γνώμη μου μπορεί να μπει στην κορυφή των ανθρώπινων διαστροφών και μάλιστα διεκδικώντας τις υψηλότερες βαθμολογίες.
Γιατί κάποιος ωθείται να είναι δολοπλόκος. Τι χαρακτηριστικά θα έχει ένας τέτοιος άνθρωπος. Πρώτος λογικός συνειρμός που μας έρχεται στο μυαλό είναι η δειλία. Εφόσον η δολοπλοκία είναι ένας μηχανισμός που δρα με μυστικοπάθεια και ύπουλους τρόπους θα ήταν άδικο να σκεφτούμε ότι μπορεί να καταφύγει σ'αυτήν ένας θαρραλέος άνθρωπος.
Δεύτερος συνειρμός που μας έρχεται στο μυαλό είναι ότι ένας δολοπλόκος πρέπει να είναι ένα άτομο ασταθούς και διαταραγμένου ψυχισμού. Αφού η δολοπλοκία αποσκοπεί με ύπουλα και υπόγεια μέσα να βλάψει κάποιους συνανθρώπους δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι θα καταφύγει σ'αυτήν ένας ψυχικά υγιής με καθαρή και δυναμική προσωπικότητα.
Ο δολοπλόκος είναι η μίζερη μορφή που τρυπώνει ανάμεσα στους ανθρώπους σαν ζιζάνιο και κύριος σκοπός του είναι για να επιβιώσει να φάει τις σάρκες όσων υποθέτει ότι τον επίβούλεύονται. Αλλο λοιπόν χαρακτηριστικό , βασικό, της δολοπλοκίας είναι η καχυποψία.
Δηλαδή ένα αδύναμο ανθρωπάκι, με διαταραγμένη προσωπικότητα, δειλία και ανασφάλεια, υποπτεύεται ότι κάθε άνθρωπος γύρω του είναι εν δυνάμει εχθρός του και θα προσπαθήσει με πλάγια μέσα να τον καταστρέψει.
Σ'ένα αγράμματο άνθρωπο αυτά θα μπορούσαν να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δολοπλοκίας. Οταν όμως έχουμε να κάνουμε με ένα μορφωμένο άνθρωπο τότε τα πράγματα είναι κατά πολύ χειρότερα. Γιατί ο μορφωμένος δολοπλόκος πρώτον έχει την δυνατότητα να εφεύρει πιο ύπουλους και πιο αφανείς μηχανισμούς ώστε να φτάσει στο σκοπό του. Μπορεί να φθάσει σε επίπεδα που κανείς να μην υποπτευθεί τον ρόλο του μέχρι να φθάσει η τελική επίτευξη του στόχου του, ενώ στον αγράμματο άγαρμπο δολοπλόκο θα αποκαλυφθεί πιο εύκολα το προσωπείο του.
Επί πλέον ένας μορφωμένος δολοπλόκος μπορεί να φθάσει το ψυχολογικό του ασταθές και προβληματικό προφίλ, σε σημεία διαστροφικής κακίας. Στον μορφωμένο δολοπλόκο η πράξη του μπορεί να είναι μια μορφή τέχνης.
Πολλοί λένε ότι ο καλύτερος μηχανισμός να ξεσκεπάσεις ένα δολοπλόκο είναι να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες του τις τεχνικές πράγμα όμως αδύνατον σε ένα άνθρωπο ειλικρινή και δυνατό. Δεν θα μπει ποτέ στη διαδικασία να εμπλακεί σε παιχνίδια μυστικοπάθειας και πονηριάς.
Οπότε με ποιό τρόπο μπορεί να ξεσκεπαστεί. Από την πείρα μου μέχρι τώρα στη ζωή έχω δει ότι υπάρχει κάτι από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανένας δολοπλόκος, όπως και κανένας δειλός. Και αυτό είναι απλά ... η μυρωδιά του.
Σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι μεγαλώνουν φοβισμένοι, δειλοί, υποτακτικοί είναι λογικό η δολοπλοκία να ευημερεί σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους. Είναι ο εύκολος τρόπος να επιβιώσεις και να περισώσεις μια ήδη κατακερματισμένη προσωπικότητα.
Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία είναι γεμάτα από ιστορίες που αναλύουν τους δολοπλόκους μηχανισμούς. Προωθούν ενίοτε τους ανάλογους εκπροσώπους της πνευματικής αυτής διαστροφής, να μοιάζουν τελικά σαν έξυπνους και ετοιμοπόλεμους τονίζοντας από την άλλη τα μειονεκτήματα του να είσαι ειλικρινής και αγαθός άνθρωπος, πράγμα το οποίο πιθανά θα σε καταστήσει κοινωνικό απόκλήρο.
Αυτά τα όλιγα πρόχειρα συμπεράσματα περί δολοπλοκίας η οποία κατά τη γνώμη μου μπορεί να μπει στην κορυφή των ανθρώπινων διαστροφών και μάλιστα διεκδικώντας τις υψηλότερες βαθμολογίες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg){kind=small}
